AZ1

Z Oktoda
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
AZ1
duodioda prostownicza
Żarzenie
bezpośrednie szeregowe
Uż 4 V
Iż 1.1 A
Parametry dopuszczalne
Utr 300V
Io 100 mA
Parametry charakterystyczne
<htmlet nocache="yes">Frank_begin</htmlet> value=AZ1 <htmlet nocache="yes">Frank_end</htmlet>
w katalogu Franka

AZ1 to bezpośrednio żarzona duodioda prostownicza z cokołem bocznostykowym. Wprowadzona przed II w.ś. była bardzo popularna w Europie latach 30, 40 i 50.

Historia i zastosowanie

Od roku 1934 firma Philips rozpoczęła wprowadzanie na rynek lamp z cokołem bocznostykowym. Wśród nich znalazły się równiez lampy prostownicze, w tym AZ1. Początkowo wiele firm rozpoczęło produkcję pod swoimi własnymi nazwami, wkrótce jednak przyjęto znormalizowane oznaczenia europejskie. Po paru latach Philips wprowadził nowocześniejsze bocznostykowe lampy prostownicze z katodą pośrednio żarzoną (EZ1, EZ2, EZ3, EZ4), wielu producentów pozostało jednak przy starszych konstrukcjach.

W Polsce poczynając od sezonu 1936/1937 lampa AZ1 pojawiła się w odbiornikach radiowych firm Elektrit (Maraton Z, Stentor Z, Victoria Z, Gloria Z), Capello (Rossini Z), Telefunken (Premier Dz, Lord Az, Arystokrata Bz, Magnat Cz), Philips (102A Aladyn, 456A, 695A), Kosmos (K 87A Imperial, K 89A Super-Rekord), PZT (Echo 128Z, 231Z). Szybko stała się podstawową lampą prostowniczą w radioodbiornikach sieciowych również innych firm[1].

Duodiody prostownicze AZ1 polskiej produkcji powojennej (PWLR, ZWLE i Telam)

Po II wojnie światowej produkowano lampy AZ1 w Państwowej Wytwórni Lamp Radiowych (PWLR), Zakładach Wytwórczych Lamp Elektrycznych (ZWLE) i Doświadczalnych Zakładach Lamp Elektronowych (DOLAM). Były one produkowane masowo, w 1961 wyprodukowano 463 tysiące sztuk (cena detaliczna wynosiła 17,50 zł)[2]. Stosowano je w licznych odbiornikach radiowych przeznaczonych do zasilania z sieci energetycznej prądu przemiennego aż do lat 60, kiedy zostały wyparte przez prostowniki selenowe. Należały do nich Aga, Barkarola, Czardasz, Kaprys, Mazur, Menuet, Poemat, Polonez, Preludium, Romans, Rondo, Serenada i Śląsk produkcji Diory oraz Aga, Etiuda, Stolica, Syrena i Wola produkcji ZRK.

Lampę AZ1 zastosowano również w gramofonie WW-GE56 Karolinka, pierwszym w Polsce gramofonie ze wzmacniaczem elektrycznym produkowanym w łódzkich zakładach Fonica i w magnetofonie szpulowym Wilga produkcji zakładów Tonsil.

Odpowiedniki

Parametry elektryczne lampy AZ1 są zbliżone do parametrów wcześniejszej, posiadającej cokół kołkowy, popularnej lampy z cokołem kołkowym 1805 Philipsa (RGN 1064 Telefunkena), którą zastąpiła. Identyczne parametry elektryczne mają lampy AZ11 (z cokołem metalowym), AZ31 (z cokołem rimlock) oraz AZ31 (z cokołem oktalowym), są one jednak rzadziej spotykane.

Początkowo wiele europejskich firm produkowało lampy AZ1 pod własnymi oznaczeniami: DE6, DVG51, G459, R805, T21, TA21, TAZ1, TZ1, VA21, VAZ1, WE54, 4GG4, 4R3, 140NG.

Właściwości i propozycje wykorzystania

Lampa AZ1 była niegdyś produkowana w wielkiej skali i nadal jest dosyć popularna - to prawdopodobnie najczęściej spotykana w Polsce lampa prostownicza. Oczywistym jaj zastosowaniem jest renowacja zabytkowego sprzętu, ale nic nie stoi na przeszkodzie by stosować ją w roli prostownika w niewielkich urządzeniach lampowych (do większych urządzeń bardziej predysponowane będą lampy o większym dopuszczalnym wyprostowanym prądzie, na przykład AZ4 albo 5C3S). Konieczny przy tym będzie transformator z osobnym uzwojeniem żarzenia dla lampy prostowniczej. Należy pamiętać, że prostowniki lampowe są wrażliwe na zbyt dużą wartość pierwszego kondensatora filtru z wejściem pojemnościowym. Dla AZ1 jego wartość nie powinna przekraczać 60μF.

Przypisy

  1. Stinzing Roman, Szczygieł Eugeniusz, Berezowski Henryk: Złote lata radia w II Rzeczypospolitej, V.I.D.I., Nowy Sącz, 2000, ISBN 83-909628-6-1.
  2. Vademecum polskiego przemysłu elektronicznego, WKŁ, Warszawa 1964.

Bibliografia

  1. J. Trusz i W. Trusz: Odbiorniki radiowe, telewizyjne i magnetofony, WKŁ, Warszawa, 1969.
  2. Piotr Mikołajczyk i Bohdan Paszkowski: Electronic Universal Vade-mecum, WNT, Warszawa, 1964.
  3. Piotr Mikołajczyk: Vademecum Lamp Elektronowych, PWT, Warszawa, 1957.

Linki zewnętrzne

  • Karta katalogowa: [1]
  • Lampa AZ1 na stronie Radiomuseum [2]
Skróty oznaczeń używanych na Wiki Oktoda
  • μ - wzmocnienie napięciowe
  • μs2 - oddziaływanie napięciowe siatki drugiej
  • α - wskazanie wskaźnika dostrojenia
  • AM - modulacja amplitudy
  • ARCz - automatyczna regulacja częstotliwości
  • ARW - automatyczna regulacja wzmocnienia
  • Ia - prąd anody
  • Iaimax - maksymalny prąd anody w impulsie
  • Il - prąd ekranu
  • Is - prąd siatki
  • Is1 - prąd siatki pierwszej
  • Is2 - prąd siatki drugiej
  • Is3 - prąd siatki trzeciej
  • Is4 - prąd siatki czwartej
  • Iamax - maksymalny prąd anody
  • Ikmax - maksymalny prąd katody
  • Io - maksymalny prąd wyprostowany
  • Iż - prąd żarzenia
  • FM - modulacja częstotliwości
  • h - zniekształcenia nieliniowe
  • m.cz. - małej częstotliwości
  • Pamax - maksymalna moc strat w anodzie
  • p.cz. - pośredniej częstotliwości
  • Ps2max - maksymalna moc strat w siatce drugiej
  • Pwy -moc wyjściowa
  • ra - opór wewnętrzny
  • Ra - opór obwodu anodowego
  • Rk - rezystancja w katodzie
  • Rg - rezystancja w obwodzie siatki
  • Sa - nachylenie charakterystyki lampy
  • Ua - napięcie anody
  • Ua≈ - napięcie zmienne na anodzie
  • Uaiwmax - maksymalne wsteczne napięcie anody w impulsie
  • Uamax - maksymalne napięcie anody
  • Ub - napięcie zasilania
  • Ubmax - maksymalne napięcie zasilania
  • Ul - napięcie ekranu
  • Us - napięcie siatki
  • Us1 - napięcie siatki pierwszej
  • Us2 - napięcie siatki drugiej
  • Us2max - maksymalne napięcie siatki drugiej
  • Us3 - napięcie siatki trzeciej
  • Us4 - napięcie siatki czwartej
  • Utr - maksymalne napięcie prądu zmiennego
  • Uż - napięcie żarzenia
  • Uż-k - maksymalne napięcie między włóknem żarzenia a katodą