Nuwistor: Różnice pomiędzy wersjami
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Nie podano opisu zmian |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Nuvistori.jpg|thumb|right|300px|Nuwistory produkcji radzieckiej.]] | [[Plik:Nuvistori.jpg|thumb|right|300px|Nuwistory produkcji radzieckiej.]] | ||
'''Nuwistor''' - miniaturowa próżniowa [[lampa elektronowa]] o cylindrycznym układzie elektrod, o bańce wykonanej w całości z metalu i ceramiki. Zostały wprowadzone na rynek przez amerykańską firmę RCA na przełomie lat 50 i 60. | '''Nuwistor''' - miniaturowa próżniowa [[lampa elektronowa]] o cylindrycznym układzie elektrod, o bańce wykonanej w całości z metalu i ceramiki. Zostały wprowadzone na rynek przez amerykańską firmę [[RCA]] na przełomie lat 50 i 60. | ||
== Historia == | == Historia == | ||
Pierwszym nuwistorem była | [[Plik:6DS4NuvistorVacuumTube.jpg|thumb|right|200px|Nuwistor 6DS4 produkcji amerykańskiej firmy RCA.]] | ||
[[Plik:Nuvistor trioda.png|thumb|right|200px]] | |||
[[Plik:Nuvistor tetroda ceram.png|thumb|right|200px]] | |||
Pierwszym nuwistorem była [[trioda]] [[6CW4]] amerykańskiej firmy [[RCA]], opisana w ''Electronic Design'' z 15 kwietnia 1959. Wkrótce wyprodukowano również nuwistory będące tertodami. | |||
W ZSRR nuwistory stosowano wyłącznie w sprzęcie profesjonalnym i wojskowym, były one spotykane stosunkowo często, choć mocno ustępowały popularności [[lampa pręcikowa|lampom pręcikowym]]. W ZSRR wyprodukowano jedyne typy nuwistorów będące pentodą (6Ж54H) oraz diodą (6Д24H). | |||
Lista nuwistorów: | |||
* 2EG4; | * 2EG4; | ||
* 2N-H12, 6N-H12 - triody produkcji japońskiej Hitachi; | |||
* 6CW4 - trioda o dużym wzmocnieniu (µ=62); 7895 - wersja o zwiększonej niezawodności; | * 6CW4 - trioda o dużym wzmocnieniu (µ=62); 7895 - wersja o zwiększonej niezawodności; | ||
:* oznaczenie radzieckie: 6С52Н (6S52N); | :* oznaczenie radzieckie: 6С52Н (6S52N); | ||
:* 2CW4 - wersja z grzejnikiem 2.1V / 450mA (używana w telewizorach); 13CW4, 8393 - wersja z grzejnikiem 13.5V / 60mA; | :* 2CW4 - wersja z grzejnikiem 2.1V / 450mA (używana w telewizorach); 13CW4, 8393 - wersja z grzejnikiem 13.5V / 60mA; | ||
* 6DS4 - trioda o regulowanym wzmocnieniu (selektoda) | * 6DS4 - trioda o regulowanym wzmocnieniu ([[selektoda]]) | ||
:* 2DS4 - wersja z grzejnikiem 2.1V / 450mA; | :* 2DS4 - wersja z grzejnikiem 2.1V / 450mA; | ||
* 6DV4 - trioda o średnim wzmocnieniu; 7586 - wersja o zwiększonej niezawodności; | * 6DV4 - trioda o średnim wzmocnieniu; 7586 - wersja o zwiększonej niezawodności; | ||
:* 2DV4 - wersja z grzejnikiem 2.1V / 450mA | :* 2DV4 - wersja z grzejnikiem 2.1V / 450mA | ||
:* oznaczenie radzieckie: 6С51Н (6S51N); | |||
* 7587 - tetroda o krótkiej charakterystyce | * 7587 - tetroda o krótkiej charakterystyce | ||
* 7895 - trioda o dużym wzmocnieniu | |||
* 8056 - trioda niskonapięciowa | * 8056 - trioda niskonapięciowa | ||
* 8058 - trioda bardzo wysokich częstotliwości o koncentrycznych wyprowadzeniach | * 8058 - trioda bardzo wysokich częstotliwości o koncentrycznych wyprowadzeniach | ||
* 6Д24H (6D24N) - dioda sygnałowa produkcji ZSRR; | * 6Д24H (6D24N) - dioda sygnałowa produkcji ZSRR; | ||
* 6Є12Н (6E12N) - tetroda produkcji ZSRR; | * 6Є12Н (6E12N) - tetroda produkcji ZSRR; | ||
| Linia 23: | Linia 30: | ||
* 6Є14Н (6E14N) - tetroda produkcji ZSRR; | * 6Є14Н (6E14N) - tetroda produkcji ZSRR; | ||
* 6Ж54H (6Ż54N) - pentoda produkcji ZSRR; | * 6Ж54H (6Ż54N) - pentoda produkcji ZSRR; | ||
* 6П37H (6P37N) - tetroda mocy produkcji ZSRR; | |||
* 6С53H (6S53N) - trioda produkcji ZSRR; | |||
* 6С63H (6S63N) - trioda produkcji ZSRR; | |||
* 6С65H (6S65N) - trioda produkcji ZSRR; | |||
== Budowa == | == Budowa == | ||
Nuwistory są zazwyczaj [[trioda]]mi lub [[tetroda]]mi. | Nuwistory są zazwyczaj [[trioda]]mi lub [[tetroda]]mi. | ||
Wersja z 07:19, 1 maj 2013
Nuwistor - miniaturowa próżniowa lampa elektronowa o cylindrycznym układzie elektrod, o bańce wykonanej w całości z metalu i ceramiki. Zostały wprowadzone na rynek przez amerykańską firmę RCA na przełomie lat 50 i 60.
Historia
Pierwszym nuwistorem była trioda 6CW4 amerykańskiej firmy RCA, opisana w Electronic Design z 15 kwietnia 1959. Wkrótce wyprodukowano również nuwistory będące tertodami.
W ZSRR nuwistory stosowano wyłącznie w sprzęcie profesjonalnym i wojskowym, były one spotykane stosunkowo często, choć mocno ustępowały popularności lampom pręcikowym. W ZSRR wyprodukowano jedyne typy nuwistorów będące pentodą (6Ж54H) oraz diodą (6Д24H).
Lista nuwistorów:
- 2EG4;
- 2N-H12, 6N-H12 - triody produkcji japońskiej Hitachi;
- 6CW4 - trioda o dużym wzmocnieniu (µ=62); 7895 - wersja o zwiększonej niezawodności;
- oznaczenie radzieckie: 6С52Н (6S52N);
- 2CW4 - wersja z grzejnikiem 2.1V / 450mA (używana w telewizorach); 13CW4, 8393 - wersja z grzejnikiem 13.5V / 60mA;
- 6DS4 - trioda o regulowanym wzmocnieniu (selektoda)
- 2DS4 - wersja z grzejnikiem 2.1V / 450mA;
- 6DV4 - trioda o średnim wzmocnieniu; 7586 - wersja o zwiększonej niezawodności;
- 2DV4 - wersja z grzejnikiem 2.1V / 450mA
- oznaczenie radzieckie: 6С51Н (6S51N);
- 7587 - tetroda o krótkiej charakterystyce
- 7895 - trioda o dużym wzmocnieniu
- 8056 - trioda niskonapięciowa
- 8058 - trioda bardzo wysokich częstotliwości o koncentrycznych wyprowadzeniach
- 6Д24H (6D24N) - dioda sygnałowa produkcji ZSRR;
- 6Є12Н (6E12N) - tetroda produkcji ZSRR;
- 6Є13Н (6E13N) - tetroda produkcji ZSRR;
- 6Є14Н (6E14N) - tetroda produkcji ZSRR;
- 6Ж54H (6Ż54N) - pentoda produkcji ZSRR;
- 6П37H (6P37N) - tetroda mocy produkcji ZSRR;
- 6С53H (6S53N) - trioda produkcji ZSRR;
- 6С63H (6S63N) - trioda produkcji ZSRR;
- 6С65H (6S65N) - trioda produkcji ZSRR;
Budowa
Nuwistory są zazwyczaj triodami lub tetrodami.
Właściwości
Charakteryzuje się m.in. niskimi szumami, niskim mikrofonowaniem, dużą wytrzymałością mechaniczną, stabilnością temperaturową oraz stosunkowo wysoką niezawodnością.
Zmniejszenie wymiarów oraz odległości między elektrodami umożliwiło użycie tych lamp w wyższych zakresach częstotliwości, rzędu kilkuset MHz.
Przypisy
Bibliografia
- Leonard Niemcewicz, Lampy elektronowe i półprzewodniki, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Wydanie III poprawione i uzupełnione, Warszawa 1968