Tekst źródłowy strony UY1N

{{Lampa |zdjęcie = UY1N PL.jpg |typ=UY1N |rodzaj = dioda prostownicza |żarzenie=pośrednie, szeregowe |Uż=50 V |Iż=100 mA|Utr=250V |Io=140 mA |cokół=UY1N cok.png|frank=UY1N}}
'''UY1N, UY1, UY1NS''' to pośrednio żarzona dioda prostownicza z cokołem oktalowym. Wprowadzona w latach II w.ś., była bardzo popularna w Europie latach 40 i 50.

== Historia i zastosowanie ==
Na przełomie lat 30 i 40 firma Philips wprowadziła do produkcji lampy "Miniwatt", charakteryzujące się zmniejszonym zużyciem energii na żarzenie katody. Umożliwiło to wprowadzenie na rynek odbiorników radiowych z "uniwersalnym" zasilaniem sieciowym (zarówno prądem stałym, jak i zmiennym) pobierających w układzie szeregowym prąd żarzenia 0,1A<ref name="Ph">Philips, ''Data and Circuits of Receiver and Amplifier Amplifier Valves (1st supplement)'', Eindhoven, 1949.</ref>. Wśród lampy prostowniczych przystosowanych do takiego żarzenia znalazła się też UY1N.

Po II wojnie światowej masowo produkowano lampy UY1N w [[Państwowa Wytwórnia Lamp Radiowych|Państwowej Wytwórni Lamp Radiowych (PWLR)]], [[Zakłady Wytwórcze Lamp Elektrycznych im. Róży Luksemburg|Zakładach Wytwórczych Lamp Elektrycznych (ZWLE)]] i [[Dolam|Doświadczalnych Zakładach Lamp Elektronowych (DOLAM)]]. W 1961 roku wyprodukowano 94 tysiące sztuk, a cena detaliczna wynosiła 17.50 zł<ref>{{Książka |tytuł=Vademecum polskiego przemysłu elektronicznego| miejsce=Warszawa |rok=1964 | strona= 410}}</ref>. Stosowano je w odbiornikach radiowych przeznaczonych do zasilania z sieci energetycznej zarówno prądu przemiennego jak i stałego o napięciu 127 i 220 V. Były one produkowane w dużej liczbie przez [[Diora|Diorę]], w układzie elektrycznym praktycznie identycznym z opublikowanym w nocie aplikacyjnej firmy Philips z lat 40<ref name="Ph" />, aż do połowy lat 60. Należały do nich: kilka wersji odbiornika [[Pionier]], [[Beskid]], [[Lotos]], [[Sonatina]] i [[Promyk]].

== Odpowiedniki ==
Identyczne parametry elektryczne mają lampy UY3 (z cokołem bocznostykowym), UY11 (z cokołem metalowym) i UY21 (z cokołem loktalowym).

== Ciekawostki ==
Oznaczenie lampy UY1N jest niezgodne z systemem oznaczeń europejskich - liczba "1" oznacza cokół bocznostykowy, a nie oktalowy, dla którego jest przewidziana liczba z zakresu 30-39. Bocznostykowa jest natomiast elektrycznie identyczna lampa UY3.

UY1N była często stosowana w odbiornikach radiowych zawierających pozostałe lampy z cokołem loktalowym ([[UCH21]], [[UBL21]]), mimo że loktalowa lampa prostownicza UY21 ma zupełnie identyczne parametry.

== Właściwości i propozycje wykorzystania ==
UY1N jest stosowana przede wszystkim do renowacji starych odbiorników radiowych. Ze względu na rodzaj zasilania w konstrukcjach amatorskich jej zastosowanie jest niewielkie.

== Przypisy ==
<references/>

== Bibliografia ==
# {{Książka  | autor = Trusz J., Trusz W.| tytuł = Odbiorniki radiowe, telewizyjne i magnetofony | rok = 1969 | wydawnictwo = WKŁ | miejsce = Warszawa }}
# {{Książka  |imię=Piotr |nazwisko=Mikołajczyk |imię2=Bohdan |nazwisko2=Paszkowski | tytuł=Electronic Universal Vade-mecum | rok=1964 | wydawnictwo = WNT | miejsce = Warszawa }}
# {{Książka  | autor = Piotr Mikołajczyk | tytuł = Vademecum Lamp Elektronowych| data = 1957 | wydawca = PWT | miejsce = Warszawa }}

== Linki zewnętrzne ==
* Karta katalogowa: [http://www.mif.pg.gda.pl/homepages/frank/sheets/046/u/UY1N.pdf]
* Lampa UY1N na stronie Radiomuseum [http://www.radiomuseum.org/tubes/tube_uy1n.html]

{{Objaśnienia skrótów}}

[[Kategoria:Lampy według typu]]