EF95

Z Oktoda
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
EF95
Pentoda wielkiej częstotliwości
Żarzenie
pośrednie, równoległe
Uż 6,3 V
Iż 175 mA
Parametry dopuszczalne
Pamax 1.8 W
Uamax 200V
Ikmax 20 mA
Us2max 155V
Parametry charakterystyczne
Ua 180 V
Us2 120 V
Ia 7,7 mA
Is2 2,4 mA
Sa 5,1 mA/V
Us1 -2 V
EF95 cok.png
<htmlet nocache="yes">Frank_begin</htmlet> value=^EF95$ <htmlet nocache="yes">Frank_end</htmlet>
w katalogu Franka

EF95 - popularna pentoda o cokole heptalowym, o małych szumach, przeznaczona do stosowana we wzmacniaczach wielkiej częstotliwości.

Historia i zastosowania

Wzorcem dla EF95 była prawdopodobnie niemiecka wojskowa lampa opracowana w drugiej połowie lat 30, a bardzo popularna w latach II wojny światowej RV12P2000. Ma ona zbliżone charakterystyki, a konstrukcja wewnętrzna jest praktycznie identyczna. Jako pierwsza, krótko po wprowadzeniu cokołu heptalowego na początku lat 40, ukazała się na rynku wersja amerykańska - 6AK5. W Europie weszła do szerszego użytku, jako EF95, na początku lat 50.

Jest to lampa uniwersalna, była stosowanan w wielu rozmaitych urządzeniach, zarówno powszechnego użytku (zwłaszcza w ZSRR), jak i profesjonalnych (radiostacje, urządzenia przemysłowe, sprzęt laboratoryjny i pomiarowy). W Polsce EF95 nie była produkowana, ale często spotyka się jej radziecką wersję 6Ж1П.

Odpowiedniki

Od lewej do prawej: EF95 (Phillips), 6AK5 (NEC), 6Ж1П (Novosibirsk), 6Ж1П (Svetlana).
  • Odpowiednikami EF95 są: 6AK5 (amerykańska), 6Ж1П (radziecka), 6F32 (Tesla), DP61, EF905, HF3132.
  • Wersje o zwiększonej odporności i trwałości noszą nazwy: E95F, 6AK5-W, 6AK5-WA, 5654, 5591, 6069, 6J1-Q, CV850, M8100, 403A, 731A, 6Ж1П-ЕВ.
  • Wersja z żarzeniem szeregowym prądem 50 mA nazywa się 18AK5.
  • Z innym cokołem:
  • F/5654, FF/5654, XF5654, SF/5654 - z bańki wyprowadzone długie przewody do bezpośredniego lutowania;
  • lampy miniaturowe (paluszkowe): 605CX, 623CX, 5702, 6Ж1Б.

Ciekawostki

  • Lampa EF95 była używana w wyprodukowanych w dużej ilości dla radiofonii zachodnioniemieckiej stołach mikserskich serii V72. Stołów tych używały również firmy nagraniowe (EMI, Decca, Telefunken)[1].
  • Wersje z długimi wyprowadzeniami przystosowanymi do bezpośredniego lutowania znalazły zastosowanie w rdiosondach meteo. Były to wypuszczane za pomocą balonów urzadzenia jednorazowego użytku.

Przypisy

Bibliografia

  1. Mikołajczyk Piotr, Paszkowski Bohdan: Electronic Universal Vade-mecum, WNT, Warszawa, 1964.

Linki zewnętrzne

  • Radiomuseum EF95: [1].