Logister: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
== Historia == | == Historia == | ||
W połowie lat 50 pojawiły się na rynku logiczne moduły półprzewodnikowe przeznaczone do stosowania w urządzeniach przemysłowych. W Polsce na początku lat 60 [[ELWRO]] wyprodukował elementy logiczne ESLOG-1 i ESLOG-2, przeznaczone do maszyn matematycznych. Pojawiły się też opracowane dla teletechniki układy TELOG-50 i TELOG-200, oraz przeznaczone do sterowania obrabiarek UNILOG. Instytut Elektrotechniki opracował szereg LOGISTER-20, który stał się podstawą standaryzacji i został wdrożony do produkcji w roku 1964. | W połowie lat 50 pojawiły się na rynku logiczne moduły półprzewodnikowe przeznaczone do stosowania w urządzeniach przemysłowych. W Polsce na początku lat 60 [[ELWRO]] wyprodukował elementy logiczne ESLOG-1 i ESLOG-2, przeznaczone do maszyn matematycznych. Pojawiły się też opracowane dla teletechniki układy TELOG-50 i TELOG-200, oraz przeznaczone do sterowania obrabiarek UNILOG. Instytut Elektrotechniki opracował szereg LOGISTER-20, który stał się podstawą standaryzacji i został wdrożony do produkcji w roku 1964. Wkrótce zastąpił go szereg E-50 produkowany głównie w z zastosowaniem impulsowych tranzystorów germanowych typów [[ASY34|ASY33-37]], a następnie E-200k oparty o krzemowe tranzystory epitaksjalno - planarne. Ostatecznie LOGISTERy w postaci modułów budowanych z elementów dyskretnych zostały wyparte przez produkowane w firmie [[TELPOD]] scalone układy hybrydowe serii E-100H, EP i EM. | ||
== Właściwości i budowa == | == Właściwości i budowa == | ||
Aktualna wersja na dzień 21:07, 28 maj 2013
Logister - szeregi modułów realizujących funkcje logiczne, przeznaczony do stosowania w układach automatyki przemysłowej. Produkcję pierwszej wersji (LOGISTER-20) rozpoczęto w połowie lat 60.
Historia
W połowie lat 50 pojawiły się na rynku logiczne moduły półprzewodnikowe przeznaczone do stosowania w urządzeniach przemysłowych. W Polsce na początku lat 60 ELWRO wyprodukował elementy logiczne ESLOG-1 i ESLOG-2, przeznaczone do maszyn matematycznych. Pojawiły się też opracowane dla teletechniki układy TELOG-50 i TELOG-200, oraz przeznaczone do sterowania obrabiarek UNILOG. Instytut Elektrotechniki opracował szereg LOGISTER-20, który stał się podstawą standaryzacji i został wdrożony do produkcji w roku 1964. Wkrótce zastąpił go szereg E-50 produkowany głównie w z zastosowaniem impulsowych tranzystorów germanowych typów ASY33-37, a następnie E-200k oparty o krzemowe tranzystory epitaksjalno - planarne. Ostatecznie LOGISTERy w postaci modułów budowanych z elementów dyskretnych zostały wyparte przez produkowane w firmie TELPOD scalone układy hybrydowe serii E-100H, EP i EM.