Circlotron: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[Plik:CirClo 1.png|thumb|right|Idea Circlotronu z instrukcji obsługi wzmacniacza Electro-Voice A15.]] | [[Plik:CirClo 1.png|thumb|right|Idea Circlotronu z instrukcji obsługi wzmacniacza Electro-Voice A15.]] | ||
== Historia == | == Historia == | ||
Nazwa ''Circlotron'' pojawiła się jako zastrzeżony znak handlowy firmy Electro-Voice. Zgłoszenie patentowe pochodzi z marca 1954, a jego autorem był pracownik tej firmy Alpha Wiggins. Nie był on jednak pierwszym projektantem Circlotronu, jego koncepcja została już wcześniej dwukrotnie opatentowana, przez Cecila T. Halla (patent USA ''Parallel Opposed Power Amplifiers'', czerwiec 1951)<ref>[http://www.freepatentsonline.com/2705265.html Patent USA 2705265]</ref> oraz przez Tapio Köykkä (fińskie patenty 27332 i 29642 zgłoszone odpowiednio w latach 1952 i 1955). Ostatecznie firma Electro-Voice wykupiła patent Halla. W jej materiałach materiałach umieszczano uproszczony schemat stopnia końcowego narysowany w postaci koła, co jest związane z nazwą układu. | Nazwa ''Circlotron'' pojawiła się jako zastrzeżony znak handlowy firmy Electro-Voice. Zgłoszenie patentowe pochodzi z marca 1954, a jego autorem był pracownik tej firmy Alpha Wiggins<ref>[http://www.freepatentsonline.com/2828369.html Patent USA 2828369]</ref>. Nie był on jednak pierwszym projektantem Circlotronu, jego koncepcja została już wcześniej dwukrotnie opatentowana, przez Cecila T. Halla (patent USA ''Parallel Opposed Power Amplifiers'', czerwiec 1951)<ref>[http://www.freepatentsonline.com/2705265.html Patent USA 2705265]</ref> oraz przez Tapio Köykkä (fińskie patenty 27332 i 29642 zgłoszone odpowiednio w latach 1952 i 1955). Ostatecznie firma Electro-Voice wykupiła patent Halla. W jej materiałach materiałach umieszczano uproszczony schemat stopnia końcowego narysowany w postaci koła, co jest związane z nazwą układu. | ||
W latach 50 i 60 kilka firm podjęło produkcję wzmacniaczy akustycznych o mocy od 15 do 100 watów według koncepcji Circlotronu, oprócz Electro-Voice były to między innymi fiński Voima i Philips (z użyciem fińskiego patentu). Były to układy w pełni symetryczne, transformatorowe, zbudowane na pentodach i tetrodach strumieniowych. Parę podobnych propozycji opublikowano w prasie radioamatorskiej. | W latach 50 i 60 kilka firm podjęło produkcję wzmacniaczy akustycznych o mocy od 15 do 100 watów według koncepcji Circlotronu, oprócz Electro-Voice były to między innymi fiński Voima i Philips (z użyciem fińskiego patentu). Były to układy w pełni symetryczne, transformatorowe, zbudowane na pentodach i tetrodach strumieniowych. Parę podobnych propozycji opublikowano w prasie radioamatorskiej. | ||
| Linia 11: | Linia 11: | ||
== Układ klasyczny == | == Układ klasyczny == | ||
=== Budowa === | === Budowa === | ||
[[Plik:CirClo 2.png|thumb|left|250px|Układ Circlotronu z patentu Wigginsa (1954).]] | |||
{{Clear|left}} | |||
=== Właściwości === | === Właściwości === | ||
Wersja z 06:51, 17 mar 2013
Circlotron - jeden z układów stopni wyjściowych wzmacniaczy małej częstotliwości - przeciwrównoległy mostek pracujący w układzie wspólnej katody.
Historia
Nazwa Circlotron pojawiła się jako zastrzeżony znak handlowy firmy Electro-Voice. Zgłoszenie patentowe pochodzi z marca 1954, a jego autorem był pracownik tej firmy Alpha Wiggins[1]. Nie był on jednak pierwszym projektantem Circlotronu, jego koncepcja została już wcześniej dwukrotnie opatentowana, przez Cecila T. Halla (patent USA Parallel Opposed Power Amplifiers, czerwiec 1951)[2] oraz przez Tapio Köykkä (fińskie patenty 27332 i 29642 zgłoszone odpowiednio w latach 1952 i 1955). Ostatecznie firma Electro-Voice wykupiła patent Halla. W jej materiałach materiałach umieszczano uproszczony schemat stopnia końcowego narysowany w postaci koła, co jest związane z nazwą układu.
W latach 50 i 60 kilka firm podjęło produkcję wzmacniaczy akustycznych o mocy od 15 do 100 watów według koncepcji Circlotronu, oprócz Electro-Voice były to między innymi fiński Voima i Philips (z użyciem fińskiego patentu). Były to układy w pełni symetryczne, transformatorowe, zbudowane na pentodach i tetrodach strumieniowych. Parę podobnych propozycji opublikowano w prasie radioamatorskiej.
Powrót do koncepcji Circlotronu nastąpił na początku lat 80, za sprawą Ralpha Kartena, założyciela firmy Atma-Sphere, która wypuściła konstrukcje beztransformatorowe. Kilka typów takich wzmacniaczy jest na niewielką skalę wytwarzanych do dziś.
Układ klasyczny
Budowa
