Zasilacz wtórnikowy: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 4: | Linia 4: | ||
Na siatkę przyłożone jest stałe napięcie, a obciążenie jet włączone w katodzie lampy. Napięcie siatkowe może być wstępnie stabilizowane (na przykład za pomocą [[stabilitron]]u). By uzyskać szerszy zakres zmian napięcia wejściowego można jedną z końcówek dzielnika napięcia siatkowego przyłączyć do dodatkowego napięcia ujemnego. | Na siatkę przyłożone jest stałe napięcie, a obciążenie jet włączone w katodzie lampy. Napięcie siatkowe może być wstępnie stabilizowane (na przykład za pomocą [[stabilitron]]u). By uzyskać szerszy zakres zmian napięcia wejściowego można jedną z końcówek dzielnika napięcia siatkowego przyłączyć do dodatkowego napięcia ujemnego. | ||
Regulując napięcie na siatce można zmieniać napięcie wyjściowe zasilacza. Mimo, że układ taki charakteryzuje się mizernymi parametrami (duży opór wewnętrzny i brak stabilizacji napięcia) | Regulując napięcie na siatce można zmieniać napięcie wyjściowe zasilacza. Mimo, że układ taki charakteryzuje się mizernymi parametrami (duży opór wewnętrzny i brak stabilizacji napięcia) jako prosty zasilacz laboratoryjny spełni swoje zadanie. Przykładami mogą być komercyjne konstrukcje [[Zasilacz Anodowy Typ 2]] lub [[P307]]. | ||
== Bibliografia == | |||
* H. Bobrowski, ''Co radioamator wiedzieć powinien'', WKŁ, Warszawa, 1962. | |||
[[Kategoria: Zasilacze]] | [[Kategoria: Zasilacze]] |
Wersja z 14:15, 18 sie 2012
Zasilacz wtórnikowy to zasilacz (często regulowany) zbudowany w układzie triodowego wtórnika katodowego (lub wtórnika emiterowego).
Na siatkę przyłożone jest stałe napięcie, a obciążenie jet włączone w katodzie lampy. Napięcie siatkowe może być wstępnie stabilizowane (na przykład za pomocą stabilitronu). By uzyskać szerszy zakres zmian napięcia wejściowego można jedną z końcówek dzielnika napięcia siatkowego przyłączyć do dodatkowego napięcia ujemnego.
Regulując napięcie na siatce można zmieniać napięcie wyjściowe zasilacza. Mimo, że układ taki charakteryzuje się mizernymi parametrami (duży opór wewnętrzny i brak stabilizacji napięcia) jako prosty zasilacz laboratoryjny spełni swoje zadanie. Przykładami mogą być komercyjne konstrukcje Zasilacz Anodowy Typ 2 lub P307.
Bibliografia
- H. Bobrowski, Co radioamator wiedzieć powinien, WKŁ, Warszawa, 1962.