1R5T Lampa mieszająca (heptoda) z miniaturowym cokołem siedmionóżkowym. Stosowana w powojennych polskich lampowych odbiornikach bateryjnych. Od często spotykanej w innych krajach 1R5 (DK91) różni się mniejszym poborem prądu żarzenia.
W roku 1939 wprowadzono w USA miniaturowy cokół siedmionóżkowy. Przeznaczony był do zastosowania w lampach do urządzeń zminiaturyzowanych i przenośnych. Cieszył się popularnością aż do schyłku techniki lampowej. W Europie produkcję lamp z takim cokołem podjęto po II wojnie światowej.
Dużą popularność zdobył zestaw lamp do odbiorników superheterodynowych: 1R5 (mieszacz), 1T4 (wzmacniacz p.cz.), 1S5 (detektor i wzmacniacz m.cz.), oraz 3V4, 1S4 lub 3S4 w charakterze lampy wyjściowej - głośnikowej pentody mocy. Na przełomie tal 40 i 50 opracowano w firmie Tungsram wersję 1R5 o zmniejszonym poborze mocy na żarzenie, 1R5T, która była powszechna i produkowana także w Polsce. Zmniejszony pobór mocy miał duże znaczenie dla urządzeń bateryjnych, ale w szerokim świecie wersja ta nie zdobyła popularności - w zastosowaniach bateryjnych lampy znajdowały się już w okresie schyłkowym i powszechnie były wypierane przez tranzystory.
Odpowiedniki
1H33 (Tesla).
O innych parametrach żarzenia
1R5, DK91, X17, 1C1 - 1.4 V, 50 mA;
1H34 - 1.2 V, 30 mA;
1А1П - 1.2 V, 60 mA.
Ciekawostki
W 1961 roku w Polsce wyprodukowano 131 tysięcy tych lamp, a cena detaliczna wynosiła 30.50 zł[1].
Właściwości i możliwości wykorzystania
Znajduje zastosowanie głównie do renowacji lampowych radioodbiorników bateryjnych.
Przypisy
↑: Vademecum polskiego przemysłu elektronicznego, Warszawa, 1964, str. 410.
