Zasilacz Anodowy Typ 2

Z Oktoda
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast funkcji strony do druku użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.
Zasilacze anodowe Typ 2 produkcji Biofizu.

Zasilacz Anodowy typ 2 produkcji Biofiz z Poznania to bywalec szkolnych pracowni - nie jest przyrządem laboratoryjnym z prawdziwego zdarzenia, ale służył do zasilania szkolnych zestawów demonstracyjnych.

Budowa i właściwości

Schemat ideowy zasilacza Typ 2.
Niektóre elementy wiszą w powietrzu na drutach.

Zasilacz Typ 2 ma dwa wyjścia napięcia anodowego: o ustalonej wielkości 300V i regulowane od 0 do 250V. Nie jest stabilizowany, ale ma bardzo prosty układ wtórnikowy. Dodatkowo zapewnia regulowane w zakresie od 0 do -50V napięcie siatkowe i kilka najczęściej spotykanych napięć żarzenia (4V, 6,3V i 12.6V, prąd przemienny do 2A).

Jego właściwości są (niestety!) wyjątkowo kiepskie - wysokość napięć wyjściowych mocno zależy od obciążenia, na przykład napięcie oznaczone Ua=300V przy zmianach obciżenia od minimalnego do maksymalnego zmienia sie od 440 do 310V. Jakość wykonania również pozostawia bardzo dużo do życzenia, niektóre elementy po prostu wiszą na drutach.  

Wersja jednolampowa

Wnętrze wersji z jedną lampą EL36.
Wnętrze wersji z dwiema lampami EL36.

Istnieją dwie wersje zasilacza, mimo że wyglądają identycznie i mają na płycie czołowej takie same napisy, różnią sie konstrukcją. Pierwsza wersja ma regulator na jednej lampie EL36 włączonej w układzie triody, druga ma dwie takie lampy połączone równolegle. Prostownik w obu wersjach wykonano na lampie EZ80.

W wersji jednolampowej nie należy zbyt poważnie traktować wielkości dopuszczalnego prądu regulowanego wyjścia, określonego na 60mA. Przy małych napięciach wyjściowych już 35mA powoduje przekroczenie maksymalnej mocy lampy EL36, a przy dużych napięciach można bez obawy pobierać prąd 90mA.

Wersja dwulampowa

Ta wersja różni się od poprzedniej tym, że zamiast jednej lampy EL36 są dwie, połączone równolegle. Umożliwia to czerpanie z zasilacza pradu 60mA również i przy mniejszych napięciach wyjściowych, a przy większych napięciach ograniczeniem staje się wydajność prostownika na lampie EZ80. Po wymianie jej na EZ81 można przy wyższych napięciach pobierać prąd nieco powyżej 100mA, transformator posiada duży zapas mocy.

Tuning

Lampę EL36 można wymienić na lampę o większej mocy, na przykład 12E1.

Wydaje się rozsądne wymienić lampę regulacyjną na większą. Da to możliwość pobierania maksymalnego prądu anodowego również przy małych napięciach wyjściowych. Transformator posiada odpowiedni zapas mocy żarzenia, bo umożliwia użyciepary lamp EL36 (o dopuszczalnej mocy anodowej 8W) można zastąpić na przykład oktalową lampą 12E1 (35 W) albo bardziej pospolitą radziecką 6P7S (20 W), czy nawet EL34.

Jeżeli zastosujemy prostownik półprzewodnikowy, to pozostanie wolna podstawka novalowa - można wstawić tam jakś pentodę i zbudować prawdziwy stabilizator szeregowy ze wzmacniaczem błędu.

 

Zobacz też

Zasilacze - o zasilaczach laboratoryjnych w ogólności.