3S4T: Różnice pomiędzy wersjami
m 1 wersja |
Nie podano opisu zmian |
||
(Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Lampa |typ=3S4T |zdjęcie = 3S4T pentode.jpg |rodzaj=Pentoda mocy |żarzenie=bezpośrednie, bateryjne |Uż=1,4 (2,8) V|Iż=50 (25) mA |Uamax=90V |Pamax=0,7 W |Sa=1,4 mA/V |cokół=3S4T cok.png}} | {{Lampa |typ=3S4T |zdjęcie = 3S4T pentode.jpg |rodzaj=Pentoda mocy |żarzenie=bezpośrednie, bateryjne |Uż=1,4 (2,8) V|Iż=50 (25) mA |Uamax=90V |Pamax=0,7 W |Sa=1,4 mA/V |cokół=3S4T cok.png | frank=3S4 }} | ||
'''3S4T''' - Pentoda końcowa małej częstotliwości do urządzeń bateryjnych z miniaturowym cokołem 7. nóżkowym. Stosowana w lampowych radioodbiornikach bateryjnych (Szarotka, Juhas, niektóre Pioniery). Od często spotykanej w innych krajach 3S4 (DL92) różni się mniejszym poborem prądu żarzenia. | '''3S4T''' - Pentoda końcowa małej częstotliwości do urządzeń bateryjnych z miniaturowym cokołem 7. nóżkowym. Stosowana w lampowych radioodbiornikach bateryjnych (Szarotka, Juhas, niektóre Pioniery). Od często spotykanej w innych krajach 3S4 (DL92) różni się mniejszym poborem prądu żarzenia. | ||
Linia 5: | Linia 5: | ||
W roku 1939 wprowadzono w USA miniaturowy cokół siedmionóżkowy. Przeznaczony był do zastosowania w lampach do urządzeń zminiaturyzowanych i przenośnych. Cieszył się popularnością aż do schyłku techniki lampowej. W Europie produkcję lamp z takim cokołem podjęto po II wojnie światowej. | W roku 1939 wprowadzono w USA miniaturowy cokół siedmionóżkowy. Przeznaczony był do zastosowania w lampach do urządzeń zminiaturyzowanych i przenośnych. Cieszył się popularnością aż do schyłku techniki lampowej. W Europie produkcję lamp z takim cokołem podjęto po II wojnie światowej. | ||
Dużą popularność zdobył zestaw lamp do odbiorników superheterodynowych: [[1R5T|1R5]] (mieszacz), [[1T4T|1T4]] (wzmacniacz p.cz.), [[1S5T|1S5]] (detektor i wzmacniacz m.cz.), oraz 3V4, 1S4 lub 3S4 w charakterze lampy wyjściowej - głośnikowej pentody mocy. Na przełomie tal 40 i 50 opracowano w firmie Tungsram wersję 3S4 o zmniejszonym poborze mocy na żarzenie, 3S4T, która była powszechna (i produkowana) także w Polsce. Zmniejszony pobór mocy miał duże znaczenie dla urządzeń bateryjnych, ale w szerokim świecie wersja ta nie zdobyła popularności - w zastosowaniach bateryjnych lampy znajdowały się już w okresie schyłkowym. | Dużą popularność zdobył zestaw lamp do odbiorników superheterodynowych: [[1R5T|1R5]] (mieszacz), [[1T4T|1T4]] (wzmacniacz p.cz.), [[1S5T|1S5]] (detektor i wzmacniacz m.cz.), oraz 3V4, 1S4 lub 3S4 w charakterze lampy wyjściowej - głośnikowej pentody mocy. Na przełomie tal 40 i 50 opracowano w firmie Tungsram wersję 3S4 o zmniejszonym poborze mocy na żarzenie, 3S4T, która była powszechna (i produkowana) także w Polsce. Zmniejszony pobór mocy miał duże znaczenie dla urządzeń bateryjnych, ale w szerokim świecie wersja ta nie zdobyła popularności - w zastosowaniach bateryjnych lampy były wypierane przez tranzystory i znajdowały się już w okresie schyłkowym. | ||
== Odpowiedniki == | == Odpowiedniki == | ||
Linia 16: | Linia 16: | ||
== Ciekawostki == | == Ciekawostki == | ||
Lampa 3S4T była często wykorzystywana w pierwszych wydaniach książki J. Wojciechowskiego ''Nowoczesne zabawki'', zdobyła sporą popularność wśród radioamatorów. | * Lampa 3S4T była często wykorzystywana w pierwszych wydaniach książki J. Wojciechowskiego ''Nowoczesne zabawki'', zdobyła sporą popularność wśród radioamatorów. | ||
* W 1961 wyprodukowano w Polsce 98 tysięcy tych lamp, a cena detaliczna wynosiła 27 zł<ref>{{Książka |tytuł=Vademecum polskiego przemysłu elektronicznego| miejsce=Warszawa |rok=1964 | strona= 410}}</ref>. | |||
== Właściwości i możliwości wykorzystania == | == Właściwości i możliwości wykorzystania == |
Aktualna wersja na dzień 20:41, 27 gru 2012
3S4T | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Pentoda mocy | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
<htmlet nocache="yes">Frank_begin</htmlet> value=3S4 <htmlet nocache="yes">Frank_end</htmlet> | ||||||||||
w katalogu Franka |
3S4T - Pentoda końcowa małej częstotliwości do urządzeń bateryjnych z miniaturowym cokołem 7. nóżkowym. Stosowana w lampowych radioodbiornikach bateryjnych (Szarotka, Juhas, niektóre Pioniery). Od często spotykanej w innych krajach 3S4 (DL92) różni się mniejszym poborem prądu żarzenia.
Historia i zastosowania
W roku 1939 wprowadzono w USA miniaturowy cokół siedmionóżkowy. Przeznaczony był do zastosowania w lampach do urządzeń zminiaturyzowanych i przenośnych. Cieszył się popularnością aż do schyłku techniki lampowej. W Europie produkcję lamp z takim cokołem podjęto po II wojnie światowej.
Dużą popularność zdobył zestaw lamp do odbiorników superheterodynowych: 1R5 (mieszacz), 1T4 (wzmacniacz p.cz.), 1S5 (detektor i wzmacniacz m.cz.), oraz 3V4, 1S4 lub 3S4 w charakterze lampy wyjściowej - głośnikowej pentody mocy. Na przełomie tal 40 i 50 opracowano w firmie Tungsram wersję 3S4 o zmniejszonym poborze mocy na żarzenie, 3S4T, która była powszechna (i produkowana) także w Polsce. Zmniejszony pobór mocy miał duże znaczenie dla urządzeń bateryjnych, ale w szerokim świecie wersja ta nie zdobyła popularności - w zastosowaniach bateryjnych lampy były wypierane przez tranzystory i znajdowały się już w okresie schyłkowym.
Odpowiedniki
- 3S4T - brak ścisłych odpowiedników o innych nazwach.
- Różniące się żarzeniem:
- 1S4T (żarzenie 1.4 V, 50 mA): 1L33 (Tesla).
- 1L34 (Tesla, żarzenie 1.2 V, 60 mA):
- 3S4 (żarzenie 100/50 mA): DL92, VT-174, N17, 2P2, CV484, CV820, 2P2 (oznaczenie japońskie);
- 1S4, DL91, CV783, VT-210 (żarzenie 1.4 V, 100 mA)
Ciekawostki
- Lampa 3S4T była często wykorzystywana w pierwszych wydaniach książki J. Wojciechowskiego Nowoczesne zabawki, zdobyła sporą popularność wśród radioamatorów.
- W 1961 wyprodukowano w Polsce 98 tysięcy tych lamp, a cena detaliczna wynosiła 27 zł[1].
Właściwości i możliwości wykorzystania
Pentoda 3S4T jest dosyć uniwersalna, ale obecnie poszukiwana i znajduje zastosowanie głównie do renowacji lampowych radioodbiorników bateryjnych.
Przypisy
- ↑ : Vademecum polskiego przemysłu elektronicznego, Warszawa, 1964, str. 410.
Bibliografia
- Mikołajczyk Piotr, Paszkowski Bohdan: Electronic Universal Vade-mecum, WNT, Warszawa, 1964.
Linki zewnętrzne
- 3S4T na stronie Radiomuseum: http://www.radiomuseum.org/tubes/tube_3s4t.html.
Skróty oznaczeń używanych na Wiki Oktoda |
---|
|