807
| 807, G-807 | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||
| Tetroda strumieniowa | ||||||||||||
| ||||||||||||
| ||||||||||||
 | ||||||||||||
| <htmlet nocache="yes">Frank_begin</htmlet> value=^807$ <htmlet nocache="yes">Frank_end</htmlet> | ||||||||||||
| w katalogu Franka | ||||||||||||
807 to bardzo popularna nadawcza tetroda strumieniowa - elektrycznie dosyć podobna do 6L6, od której się zresztą wywodzi. Jest pośrednio żarzona, posiada amerykański pięcionóżkowy cokół UX5 (w Europie dosyć rzadki), anodę wyprowadzono na górze bańki. Jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych lamp na świecie. W ZSRR wytwarzano jej kopię pod nazwą G-807 (Г-807), która jest dosyć popularna również w Polsce.
Historia i zastosowanie
W 1936 firma RCA wprowadziła na rynek oktalową, posiadającą metalową obudowę, lampę 6L6 – pierwszą tetrodę strumieniową. Lampa zdobyła olbrzymią popularność w USA i wkrótce ukazały się podobne tetrody: 6V6 – o mniejszej dopuszczalnej mocy, 6550 – o większej mocy oraz 807 – nadawcza, z cokołem UX5 i anodą wyprowadzoną na bańce. Takie rozwiązanie było korzystne w układach wysokonapięciowych, zwłaszcza nadajnikach pracujących w klasie C[1]. 807 szybko zdobyła popularność zarówno w nadajnikach profesjonalnych, jak i krótkofalarskich (na przykład Collins 30J z 1937 roku). Ogromną liczbę lamp 807 wyprodukowano w USA i Wielkiej Brytanii w czasie II wojny światowej. Stosowano je także powszechnie w stopniach końcowych małej częstotliwości, a nawet w stopniach wyjściowych układów odchylania poziomego telewizorów. W tej ostatniej roli można je spotkać w radzieckich KWN-49[2] i wczesnych polskich Wisłach.
Odpowiedniki
W czasie II wojny światowej wiele firm o różnym poziomie technologicznym produkowało lampy 807 do celów wojskowych. Miały one identyczne parametry elektryczne, ale różniły się trwałością i odpornością - stąd spora liczba amerykańskich i brytyjskich oznaczeń wojskowo-rządowych.
- 807: Г-807, VT-60, VT-100, VT-1060, VT-1060A, QE06/50, GL807, RK-807, ATS25, ATS25A, A4051I, ZA3496, CV124
- 807W - wersja z cylindryczną bańką: 5933, 5933S, P17W, CV3517
- 807spez - maksymalne napięcie anodowe zwiększone do 750V: VT-100A
Z innymi cokołami i żarzeniem:
- 1625: z siedmionóżkowym cokołem U7B i Uż=12,6 V; Iż=0.45 A
- 1624: Uż=2,5 V; Iż=2 A
Lampa jest zbliżona do innych lamp z rodziny 6L6, na przykłąd 6P3S czy 6P7S.
Właściwości i propozycje wykorzystania
807 to lampa bardzo uniwersalna, stosowana w zakresie w.cz. w nadajnikach, w generatorach i wzmacniaczach końcowych (tu szczególnie chętnie wykorzystywana przez krótkofalowców). Znajduje zastosowanie również w zasilaczach i stopniach mocy m.cz. najczęściej w układach przeciwsobnych w klasach AB1 i AB2. Bywa stosowana w układach hi-fi - wzmacniaczach ultra linear i Williamsona [4], ale nie wykorzystują one w pełni możliwości lampy, gdyż dopuszczalne napięcie siatki ekranującej jest sporo niższe od anodowego. Rzadziej spotyka się jednolampowe wzmacniacze w klasie A (wykonania raczej hobbistyczne).
Projektując układy z tą lampą warto zapoznać się z bardzo obszerną notą aplikacyjną firmy STC[5].
Przypisy
- ↑ Herold E.W.: The Impact of Receiving Tubes on Broadcast and TV Receivers, Proceedings of the IRE, vol. str. 805, IRE May 1962, ISSN 0096-8390, doi:10.1109/JRPROC.1962.288295
- ↑ Opis radzieckiego telewizora KWN-49 [1]
- ↑ А. Пикерсгиль, А. Державец, Усилитель Низкой Частоты с Акустическим Агрегатом, Радио, 6, 1958.
- ↑ Fogg Andrzej: Adaptery, Państwowe Wydawnictwa Techniczne, Warszawa, 1955, wyd. 1. opis str. 96
- ↑ Dostępna online: Nota aplikacyjna STC 807.
Linki zewnętrzne
| Skróty oznaczeń używanych na Wiki Oktoda |
|---|
|