Czar: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
== Historia == | == Historia == | ||
Zakłady Radiowe im. Marcina Kasprzaka (ZRK) budowały pierwszy polski masowy odbiornik przenośny - lampową Szarotkę. Niestety, pod koniec lat 50 była ona już bardzo przestarzała i w 1958 ZRK zademonstrowały na Targach Poznańskich jej wersję, w której wzmacniacz m.cz. był wykonany na tranzystorach. Nie weszła ona jednak do produkcji, a w 1960 ukazał się całkowicie tranzystorowy odbiornik ZRK o nazwie "Czar". | Zakłady Radiowe im. Marcina Kasprzaka (ZRK) budowały pierwszy polski masowy odbiornik przenośny - lampową [[Szarotka|Szarotkę]]. Niestety, pod koniec lat 50 była ona już bardzo przestarzała i w 1958 ZRK zademonstrowały na Targach Poznańskich jej wersję, w której wzmacniacz m.cz. był wykonany na tranzystorach. Nie weszła ona jednak do produkcji, a w 1960 ukazał się całkowicie tranzystorowy odbiornik ZRK o nazwie "Czar". | ||
W połowie lat 60 odbiornik Czar został zastąpiony przez [[Guliwer]]a. | W połowie lat 60 odbiornik Czar został zastąpiony przez [[Guliwer]]a. | ||
| Linia 19: | Linia 19: | ||
== Konstrukcja == | == Konstrukcja == | ||
[[File: Czar_schemat.png|thumb|left|250px]] | [[File: Czar_schemat.png|thumb|left|250px]] | ||
Schemat układu jest typowy. Słabą stroną odbiornika jest wzmacniacz pośredniej częstotliwości z pojedynczymi układami rezonansowymi, co powoduje słabą selektywność odbiornika. Co prawda posiada on gniazdo anteny zewnętrznej, ale z przyłączoną taką anteną nie sposób go używać, nawet z dala od źródeł zakłóceń. Czar posiada stosunkowo duży głośnik, co zaowocowało w jakości dźwięku znacznie lepszej niż współczesnych mu tranzystorowych odbiorników Eltry. | Schemat układu jest typowy. Słabą stroną odbiornika jest wzmacniacz pośredniej częstotliwości z pojedynczymi układami rezonansowymi, co powoduje słabą selektywność odbiornika. Co prawda posiada on gniazdo anteny zewnętrznej, ale z przyłączoną taką anteną nie sposób go używać, nawet z dala od źródeł zakłóceń. Czar posiada stosunkowo duży głośnik, co zaowocowało w jakości dźwięku znacznie lepszej niż współczesnych mu tranzystorowych odbiorników [[Eltra|Eltry]]. | ||
Początkowo stosowano tranzystory importowane (OC44, 2xOC45, 2xOC71, 2xOC72), z biegiem czasu zastąpiono je krajowymi (TG20, 2xTG10, | Początkowo stosowano tranzystory importowane (OC44, 2xOC45, 2xOC71, 2xOC72), z biegiem czasu zastąpiono je krajowymi ([[TG10|TG20, 2xTG10]], 2x[[TG1|TG5]], 2x[[TG50]]). | ||
Odbiornik był zasilany napięciem 7,5 V za pomocą nietypowej baterii o symbolu 5R10, której produkcję rozpoczęto specjalnie w tym celu. Składała się ona z pięciu połączonych szeregowo ogniw R10. Niektóre odbiorniki wyposażono w rurkę z tworzywa, w której można było umieścić dużo popularniejsze baterie 2R10 i R10. Nie było możliwości zasilania odbiornika za pomocą zasilacza sieciowego, nie produkowano również pasujących akumulatorów, eksploatacja była więc dosyć droga. | Odbiornik był zasilany napięciem 7,5 V za pomocą nietypowej baterii o symbolu 5R10, której produkcję rozpoczęto specjalnie w tym celu. Składała się ona z pięciu połączonych szeregowo ogniw R10. Niektóre odbiorniki wyposażono w rurkę z tworzywa, w której można było umieścić dużo popularniejsze baterie 2R10 i R10. Nie było możliwości zasilania odbiornika za pomocą zasilacza sieciowego, nie produkowano również pasujących akumulatorów, eksploatacja była więc dosyć droga. | ||
Wersja z 10:24, 22 lip 2013
Szablon:Radioodbiornik Czar 3311– przenośny odbiornik radiowy produkcji polskiej z 1960 r (pierwszy tranzystorowy odbiornik produkcji ZRK).
Historia
Zakłady Radiowe im. Marcina Kasprzaka (ZRK) budowały pierwszy polski masowy odbiornik przenośny - lampową Szarotkę. Niestety, pod koniec lat 50 była ona już bardzo przestarzała i w 1958 ZRK zademonstrowały na Targach Poznańskich jej wersję, w której wzmacniacz m.cz. był wykonany na tranzystorach. Nie weszła ona jednak do produkcji, a w 1960 ukazał się całkowicie tranzystorowy odbiornik ZRK o nazwie "Czar".
W połowie lat 60 odbiornik Czar został zastąpiony przez Guliwera.
Konstrukcja
Schemat układu jest typowy. Słabą stroną odbiornika jest wzmacniacz pośredniej częstotliwości z pojedynczymi układami rezonansowymi, co powoduje słabą selektywność odbiornika. Co prawda posiada on gniazdo anteny zewnętrznej, ale z przyłączoną taką anteną nie sposób go używać, nawet z dala od źródeł zakłóceń. Czar posiada stosunkowo duży głośnik, co zaowocowało w jakości dźwięku znacznie lepszej niż współczesnych mu tranzystorowych odbiorników Eltry.
Początkowo stosowano tranzystory importowane (OC44, 2xOC45, 2xOC71, 2xOC72), z biegiem czasu zastąpiono je krajowymi (TG20, 2xTG10, 2xTG5, 2xTG50).
Odbiornik był zasilany napięciem 7,5 V za pomocą nietypowej baterii o symbolu 5R10, której produkcję rozpoczęto specjalnie w tym celu. Składała się ona z pięciu połączonych szeregowo ogniw R10. Niektóre odbiorniki wyposażono w rurkę z tworzywa, w której można było umieścić dużo popularniejsze baterie 2R10 i R10. Nie było możliwości zasilania odbiornika za pomocą zasilacza sieciowego, nie produkowano również pasujących akumulatorów, eksploatacja była więc dosyć droga.
Odbiorniki Szarotka i Czar produkcji ZRK
Bibliografia
- Trusz J., Trusz W.: Odbiorniki radiowe, telewizyjne i magnetofony, WKŁ, Warszawa, 1969.
Linki zewnętrzne
| Skróty oznaczeń używanych na Wiki Oktoda |
|---|
|