Układ QUAD: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Spis treści}} | {{Spis treści}} | ||
Układ z obciążeniem dzielonym pomiędzy anodę i katodę prawdopodobnie pojawił sie po raz pierwszy w 1945 w laboratoriach brytyjskiej firmy ''Acoustical Manufacturing Co'', później znanej jako QUAD. Stąd pochodzi często używana nazwa tego układu. Stał się podstawą budowy kilku znanych wzmacniaczy akustycznych wysokiej jakości. | |||
Układ z dzielonym | |||
== Budowa i właściwości == | == Budowa i właściwości == | ||
[[Image:se-do.gif|thumb|150px|left]] | [[Image:se-do.gif|thumb|150px|left]] | ||
Jego charakterystyczną cechą jest podział obciążenia pomiędzy anodę i katodę (poprzez dwa osobne uzwojenia transformatora wyjściowego). W ten sposób układ ma własności pośrednie między wtórnikiem katodowym (małe zniekształcenia i oporność wewnętrzna) a układem z wspólną katodą (większe od jedności wzmocnienie napięciowe). Podobnie jak w poprzednim układzie, by osiągnąć dobre rezultaty potrzebny jest transformator o małych indukcyjnościach rozproszenia pomiędzy sekcjami uzwojenia pierwotnego. Zwykle stosuje się uzwojenie katodowe zawierające 10-20% całkowitej liczby zwojów uzwojenia. | Układ z dzielonym obciążeniem był analizowany przez D.T.N Williamsona oraz P.J. Walkera, został upowszechniony przez ich artykuł w Wireless World<ref>D.T.N. Williamson, P.J. Walker, ''Amplifiers and Superlatives, Wireless World, September 1952.</ref>. Jego charakterystyczną cechą jest podział obciążenia pomiędzy anodę i katodę (poprzez dwa osobne uzwojenia transformatora wyjściowego). W ten sposób układ ma własności pośrednie między wtórnikiem katodowym (małe zniekształcenia i oporność wewnętrzna) a układem z wspólną katodą (większe od jedności wzmocnienie napięciowe). Podobnie jak w poprzednim układzie, by osiągnąć dobre rezultaty potrzebny jest transformator o małych indukcyjnościach rozproszenia pomiędzy sekcjami uzwojenia pierwotnego. Zwykle stosuje się uzwojenie katodowe zawierające 10-20% całkowitej liczby zwojów uzwojenia. | ||
== Aplikacje == | == Aplikacje == | ||
[[Image:Harumphy.Quad ii.jpg|thumb|300px|Wzmacniacz mocy ''QUAD II''.]] | |||
== Konstrukcje amatorskie == | == Konstrukcje amatorskie == | ||
Wersja z 11:28, 4 sie 2012
Układ z obciążeniem dzielonym pomiędzy anodę i katodę prawdopodobnie pojawił sie po raz pierwszy w 1945 w laboratoriach brytyjskiej firmy Acoustical Manufacturing Co, później znanej jako QUAD. Stąd pochodzi często używana nazwa tego układu. Stał się podstawą budowy kilku znanych wzmacniaczy akustycznych wysokiej jakości.
Budowa i właściwości
Układ z dzielonym obciążeniem był analizowany przez D.T.N Williamsona oraz P.J. Walkera, został upowszechniony przez ich artykuł w Wireless World[1]. Jego charakterystyczną cechą jest podział obciążenia pomiędzy anodę i katodę (poprzez dwa osobne uzwojenia transformatora wyjściowego). W ten sposób układ ma własności pośrednie między wtórnikiem katodowym (małe zniekształcenia i oporność wewnętrzna) a układem z wspólną katodą (większe od jedności wzmocnienie napięciowe). Podobnie jak w poprzednim układzie, by osiągnąć dobre rezultaty potrzebny jest transformator o małych indukcyjnościach rozproszenia pomiędzy sekcjami uzwojenia pierwotnego. Zwykle stosuje się uzwojenie katodowe zawierające 10-20% całkowitej liczby zwojów uzwojenia.
Aplikacje
Konstrukcje amatorskie
Układ z obciążeniem dzielonym w katodzie był chętnie stosowany we wzmacniaczach końcowych, szczególnie najwyższej jakości. Zalety:
- Dobry kompromis pomiędzy stopniem złożoności a parametrami.
- Zniekształcenia i oporność wewnętrzna tylko nieznacznie gorsze niż układu na triodach.
- Sprawność energetyczna zbliżona do klasycznego układu na pentodach.
Wady układu z dzielonym obciążeniem:
- Chyba najtrudniejszy do wykonania transformator wyjściowy.
Przypisy
- ↑ D.T.N. Williamson, P.J. Walker, Amplifiers and Superlatives, Wireless World, September 1952.
Bibliografia
Zobacz też
- Williamsony - klasyczne lampowe wzmacniacze mocy HiFi.