UBL21

UBL21
Pentoda mocy - duodioda
Żarzenie szeregowe pośrednie Uż 55V Iż 100 mA
Pentoda mocy
Parametry dopuszczalne Pamax 11 W Uamax 250 V Ikmax 75 mA Parametry charakterystyczne Sa 8.0 mA/V
Duodioda detekcyjna
Parametry dopuszczalne Uamax 200V Io 0,8 mA Parametry charakterystyczne
<htmlet nocache="yes">Frank_begin</htmlet> value=EBL21 <htmlet nocache="yes">Frank_end</htmlet>
w katalogu Franka

UBL21 to lampa kombinowana, pentoda mocy z duodiodą detekcyjną, funkcjonalny odpowiednik lampy EBL21 przeznaczony do odbiorników z zasilaniem uniwersalnym. Ze względu na przystosowanie do pracy przy napięciach anodowych rzędu 100V, posiada inne parametry od EBL21.

Historia i zastosowania

Lampa wprowadzona w roku 1941, jako następczyni typów wcześniejszych: CBL1, UBL1. Była bardzo chętnie stosowana przez Philipsa w latach 40, zwłaszcza w modelach o niewielkich gabarytach (np. model "Philetta" 208U). Z powojennych odbiorników, najbardziej znanym w Polsce jest legendarny "Pionier", pierwszy polski powojenny odbiornik radiowy, a także bliźniaczy układowo czechosłowacki "Talisman" w kilku odmianach.

Odpowiedniki

• UBL71

Ciekawostki

Podobnie jak w przypadku innych lamp serii loctal, pierwotnie lampa ta miała mieć cokół o dziewięciu sztyftach, oraz dodatkowy, trzeci system diodowy na wypadek zastosowania w odbiornikach luksusowych z trzydiodowym detektorem. Miała też być żarzona prądem 200mA, a więc być rozwinięciem lampy CBL1. Philips jednak zrezygnował z tego pomysłu i w 1940 roku wprowadził lampę UBL1, a rok później UBL21. Pod koniec lat 40 firma Valvo (należąca oczywiście do Philipsa) wprowadziła ostatnią serię lamp bocznostykowych, wśród których znalazła się również lampa UBL3 o praktycznie identycznych parametrach co UBL1 i bardzo zbliżonych UBL21.

Właściwości i możliwości wykorzystania

Lampa przydatna w podobnych zastosowaniach co typy UL84, EL86, PL84. W klasycznym układzie wzmacniacza przeciwsobnego w klasie AB dwie takie lampy przy zasilaniu 200V mogą dostarczyć ponad 12W mocy przy zniekształceniach nieliniowych mniejszych od 4%. Można również próbować jej użyć w układzie szeregowym SEPP, SRPP, jak również w stabilizatorach napięcia, przy czym należy wziąć pod uwagę dopuszczalne napięcie między włóknem żarzenia a katodą wynoszące 150V.

Bibliografia

1. Mikołajczyk Piotr, Paszkowski Bohdan: Electronic Universal Vade-mecum, WNT, Warszawa, 1964.

Linki zewnętrzne

• UBL21 na stronie Radiomuseum: http://www.radiomuseum.org/tubes/tube_ubl21.html.
• Karta katalogowa UBL21: http://www.mif.pg.gda.pl/homepages/frank/sheets/030/u/UBL21.pdf
• Odbiorniki Talisman: http://www.oldradio.cz/radtes.htm

Skróty oznaczeń używanych na Wiki Oktoda

μ - wzmocnienie napięciowe μs2 - oddziaływanie napięciowe siatki drugiej α - wskazanie wskaźnika dostrojenia AM - modulacja amplitudy ARCz - automatyczna regulacja częstotliwości ARW - automatyczna regulacja wzmocnienia Ia - prąd anody Iaimax - maksymalny prąd anody w impulsie Il - prąd ekranu Is - prąd siatki Is1 - prąd siatki pierwszej Is2 - prąd siatki drugiej Is3 - prąd siatki trzeciej Is4 - prąd siatki czwartej Iamax - maksymalny prąd anody Ikmax - maksymalny prąd katody Io - maksymalny prąd wyprostowany Iż - prąd żarzenia FM - modulacja częstotliwości h - zniekształcenia nieliniowe m.cz. - małej częstotliwości Pamax - maksymalna moc strat w anodzie p.cz. - pośredniej częstotliwości Ps2max - maksymalna moc strat w siatce drugiej Pwy -moc wyjściowa ra - opór wewnętrzny Ra - opór obwodu anodowego Rk - rezystancja w katodzie Rg - rezystancja w obwodzie siatki Sa - nachylenie charakterystyki lampy Ua - napięcie anody Ua≈ - napięcie zmienne na anodzie Uaiwmax - maksymalne wsteczne napięcie anody w impulsie Uamax - maksymalne napięcie anody Ub - napięcie zasilania Ubmax - maksymalne napięcie zasilania Ul - napięcie ekranu Us - napięcie siatki Us1 - napięcie siatki pierwszej Us2 - napięcie siatki drugiej Us2max - maksymalne napięcie siatki drugiej Us3 - napięcie siatki trzeciej Us4 - napięcie siatki czwartej Utr - maksymalne napięcie prądu zmiennego Uż - napięcie żarzenia Uż-k - maksymalne napięcie między włóknem żarzenia a katodą