EM80

Z Oktoda
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
EL80
EM80-Animation.gif
wskaźnik dostrojenia
Żarzenie
pośrednie, równoległe
Uż 6.3 V
Iż 0.3 A
Parametry dopuszczalne
Uamax 300 V
Ikmax 3 mA
Parametry charakterystyczne
Ia 370÷10 μA
Us1 -1÷-14 V
Ul 250 V
Ub 250 V
α 5÷50°
<htmlet nocache="yes">Frank_begin</htmlet> value=EM80 <htmlet nocache="yes">Frank_end</htmlet>
w katalogu Franka

EM80 - oko magiczne, elektronowy wskaźnik strojenia, z triodą jako lampą sterującą i cokołem nowalowym. Luminofor osadzony na charakterystycznej "łyżeczce" świeci poprzez boczną powierzchnię bańki.

Historia i zastosowania

Lampa wprowadzona na rynek w roku 1953. Stosowana jako wskaźnik dostrojenia wielu odbiornikach radiowych, z polskich m.in w: "Arkonie", "Barkaroli", "Calypso" (niektóre wykonania z EM84), "Eroice 3202", "Karioce", "Ramonie" (niektóre wykonania z EM84), "Turandocie" oraz popularnych w Polsce niemieckich luksusowych odbiornikach "Beethoven", "Juwel", "Juwel 2" i "Stradivari". W polskich magnetofonach nie spotykana, za to rosyjski odpowiednik 6E1P użyto np. w "Астра-2", "Айдас-9М", "Нота" [1]. Odpowiednik z żarzeniem szeregowym, UM80 stosowany w zachodnich radiach np. "Dominante 122A", "SONRA Sekretär III".

Odpowiedniki

  • 6BR5
  • CV1352
  • UM80 żarz. szeregowe 0,1 A
  • 19BR5 żarz. szeregowe 0,1 A

Lampą o zbliżonych właściwościach jest rosyjska 6E1P (6Е1П).

Ciekawostki

Właściwości i możliwości wykorzystania

Lampa chętnie stosowana jako wskaźnik wysterowania we współcześnie budowanych amatorsko wzmacniaczach lampowych. W starszej literaturze można znaleźć opisy mostków RLC z użyciem EM80 jako wskaźnika zrównoważenia oraz grid dip meterów [2].

Fakt wrażliwości strumienia elektronów na pole magnetyczne można wykorzystać np. do budowy czujnika pól magnetycznych [3]

Na EM80 jak również innych okach magicznych można zbudować multiwibrator [4]

Przypisy

  1. Katalog rosyjskich magnetofonów [1]
  2. Schemat GDO z EM80 z książki R. Girulskiego "Amatorskie urządzenia krótkofalowe [2]
  3. Индикатор магнитных полей [3]
  4. Brdulak Jerzy: Układy impulsujące, Młody Technik 3/1973 [4]

Bibliografia

  1. Mikołajczyk Piotr: Vademecum lamp elektronowych, PWT, Warszawa, 1957.

Linki zewnętrzne

Skróty oznaczeń używanych na Wiki Oktoda
  • μ - wzmocnienie napięciowe
  • μs2 - oddziaływanie napięciowe siatki drugiej
  • α - wskazanie wskaźnika dostrojenia
  • AM - modulacja amplitudy
  • ARCz - automatyczna regulacja częstotliwości
  • ARW - automatyczna regulacja wzmocnienia
  • Ia - prąd anody
  • Iaimax - maksymalny prąd anody w impulsie
  • Il - prąd ekranu
  • Is - prąd siatki
  • Is1 - prąd siatki pierwszej
  • Is2 - prąd siatki drugiej
  • Is3 - prąd siatki trzeciej
  • Is4 - prąd siatki czwartej
  • Iamax - maksymalny prąd anody
  • Ikmax - maksymalny prąd katody
  • Io - maksymalny prąd wyprostowany
  • Iż - prąd żarzenia
  • FM - modulacja częstotliwości
  • h - zniekształcenia nieliniowe
  • m.cz. - małej częstotliwości
  • Pamax - maksymalna moc strat w anodzie
  • p.cz. - pośredniej częstotliwości
  • Ps2max - maksymalna moc strat w siatce drugiej
  • Pwy -moc wyjściowa
  • ra - opór wewnętrzny
  • Ra - opór obwodu anodowego
  • Rk - rezystancja w katodzie
  • Rg - rezystancja w obwodzie siatki
  • Sa - nachylenie charakterystyki lampy
  • Ua - napięcie anody
  • Ua≈ - napięcie zmienne na anodzie
  • Uaiwmax - maksymalne wsteczne napięcie anody w impulsie
  • Uamax - maksymalne napięcie anody
  • Ub - napięcie zasilania
  • Ubmax - maksymalne napięcie zasilania
  • Ul - napięcie ekranu
  • Us - napięcie siatki
  • Us1 - napięcie siatki pierwszej
  • Us2 - napięcie siatki drugiej
  • Us2max - maksymalne napięcie siatki drugiej
  • Us3 - napięcie siatki trzeciej
  • Us4 - napięcie siatki czwartej
  • Utr - maksymalne napięcie prądu zmiennego
  • Uż - napięcie żarzenia
  • Uż-k - maksymalne napięcie między włóknem żarzenia a katodą