EL82: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
|||
(Nie pokazano 14 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Lampa|typ=EL82|rodzaj=Pentoda mocy|zdjęcie= |Pamax=9 W|Pg2max=2.5W|Uamax=250 V|Us2max=250 V|Ikmax=75 mA | {{Lampa|typ=EL82|rodzaj=Pentoda mocy|zdjęcie= EL82.jpg | ||
|Pamax=9 W|Pg2max=2.5W|Uamax=250 V|Us2max=250 V|Ikmax=75 mA | |||
|żarzenie=pośrednie, równoległe|Uż=6.3V|Iż=0.76A | |żarzenie=pośrednie, równoległe|Uż=6.3V|Iż=0.76A | ||
|Sa=8.5 mA/V|Ri=24 kΩ|Ua=200V |Ia=45mA | |Sa=8.5 mA/V|Ri=24 kΩ|Ua=200V |Ia=45mA | ||
|cokół= EL84_cok.png|frank=EL82 }} | |cokół= EL84_cok.png|frank=EL82 }} | ||
'''EL82''' to pośrednio żarzona pentoda mocy o dziewięcionóżkowym cokole nowalowym. Właściwości ma pośrednie pomiędzy lampami [[EL84]] i [[EL86]], charakteryzuje się jednak mniejszą dopuszczalną mocą strat w anodzie. Jej wersją przeznaczoną do szeregowego zasilania 0.3A jest '''PL82'''. | '''EL82''' to pośrednio żarzona [[pentoda]] mocy o dziewięcionóżkowym [[cokoły|cokole]] nowalowym. Właściwości elektryczne ma pośrednie pomiędzy lampami [[EL84]] i [[EL86]], charakteryzuje się jednak mniejszą dopuszczalną mocą strat w anodzie. Jej wersją przeznaczoną do szeregowego zasilania prądem 0.3A jest '''PL82'''. | ||
== Historia i zastosowania == | == Historia i zastosowania == | ||
EL82 została wprowadzona w roku 1955, wywodzi się w prostej drodze od wypuszczonej w 1951 przez Philipsa, częściej spotykanej, lampy PL82. PL82 została skonstruowania do pracy ze stosunkowo dużym prądem anodowym, a niskim napięciem, co ułatwiało jej zastosowanie w odbiornikach z zasilaniem beztransformatorowym. | Lampa EL82 została wprowadzona w roku 1955, wywodzi się ona w prostej drodze od wypuszczonej w 1951 przez Philipsa, częściej spotykanej, lampy PL82 oraz jeszcze starszej jej wersji z cokołem rimlock - UL41. PL82 została skonstruowania do pracy ze stosunkowo dużym prądem anodowym, a niskim napięciem, co ułatwiało jej zastosowanie w odbiornikach z zasilaniem beztransformatorowym. | ||
Lampy te znoszą duże impulsowe napięcia anodowe, co jest przydatne w układach odchylania pionowego odbiorników telewizyjnych. Takie też było jej główne | Lampy te znoszą duże impulsowe napięcia anodowe, co jest przydatne w układach odchylania pionowego odbiorników telewizyjnych. Takie też było jej główne zastosowanie, ponadto wykorzystywano ją również jako lampę głośnikową. | ||
== Odpowiedniki == | == Odpowiedniki == | ||
Linia 14: | Linia 15: | ||
* Z innymi parametrami żarzenia: | * Z innymi parametrami żarzenia: | ||
:* szeregowe 0.3A; 16.5V: PL82, 16A5. 16L40 (Tesla), 163PEN, N154, N329. | :* szeregowe 0.3A; 16.5V: PL82, 16A5. 16L40 (Tesla), 163PEN, N154, N329. | ||
* Z innymi parametrami żarzenia i cokołem: PL11, UL11, UL41 | |||
== Ciekawostki == | == Ciekawostki == | ||
W posiadających zasilania transformatorowe odbiornikach radiowych Tesli Hymnus 625A oraz Rondo 522A i 640A lampa PL82 była stosowana w roli lampy głośnikowej. Dla lamp serii P były dodatkowe uzwojenia transformatora, podobnie jak w polskiej Eroice. | * W posiadających zasilania transformatorowe odbiornikach radiowych Tesli Hymnus 625A oraz Rondo 522A i 640A lampa PL82 była stosowana w roli lampy głośnikowej. Dla lamp serii P były dodatkowe uzwojenia transformatora, podobnie jak w polskiej Eroice. | ||
* EL82 posiada identyczne charakterystyki co system pentodowy lampy ECL82. Posiada jednak wyższe parametry graniczne (Pamax, Ikmax). | |||
* Parametry elektryczne identyczne z PL82 posiadała bardzo rzadka lampa z cokołem stalowym PL11, stosowana prawdopodobnie tylko w jednym typie odbiornika telewizyjnego Loewe-Opta 52T/FE300. | |||
== Właściwości i możliwości zastosowania == | == Właściwości i możliwości zastosowania == | ||
[[Plik:Wzm-6P18P-1.png|thumb|left|Układ wzmacniacza SRPP na lampach 6P18P (ECL82)]] | |||
[[Plik:Wzm-6P18P-2.png|thumb|left|Układ wzmacniacza SEPP na lampach 6P18P (ECL82)]] | |||
W Polsce lampa jest dosyć rzadka, częściej spotyka się jej radziecki odpowiednik, oraz wersję telewizyjną (PL82), która była produkowana m.in. przez czechosłowacką Teslę. Lampa dla współczesnego hobbysty przydatna do budowy wzmacniaczy małej częstotliwości, może być stosowana w typowych układach zarówno [[SE]], jak i [[PP]]. Optymalna [[Najważniejsze parametry transformatorów głośnikowych|impedancja obciążenia]] i [[punkt pracy]] są pośrednie między lampami EL84 i EL86. | |||
Ze względu na niskie napięcia zasilania EL82 nadaje się bardzo dobrze do pracy w szeregowych stopniach końcowych w układach [[SEPP]] i [[SRPP]]. W tego typu aplikacjach stosowano niegdyś głośniki o impedancji 800Ω - obecnie są one bardzo rzadkie, można jednak posłużyć się transformatorem głośnikowym nie wymagającym szczeliny. Ułatwia to wykonanie transformatora i poprawia jego parametry. Dwie typowe propozycje takiego układu przedstawiają rysunki obok<ref>''Poradnik Radioelektronika'', praca zbiorowa, WKiŁ, Warszawa 1972, tom 2.</ref>. Pierwszy z nich zaprojektowano mając na uwadze względną prostotę, drugi zawiera [[odwracacz fazy]] sterujący obiema lampami, co zmniejsza [[zniekształcenia nieliniowe]] i zwiększa moc wyjściową układu. | |||
{{Clear|left}} | |||
== Przypisy == | == Przypisy == |
Aktualna wersja na dzień 20:39, 6 lis 2012
EL82 | ||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Pentoda mocy | ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
<htmlet nocache="yes">Frank_begin</htmlet> value=EL82 <htmlet nocache="yes">Frank_end</htmlet> | ||||||||||||||||||||
w katalogu Franka |
EL82 to pośrednio żarzona pentoda mocy o dziewięcionóżkowym cokole nowalowym. Właściwości elektryczne ma pośrednie pomiędzy lampami EL84 i EL86, charakteryzuje się jednak mniejszą dopuszczalną mocą strat w anodzie. Jej wersją przeznaczoną do szeregowego zasilania prądem 0.3A jest PL82.
Historia i zastosowania
Lampa EL82 została wprowadzona w roku 1955, wywodzi się ona w prostej drodze od wypuszczonej w 1951 przez Philipsa, częściej spotykanej, lampy PL82 oraz jeszcze starszej jej wersji z cokołem rimlock - UL41. PL82 została skonstruowania do pracy ze stosunkowo dużym prądem anodowym, a niskim napięciem, co ułatwiało jej zastosowanie w odbiornikach z zasilaniem beztransformatorowym.
Lampy te znoszą duże impulsowe napięcia anodowe, co jest przydatne w układach odchylania pionowego odbiorników telewizyjnych. Takie też było jej główne zastosowanie, ponadto wykorzystywano ją również jako lampę głośnikową.
Odpowiedniki
- 6DY6, 6П18П (6P18P).
- Z innymi parametrami żarzenia:
- szeregowe 0.3A; 16.5V: PL82, 16A5. 16L40 (Tesla), 163PEN, N154, N329.
- Z innymi parametrami żarzenia i cokołem: PL11, UL11, UL41
Ciekawostki
- W posiadających zasilania transformatorowe odbiornikach radiowych Tesli Hymnus 625A oraz Rondo 522A i 640A lampa PL82 była stosowana w roli lampy głośnikowej. Dla lamp serii P były dodatkowe uzwojenia transformatora, podobnie jak w polskiej Eroice.
- EL82 posiada identyczne charakterystyki co system pentodowy lampy ECL82. Posiada jednak wyższe parametry graniczne (Pamax, Ikmax).
- Parametry elektryczne identyczne z PL82 posiadała bardzo rzadka lampa z cokołem stalowym PL11, stosowana prawdopodobnie tylko w jednym typie odbiornika telewizyjnego Loewe-Opta 52T/FE300.
Właściwości i możliwości zastosowania
W Polsce lampa jest dosyć rzadka, częściej spotyka się jej radziecki odpowiednik, oraz wersję telewizyjną (PL82), która była produkowana m.in. przez czechosłowacką Teslę. Lampa dla współczesnego hobbysty przydatna do budowy wzmacniaczy małej częstotliwości, może być stosowana w typowych układach zarówno SE, jak i PP. Optymalna impedancja obciążenia i punkt pracy są pośrednie między lampami EL84 i EL86.
Ze względu na niskie napięcia zasilania EL82 nadaje się bardzo dobrze do pracy w szeregowych stopniach końcowych w układach SEPP i SRPP. W tego typu aplikacjach stosowano niegdyś głośniki o impedancji 800Ω - obecnie są one bardzo rzadkie, można jednak posłużyć się transformatorem głośnikowym nie wymagającym szczeliny. Ułatwia to wykonanie transformatora i poprawia jego parametry. Dwie typowe propozycje takiego układu przedstawiają rysunki obok[1]. Pierwszy z nich zaprojektowano mając na uwadze względną prostotę, drugi zawiera odwracacz fazy sterujący obiema lampami, co zmniejsza zniekształcenia nieliniowe i zwiększa moc wyjściową układu.
Przypisy
- ↑ Poradnik Radioelektronika, praca zbiorowa, WKiŁ, Warszawa 1972, tom 2.
Bibliografia
- Mikołajczyk Piotr, Paszkowski Bohdan: Electronic Universal Vade-mecum, WNT, Warszawa, 1964.
Linki zewnętrzne
- Radiomuseum EL82: [1].
Skróty oznaczeń używanych na Wiki Oktoda |
---|
|