Eltra (radioodbiornik): Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 6: | Linia 6: | ||
= Historia = | = Historia = | ||
Odbiornik został zaprojektowany w 1958 w Zakładzie Radiotechniki Instytutu Tele- i Radiotechnicznego roku przez zespół Składający się z Rudolfa Uricha, Janusza Czerniewskiego, Sławomira Pawlaka oraz pracowników Eltry: Romana Paluchowskiego i Stefana Marciniaka. Egzemplarz prototypowy pokazano w roku 1959 na Targach Poznańskich. | Odbiornik został zaprojektowany w 1958 w Zakładzie Radiotechniki Instytutu Tele- i Radiotechnicznego roku przez zespół Składający się z Rudolfa Uricha, Janusza Czerniewskiego, Sławomira Pawlaka oraz pracowników Eltry: Romana Paluchowskiego i Stefana Marciniaka. Egzemplarz prototypowy pokazano w roku 1959 na Targach Poznańskich. Był to pierwszy odbiornik radiowy wytwarzany przez Eltrę. Wyprodukowano kilkaset sztuk. | ||
Model produkowano przez rok, a liczba wyprodukowanych egzemplarzy wyniosła kilkaset sztuk. Na podstawie zdobytych doświadczeń zakłady Eltra uruchomiły masową produkcję odbiorników typu [[Koliber]] i pochodnych. Cena w roku 1961 według różnych źródeł wynosiła od 1250 do 1600 zł. | Model produkowano przez rok, a liczba wyprodukowanych egzemplarzy wyniosła kilkaset sztuk. Na podstawie zdobytych doświadczeń zakłady Eltra uruchomiły masową produkcję odbiorników typu [[Koliber]] i pochodnych. Cena w roku 1961 według różnych źródeł wynosiła od 1250 do 1600 zł. | ||
Dla potrzeb produkcji tego odbiornika w zakładach "[[Omig]]" zaczęto produkować miniaturowe oporniki i kondensatory, a w zakładach "[[Tonsil]]" - miniaturowy głośnik. | Dla potrzeb produkcji tego odbiornika w zakładach "[[Omig]]" zaczęto produkować miniaturowe oporniki i kondensatory, a w zakładach "[[Tonsil]]" - miniaturowy głośnik. Odbiornik był nie tylko pierwszym polskim odbiornikiem tranzystorowym, ale także pierwszym w Polsce odbiornikiem zmontowanym na płytce drukowanej. | ||
Tranzystory pochodziły z importu (początkowo z firmy [[Telefunken]] a później [[Philips]]). | Tranzystory pochodziły z importu (początkowo z firmy [[Telefunken]] a później [[Philips]]). | ||
Wersja z 07:50, 17 kwi 2022
Eltra MOT-59 (MOT - od Miniaturowy Odbiornik Tranzystorowy) pierwszy polski radioodbiornik tranzystorowy, wytwarzany w bydgoskiej " Eltrze".
Historia
Odbiornik został zaprojektowany w 1958 w Zakładzie Radiotechniki Instytutu Tele- i Radiotechnicznego roku przez zespół Składający się z Rudolfa Uricha, Janusza Czerniewskiego, Sławomira Pawlaka oraz pracowników Eltry: Romana Paluchowskiego i Stefana Marciniaka. Egzemplarz prototypowy pokazano w roku 1959 na Targach Poznańskich. Był to pierwszy odbiornik radiowy wytwarzany przez Eltrę. Wyprodukowano kilkaset sztuk.
Model produkowano przez rok, a liczba wyprodukowanych egzemplarzy wyniosła kilkaset sztuk. Na podstawie zdobytych doświadczeń zakłady Eltra uruchomiły masową produkcję odbiorników typu Koliber i pochodnych. Cena w roku 1961 według różnych źródeł wynosiła od 1250 do 1600 zł.
Dla potrzeb produkcji tego odbiornika w zakładach "Omig" zaczęto produkować miniaturowe oporniki i kondensatory, a w zakładach "Tonsil" - miniaturowy głośnik. Odbiornik był nie tylko pierwszym polskim odbiornikiem tranzystorowym, ale także pierwszym w Polsce odbiornikiem zmontowanym na płytce drukowanej.
Tranzystory pochodziły z importu (początkowo z firmy Telefunken a później Philips).
Podstawowe parametry i właściwości
- tranzystory:
- Telefunken: OC613, 2xOC612, OC604, OC604spez + dwie diody DOG56
- Philips: OC44, 2xOC45, OC71, OC72 + dwie diody DOG56
- zakresy fal: Długie 1322 m (227 kHz) - Warszawa I, Średnie 187 - 580 m (1605 - 520 kHz)
- zasilanie: 6V - 4 ogniwa AA lub 5 akumulatorów (typu KN1)
- elementy regulacyjne:
- potencjometr siły głosu z wyłącznikiem na górnej ściance obudowy
- przełącznik zakresów na górnej ściance obudowy
- pokrętło strojenia na płycie czołowej
- wymiary: 160x90x38 mm, ciężar ok. 0,53 kG
Jest to odbiornik superheterodynowy z układem ARW. Na falach średnich można było wybierać stacje, a na długich odbierał tylko jedną stację lokalną. Moc wyjściowa odbiornika wynosiła 0,03 W, a baterie wystarczały na ok. 40 godzin pracy.
Bibliografia
- Rudolf Urich, Janusz Czerniewski, Pierwszy krajowy miniaturowy odbiornik tranzystorowy, Tele-Radio, Nr 2/1959, str. 69.
- Stare radio: karta katalogowa.