E130L: Różnice pomiędzy wersjami

Z Oktoda
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Oktoda (dyskusja | edycje)
Oktoda (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Linia 9: Linia 9:


== Historia i zastosowania ==
== Historia i zastosowania ==
Lampa E130L została wypuszczona przez firmę Philips w roku 1959. Posiadała bardzo duże [[nachylenie charakterystyki]], przeznaczona była do pracy we wzmacniaczach szerokopasmowych, w szeregowych zasilaczach stabilizowanych, stopniach mocy.
Lampa E130L została wypuszczona przez firmę Philips w roku 1959. Posiadała bardzo duże [[nachylenie charakterystyki]], przeznaczona była do pracy we wzmacniaczach szerokopasmowych, w [[stabilizator szeregowy|szeregowych zasilaczach stabilizowanych]], stopniach mocy.


Jej charakterystyki zbliżone są do dużych lamp przeznaczonych do odchylania poziomego telewizorów, ale była przeznaczona do pracy w urządzeniach profesjonalnych.
Jej charakterystyki zbliżone są do dużych lamp przeznaczonych do odchylania poziomego telewizorów, ale była przeznaczona do pracy w urządzeniach profesjonalnych.
Linia 17: Linia 17:


== Właściwości i możliwości wykorzystania ==
== Właściwości i możliwości wykorzystania ==
[[Plik:SEPP E130L.png|thumb|left|250px|Wzmacniacz SEPP o mocy 25W na lampach E130L<ref>Z Ratheiser, Ludwig; ''Röhren- und Transistorhandbuch'', 1964 3. Auflage, Wien, Technischer Verlag Ing. Walter Erb.</ref>.]]
E130L to dosyć rzadka i niegdyś droga lampa, ale upłynnianie zasobów wojskowych powoduje, że od czasu do czasu trafia się możliwość kupienia jej za umiarkowaną cenę.


 
Oprócz oczywistego zastosowania, jakim jest renowacja starego sprzętu (wchodziła w skład polskich zasilaczy laboratoryjnych wysokiego napięcia) możliwe jest jej wykorzystanie w stopniach mocy amatorskich wzmacniaczach akustycznych. Ze względu na niskie napięcie zasilania szczególnie dobrze nadaje się do szeregowych wzmacniaczy [[SEPP]]. Na dwóch lampach można zbudować pracujący w klasie AB przeciwsobny wysokosprawny wzmacniacz o mocy wyjściowej 60W.
{{Clear|left}}
== Przypisy ==
== Przypisy ==
<references/>
<references/>

Wersja z 17:51, 21 lis 2012

E130L
Pentoda mocy
Żarzenie
pośrednie, równoległe
Uż 6.3 V
Iż 1,7 A
Parametry dopuszczalne
Pamax 27.5 W
Uamax 900 V
Uaiwmax 8 kV
Ikmax 300 mA
Us2max 250 V
Parametry charakterystyczne
Ua 250 V
Us2 180 V
Ia 100mA
Is2 4 mA
Sa 27.5 mA/V
Us1 -15.5 V
<htmlet nocache="yes">Frank_begin</htmlet> value=E130L <htmlet nocache="yes">Frank_end</htmlet>
w katalogu Franka

E130L to pentoda mocy z cokołem oktalowym i wyprowadzeniem anody na górze bańki. Jest lampą w wykonaniu przemysłowo/wojskowym, o zwiększonej trwałości i niezawodności. Nie posiada wersji wersji "cywilnej".

Historia i zastosowania

Lampa E130L została wypuszczona przez firmę Philips w roku 1959. Posiadała bardzo duże nachylenie charakterystyki, przeznaczona była do pracy we wzmacniaczach szerokopasmowych, w szeregowych zasilaczach stabilizowanych, stopniach mocy.

Jej charakterystyki zbliżone są do dużych lamp przeznaczonych do odchylania poziomego telewizorów, ale była przeznaczona do pracy w urządzeniach profesjonalnych.

Odpowiedniki

  • 7534.

Właściwości i możliwości wykorzystania

Wzmacniacz SEPP o mocy 25W na lampach E130L[1].

E130L to dosyć rzadka i niegdyś droga lampa, ale upłynnianie zasobów wojskowych powoduje, że od czasu do czasu trafia się możliwość kupienia jej za umiarkowaną cenę.

Oprócz oczywistego zastosowania, jakim jest renowacja starego sprzętu (wchodziła w skład polskich zasilaczy laboratoryjnych wysokiego napięcia) możliwe jest jej wykorzystanie w stopniach mocy amatorskich wzmacniaczach akustycznych. Ze względu na niskie napięcie zasilania szczególnie dobrze nadaje się do szeregowych wzmacniaczy SEPP. Na dwóch lampach można zbudować pracujący w klasie AB przeciwsobny wysokosprawny wzmacniacz o mocy wyjściowej 60W.  

Przypisy

  1. Z Ratheiser, Ludwig; Röhren- und Transistorhandbuch, 1964 3. Auflage, Wien, Technischer Verlag Ing. Walter Erb.

Bibliografia

  1. Mikołajczyk Piotr, Paszkowski Bohdan: Electronic Universal Vade-mecum, WNT, Warszawa, 1964.

Linki zewnętrzne

  • Radiomuseum: [1].
Skróty oznaczeń używanych na Wiki Oktoda
  • μ - wzmocnienie napięciowe
  • μs2 - oddziaływanie napięciowe siatki drugiej
  • α - wskazanie wskaźnika dostrojenia
  • AM - modulacja amplitudy
  • ARCz - automatyczna regulacja częstotliwości
  • ARW - automatyczna regulacja wzmocnienia
  • Ia - prąd anody
  • Iaimax - maksymalny prąd anody w impulsie
  • Il - prąd ekranu
  • Is - prąd siatki
  • Is1 - prąd siatki pierwszej
  • Is2 - prąd siatki drugiej
  • Is3 - prąd siatki trzeciej
  • Is4 - prąd siatki czwartej
  • Iamax - maksymalny prąd anody
  • Ikmax - maksymalny prąd katody
  • Io - maksymalny prąd wyprostowany
  • Iż - prąd żarzenia
  • FM - modulacja częstotliwości
  • h - zniekształcenia nieliniowe
  • m.cz. - małej częstotliwości
  • Pamax - maksymalna moc strat w anodzie
  • p.cz. - pośredniej częstotliwości
  • Ps2max - maksymalna moc strat w siatce drugiej
  • Pwy -moc wyjściowa
  • ra - opór wewnętrzny
  • Ra - opór obwodu anodowego
  • Rk - rezystancja w katodzie
  • Rg - rezystancja w obwodzie siatki
  • Sa - nachylenie charakterystyki lampy
  • Ua - napięcie anody
  • Ua≈ - napięcie zmienne na anodzie
  • Uaiwmax - maksymalne wsteczne napięcie anody w impulsie
  • Uamax - maksymalne napięcie anody
  • Ub - napięcie zasilania
  • Ubmax - maksymalne napięcie zasilania
  • Ul - napięcie ekranu
  • Us - napięcie siatki
  • Us1 - napięcie siatki pierwszej
  • Us2 - napięcie siatki drugiej
  • Us2max - maksymalne napięcie siatki drugiej
  • Us3 - napięcie siatki trzeciej
  • Us4 - napięcie siatki czwartej
  • Utr - maksymalne napięcie prądu zmiennego
  • Uż - napięcie żarzenia
  • Uż-k - maksymalne napięcie między włóknem żarzenia a katodą