Zasilanie uniwersalne: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „Odbiornik o ''zasilaniu uniwersalnym'' posiada układ elektryczny umożliwiający zasilanie go zarówno z sieci energetycznej napięcia zmiennego, jak i stałego. =...”) |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
Odbiornik o ''zasilaniu uniwersalnym'' posiada układ elektryczny umożliwiający zasilanie go zarówno z sieci energetycznej napięcia zmiennego, jak i stałego. | Odbiornik o ''zasilaniu uniwersalnym'' posiada układ elektryczny umożliwiający zasilanie go zarówno z sieci energetycznej napięcia zmiennego, jak i stałego. | ||
== Budowa odbiorników uniwersalnych == | |||
== Wojna prądów == | == Wojna prądów == | ||
| Linia 5: | Linia 7: | ||
Pierwsza jego elektrownia powstała w Londynie w styczniu 1982 (Holborn Viaduct), zasilała lampy uliczne i kilka prywatnych posiadłości w bezpośrednim sąsiedztwie. Latem tego roku powstała pierwsza elektrownia w USA dostarczająca prąd stały o napięciu 110V (które w ten sposób stało się standardem) do 49 klientów na Manhattanie. | Pierwsza jego elektrownia powstała w Londynie w styczniu 1982 (Holborn Viaduct), zasilała lampy uliczne i kilka prywatnych posiadłości w bezpośrednim sąsiedztwie. Latem tego roku powstała pierwsza elektrownia w USA dostarczająca prąd stały o napięciu 110V (które w ten sposób stało się standardem) do 49 klientów na Manhattanie. | ||
Jednocześnie rozwijano (głównie w Europie) techniki prądu zmiennego, wiodącym przedsiębiorstwem była mieszcząca się w Budapeszcie firma ''Ganz vállalatok''. W USA prace podjęło przedsiębiorstwo [[Westinghouse]], które współpracowało z dwoma genialnymi wynalazcami: Nicolą Teslą i Williamem Stanleyem Juniorem. Zbudowali oni praktycznie użyteczne systemy transmisji prądu wielofazowego na większe odległości. Doszło do ostrej walki konkurencyjnej z firmą Edisona promującą prąd stały, zwanej '''wojną prądów'''. | |||
Na początku lat 90 XIX wieku stały się znane techniczne przewagi prądu zmiennego. Kluczowymi punktami była tu światowa wystawa elektrotechniczna we Frankfurcie (1891) i instalacja elektrowni prądu zmiennego na wodospadzie Niagara (1893). Od tego czasu trójfazowe instalacje prądu zmiennego zaczęły wypierać prąd stały. | |||
Ostatnim dużym miastem, które wyłączyło sieć prądu stałego był Sztokholm (lata 70 XX wieku). Consolidated Edison, ostatnia firma prowadzące sieć prądu stałego rozpoczęła jej likwidację w 1998, gdy posiadała ona 4600 klientów. Ostatniego z nich odłączono w 2007. | |||
== Serie lamp do żarzenia szeregowego == | == Serie lamp do żarzenia szeregowego == | ||
Wersja z 16:01, 26 sie 2012
Odbiornik o zasilaniu uniwersalnym posiada układ elektryczny umożliwiający zasilanie go zarówno z sieci energetycznej napięcia zmiennego, jak i stałego.
Budowa odbiorników uniwersalnych
Wojna prądów
Przy końcu XIX wieku firma Edisona w USA rozpoczęła uruchamianie pierwszych sieci energetycznych prądu stałego. Miał on wówczas pewne techniczne przewagi nad prądem zmiennym, w szczególności lepiej opracowane konstrukcje silników elektrycznych. Pierwsza jego elektrownia powstała w Londynie w styczniu 1982 (Holborn Viaduct), zasilała lampy uliczne i kilka prywatnych posiadłości w bezpośrednim sąsiedztwie. Latem tego roku powstała pierwsza elektrownia w USA dostarczająca prąd stały o napięciu 110V (które w ten sposób stało się standardem) do 49 klientów na Manhattanie.
Jednocześnie rozwijano (głównie w Europie) techniki prądu zmiennego, wiodącym przedsiębiorstwem była mieszcząca się w Budapeszcie firma Ganz vállalatok. W USA prace podjęło przedsiębiorstwo Westinghouse, które współpracowało z dwoma genialnymi wynalazcami: Nicolą Teslą i Williamem Stanleyem Juniorem. Zbudowali oni praktycznie użyteczne systemy transmisji prądu wielofazowego na większe odległości. Doszło do ostrej walki konkurencyjnej z firmą Edisona promującą prąd stały, zwanej wojną prądów.
Na początku lat 90 XIX wieku stały się znane techniczne przewagi prądu zmiennego. Kluczowymi punktami była tu światowa wystawa elektrotechniczna we Frankfurcie (1891) i instalacja elektrowni prądu zmiennego na wodospadzie Niagara (1893). Od tego czasu trójfazowe instalacje prądu zmiennego zaczęły wypierać prąd stały.
Ostatnim dużym miastem, które wyłączyło sieć prądu stałego był Sztokholm (lata 70 XX wieku). Consolidated Edison, ostatnia firma prowadzące sieć prądu stałego rozpoczęła jej likwidację w 1998, gdy posiadała ona 4600 klientów. Ostatniego z nich odłączono w 2007.