Układ QUAD

Układ z obciążeniem dzielonym pomiędzy anodę i katodę prawdopodobnie pojawił sie po raz pierwszy w 1945 w laboratoriach brytyjskiej firmy Acoustical Manufacturing Co, później znanej jako QUAD. Stąd pochodzi często używana nazwa tego układu. Stał się podstawą budowy kilku znanych wzmacniaczy akustycznych wysokiej jakości.

Budowa i właściwości

Układ z dzielonym obciążeniem był analizowany przez D.T.N Williamsona oraz P.J. Walkera, został upowszechniony przez ich artykuł w Wireless World. Jego charakterystyczną cechą jest podział obciążenia pomiędzy anodę i katodę (poprzez dwa osobne uzwojenia transformatora wyjściowego). W ten sposób układ ma własności pośrednie między wtórnikiem katodowym (małe zniekształcenia i oporność wewnętrzna) a układem z wspólną katodą (większe od jedności wzmocnienie napięciowe). Podobnie jak w poprzednim układzie, by osiągnąć dobre rezultaty potrzebny jest transformator o małych indukcyjnościach rozproszenia pomiędzy sekcjami uzwojenia pierwotnego. Zwykle stosuje się uzwojenie katodowe zawierające 10-20% całkowitej liczby zwojów uzwojenia.

Aplikacje

Wzmacniacz mocy QUAD II.

Konstrukcje amatorskie

Układ z obciążeniem dzielonym w katodzie był chętnie stosowany we wzmacniaczach końcowych, szczególnie najwyższej jakości. Zalety:

• Dobry kompromis pomiędzy stopniem złożoności a parametrami.
• Zniekształcenia i oporność wewnętrzna tylko nieznacznie gorsze niż układu na triodach.
• Sprawność energetyczna zbliżona do klasycznego układu na pentodach.

Wady układu z dzielonym obciążeniem:

• Chyba najtrudniejszy do wykonania transformator wyjściowy.

Zobacz też

• Williamsony - klasyczne lampowe wzmacniacze mocy HiFi.