Ennoda: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| (Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
<div style="float:right;margin:10px"> | <div style="float:right;margin:10px"> | ||
[[Plik:fm_ennode_det.svg|thumb|Schemat detektora FM z ennodą]]</div> | [[Plik:fm_ennode_det.svg|thumb|Schemat detektora FM z ennodą]]</div> | ||
'''Ennoda''' (inaczej: '''nonoda''') to rodzaj próżniowej [[lampa elektronowa|lampy elektronowej]] z dziewięcioma elektrodami: [[anoda|anodą]], [[katoda|katodą]] i siedmioma [[siatka|siatkami]], | '''Ennoda''' (inaczej: '''nonoda''') to rodzaj próżniowej [[lampa elektronowa|lampy elektronowej]] z dziewięcioma elektrodami: [[anoda|anodą]], [[katoda|katodą]] i siedmioma [[siatka|siatkami]], liczbą największą wśród produkowanych lamp. Jej przeznaczeniem była demodulacja [[Modulacja częstotliwości|FM]]. Była dosyć rzadka, produkowano jeden typ [[EQ80]] z paroma odmianami. | ||
== Historia i zastosowania == | |||
W 1949 została wyprodukowana przez firmę Philips EQ40, ennoda zaspecjalnie do pracy jako detektor sygnału zmodulowanego w częstotliwości [[Modulacja częstotliwości|FM]]. Krótko po niej ukazało się parę lamp identycznych pod względem elektrycznym, a różniących się żarzeniem i cokołem. Jedyną zauważalną popularność zdobyła EQ80. Na tym skończyła się kariera ennody - mimo stosunkowo niezłych parametrów lampa została wyparta przez inne układy demodulatorów FM, często już z użyciem półprzewodnikowych diod germanowych. | |||
Siatka pierwsza, podobnie jak w wielu innych typach lamp próżniowych, jest siatką sterującą, która reguluje prąd emitowany z katody. W praktyce siatka ta ma stały potencjał, właściwymi siatkami sterującymi są siatki trzecia i piąta. Siatki druga, czwarta i szósta to siatki ekranujące, a siatka siódma jest siatką hamującą, o roli analogicznej jak siatka trzecia w [[pentoda|pentodzie]]. | Siatka pierwsza, podobnie jak w wielu innych typach lamp próżniowych, jest siatką sterującą, która reguluje prąd emitowany z katody. W praktyce siatka ta ma stały potencjał, właściwymi siatkami sterującymi są siatki trzecia i piąta. Siatki druga, czwarta i szósta to siatki ekranujące, a siatka siódma jest siatką hamującą, o roli analogicznej jak siatka trzecia w [[pentoda|pentodzie]]. | ||
Do obu siatek wejściowych (trzeciej i piątej) przykłada się napięcie zmodulowane w częstotliwości o przesunięciu fazowym proporcjonalnym do chwilowej wartości dewiacji. Konstrukcja lampy jest taka, że prąd anodowy płynie tylko w sytuacji, gdy na obu siatkach sterujących są jednocześnie dodatnie napięcia, a więc prąd anodowy będzie miał kształt impulsów o czasie trwania proporcjonalnym do przesunięcia fazowego, czyli dewiacji. Wartość średnia prądu anodowego jest w związku z tym proporcjonalna do dewiacji, czyli odtwarza sygnał zmodulowany. | |||
W europejskim [[oznaczenia lamp elektronowych|systemie oznaczeń lamp]] ennodzie odpowiada litera '''Q'''. | |||
== Linki zewnętrzne == | == Linki zewnętrzne == | ||
* [http://www. | Radiomuseum: | ||
* [http://www. | * [http://www.radiomuseum.org/tubes/tube_eq80.html EQ80]; | ||
* [http://www.radiomuseum.org/tubes/tube_eq40.html EQ40]. | |||
[[Kategoria:Lampy elektronowe]] | [[Kategoria:Lampy elektronowe]] | ||
Aktualna wersja na dzień 16:46, 24 lip 2012
Ennoda (inaczej: nonoda) to rodzaj próżniowej lampy elektronowej z dziewięcioma elektrodami: anodą, katodą i siedmioma siatkami, liczbą największą wśród produkowanych lamp. Jej przeznaczeniem była demodulacja FM. Była dosyć rzadka, produkowano jeden typ EQ80 z paroma odmianami.
Historia i zastosowania
W 1949 została wyprodukowana przez firmę Philips EQ40, ennoda zaspecjalnie do pracy jako detektor sygnału zmodulowanego w częstotliwości FM. Krótko po niej ukazało się parę lamp identycznych pod względem elektrycznym, a różniących się żarzeniem i cokołem. Jedyną zauważalną popularność zdobyła EQ80. Na tym skończyła się kariera ennody - mimo stosunkowo niezłych parametrów lampa została wyparta przez inne układy demodulatorów FM, często już z użyciem półprzewodnikowych diod germanowych.
Siatka pierwsza, podobnie jak w wielu innych typach lamp próżniowych, jest siatką sterującą, która reguluje prąd emitowany z katody. W praktyce siatka ta ma stały potencjał, właściwymi siatkami sterującymi są siatki trzecia i piąta. Siatki druga, czwarta i szósta to siatki ekranujące, a siatka siódma jest siatką hamującą, o roli analogicznej jak siatka trzecia w pentodzie.
Do obu siatek wejściowych (trzeciej i piątej) przykłada się napięcie zmodulowane w częstotliwości o przesunięciu fazowym proporcjonalnym do chwilowej wartości dewiacji. Konstrukcja lampy jest taka, że prąd anodowy płynie tylko w sytuacji, gdy na obu siatkach sterujących są jednocześnie dodatnie napięcia, a więc prąd anodowy będzie miał kształt impulsów o czasie trwania proporcjonalnym do przesunięcia fazowego, czyli dewiacji. Wartość średnia prądu anodowego jest w związku z tym proporcjonalna do dewiacji, czyli odtwarza sygnał zmodulowany.
W europejskim systemie oznaczeń lamp ennodzie odpowiada litera Q.
Linki zewnętrzne
Radiomuseum: