EL81

EL81
Pentoda lmocy
Żarzenie pośrednie, równoległe Uż 6.3 V Iż 1,05 A
Parametry dopuszczalne Pamax 8 W Uamax 300 V Uaiwmax 7 kV Ikmax 120 mA Parametry charakterystyczne Sa 6 mA/V
<htmlet nocache="yes">Frank_begin</htmlet> value=EL81 <htmlet nocache="yes">Frank_end</htmlet>
w katalogu Franka

EL81 to pentoda mocy z cokołem nowalowym i wyprowadzeniem anody na górze bańki. Popularną wersję przeznaczoną do żarzenia w układzie szeregowym oznaczono PL81.

Historia i zastosowania

Lampy PL81 i EL81 zostały wypuszczone firmę Philips w latach odpowiednio 1950 i 1951. Przeznaczone są do stopni odchylania poziomego w telewizorach (charakteryzują się przez to dużymi dopuszczalnymi impulsowymi napięciami i prądami), oraz do przeciwsobnych wzmacniaczy mocy małej częstotliwości. W połowie lat 50 zostały w dużej mierze wyparta przez większe lampy El36/PL36 z cokołem oktalowym.

Na lampach EL81 Philips zbudował między innymi wzmacniacze małej częstotliwości EL6401, EL6402, EL6411, EL6420.

Odpowiedniki

• EL81: EL820, 6CJ6, 6DR6.
• PL81: (żarzenie szeregowe 300 mA, 21.5V): PL820, 21A6, 21B6, 21L40, 213Pen, N152.

Właściwości i możliwości wykorzystania

Przeważającym zastosowaniem lampy EL81 były układy odchylania poziomego telewizorów, ale będzie się świetnie sprawować w przeciwsobnym wzmacniaczu małej częstotliwości. W takim zastosowaniu charakteryzuje się bardzo dużą sprawnością energetyczną. Przy pracy w klasie B z pary EL81 można uzyskać moc wyjściową około 20W, przy dopuszczalnej mocy traconej w anodzie lampy równej 8W. Dla porównania - para popularnych EL84 jest w stanie dostarczyć do 15 W przy mocy strat w anodzie 12 W. Ze względu na stosunkowo niskie napięcie pracy lampę EL81 warto też rozważać w konstrukcjach szeregowego stopnia wyjściowego SRPP.

Przydatność EL81 do budowy akustycznego wzmacniacza SE jest niewielka, ze względu na duże zniekształcenia występujące w tym układzie.

Przykładem innego wykorzystania są zasilacze stabilizowane.

Bibliografia

1. Mikołajczyk Piotr, Paszkowski Bohdan: Electronic Universal Vade-mecum, WNT, Warszawa, 1964.

Linki zewnętrzne

• Radiomuseum: [1].

Skróty oznaczeń używanych na Wiki Oktoda

μ - wzmocnienie napięciowe μs2 - oddziaływanie napięciowe siatki drugiej α - wskazanie wskaźnika dostrojenia AM - modulacja amplitudy ARCz - automatyczna regulacja częstotliwości ARW - automatyczna regulacja wzmocnienia Ia - prąd anody Iaimax - maksymalny prąd anody w impulsie Il - prąd ekranu Is - prąd siatki Is1 - prąd siatki pierwszej Is2 - prąd siatki drugiej Is3 - prąd siatki trzeciej Is4 - prąd siatki czwartej Iamax - maksymalny prąd anody Ikmax - maksymalny prąd katody Io - maksymalny prąd wyprostowany Iż - prąd żarzenia FM - modulacja częstotliwości h - zniekształcenia nieliniowe m.cz. - małej częstotliwości Pamax - maksymalna moc strat w anodzie p.cz. - pośredniej częstotliwości Ps2max - maksymalna moc strat w siatce drugiej Pwy -moc wyjściowa ra - opór wewnętrzny Ra - opór obwodu anodowego Rk - rezystancja w katodzie Rg - rezystancja w obwodzie siatki Sa - nachylenie charakterystyki lampy Ua - napięcie anody Ua≈ - napięcie zmienne na anodzie Uaiwmax - maksymalne wsteczne napięcie anody w impulsie Uamax - maksymalne napięcie anody Ub - napięcie zasilania Ubmax - maksymalne napięcie zasilania Ul - napięcie ekranu Us - napięcie siatki Us1 - napięcie siatki pierwszej Us2 - napięcie siatki drugiej Us2max - maksymalne napięcie siatki drugiej Us3 - napięcie siatki trzeciej Us4 - napięcie siatki czwartej Utr - maksymalne napięcie prądu zmiennego Uż - napięcie żarzenia Uż-k - maksymalne napięcie między włóknem żarzenia a katodą