EBL21 to lampa kombinowana, pentoda mocy z duodiodą detekcyjną, jedna z najbardziej rozpowszechnionych lamp tego typu. Żarzenie pośrednie, cokół loktalowy, ośmionóżkowy. Odpowiednik funkcjonalny przeznaczony do szeregowego żarzenia prądem 100 mA nosi nazwę UBL21.
Lampa została wprowadzona przez Philipsa w roku 1941, jako następczyni typów wcześniejszych: ABL1, EBL1, EBL31.
Po wojnie EBL21 była używana w sporej liczbie polskich odbiorników radiowych, z najbardziej znanych np. w różnych odmianach Agi, w Stolicy, różnych wersjach Mazura. We wzmacniacze z tą lampą wyposażone były gramofony Karolinka i Karolinka 2. W 1961 roku wyprodukowano 592 tysiące tych lamp, a cena detaliczna wynosiła 33 zł za sztukę[1].
Odpowiedniki
EBL71, PDD2, DN143
Z cokołem bocznostykowym: EBL1
Z cokołem oktalowym: EBL31
Ciekawostki
Podobnie jak w przypadku wielu innych lamp serii loctal wprowadzanych przez Philipsa, pierwotnie lampa ta miała mieć cokół o dziewięciu sztyftach. Miała też mieć dodatkowy, trzeci system diodowy na wypadek zastosowania w odbiornikach luksusowych z trzydiodowym detektorem. Miała się więc nazywać EABL21.
Właściwości i możliwości wykorzystania
Przypisy
↑: Vademecum polskiego przemysłu elektronicznego, Warszawa, 1964, str. 410.