Zasilacz wtórnikowy

Z Oktoda
Wersja z dnia 06:34, 23 sie 2012 autorstwa Jasiu (dyskusja | edycje) (→‎Zobacz też)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania


Zasilacz wtórnikowy to zasilacz (często regulowany) zbudowany w układzie triodowego wtórnika katodowego (lub wtórnika emiterowego).

Budowa

Zas-wtorn.gif

W układzie zasilacza wtórnikowego na siatkę sterującą triody przyłożone jest stałe napięcie, a obciążenie jest włączone w katodzie lampy. Napięcie siatkowe może być dodatkowo filtrowane lub wstępnie stabilizowane (na przykład za pomocą stabilitronu). By uzyskać szerszy zakres zmian napięcia wejściowego często jedną z końcówek dzielnika napięcia siatkowego przyłącza się do napięcia ujemnego uzyskanego z osobnego prostownika.

Zasilacz regulowany z Radio 12/1949.

Regulując napięcie na siatce można zmieniać napięcie wyjściowe zasilacza. Mimo, że układ taki charakteryzuje się mizernymi parametrami (duży opór wewnętrzny i brak stabilizacji napięcia wyjściowgo) jako prosty zasilacz laboratoryjny spełni swoje zadanie. Przykładami praktycznych rozwiązań mogą być amatorski zasilacz prezentowany w Radio 12/1949[1] i komercyjne konstrukcje Zasilacz Anodowy Typ 2 lub P307.

Przypisy

  1. J. Kroszczyński, Regulowany zasilacz uniwersalny, Radio, 12/1949.

Bibliografia

  • H. Bobrowski, Co radioamator wiedzieć powinien, WKŁ, Warszawa, 1962.

Zobacz też