Historia lamp elektronowych
- W 1853 prof. Buff z uniwersytetu w Geissen stwierdził, że możliwy jest przepływ prądu pomiędzy rozgrzanymi elektrodami platynowymi umieszczonymi blisko siebie w powietrzu[1].
- W 1883 Thomas A. Edison zaobserwował przepływ prądu pomiędzy rozgrzanym włóknem żarówki a umieszczoną obok metalową płytką. Nie zdawał sobie sprawy ze znaczenia tego efektu, ale go opatentował[2].
- W 1897 Joseph John Thomson zbadał oddziaływanie pola elektrycznego i magnetycznego na strumień elektronów. Jego prace doprowadziły do odkrycia elektronu i zostały nagrodzone nagrodą Nobla z fizyki w 1906[3].
- W 1904 John Ambrose Fleming zbudował pierwszą lampę elektronową - diodę i zaproponował wykorzystanie jej do prostowania prądu zmiennego[4].
- Pierwszą próżniową lampę wzmacniającą sygnały elektryczne zbudował Robert von Lieben w latach 1905-1906. Posiadała sterowanie magnetyczne.
- Lampę trójelektrodową, triodę, opracował w 1906 Lee De Forest[5].
- Irving Langmuir pracując dla General Electric w latach 1909 - 1916 udoskonalił znacznie technikę próżniową i wynalazł pompę dyfuzyjną, co umożliwiło osiąganie wysokiej próżni i poprawiło znacznie parametry lamp elektronowych. Langmuir opracował podstawy teorii lamp elektronowych, co miało duży wpływ na ich późniejszy rozwój.
- W 1913 Irving Langmuir opatentował pierwszą tetrodę[6]. Była to lampa z siatką przeciwładunkową.
- W 1916 pierwszą tetrodę ekranowaną opatentował Walter Schottky[7]. Dodatkowa siatka umieszczona między siatką sterującą a anodą była nazywana siatką zabezpieczającą - zabezpieczała katodę przed wpływem anody, a więc zmniejszała przechwyt, czyli zwiększała współczynnik wzmocnienia. W zakładach Siemens & Halske wyprodukowano niewielką ilość w trzech typach: SSI, SSII i SSIII.
- Około roku 1917 pierwszą lampę z trzema siatkami skonstruował roku Walter Schottky. Nie była to klasyczna pentoda, lecz tetroda z dodatkową siatką przeciwładunkową (umieszczoną pomiędzy katodą a siatką sterującą).
- W 1923 powstał w Caernarvon pierwszy lampowy nadajnik radiowy dużej mocy; zawierał 48 połączonych równolegle lamp o mocy 600 W każda[8].
- W 1923 i 1925 Vladimir Zworykin opatentował kineskop i ikonoskop[9]. Były to pierwsze z jego serii patentów, które opisywały kompletne systemy telewizyjne poczynając od lamp analizujących, kończąc na odbiornikach telewizyjnych.
- Tetrody ekranowane pojawiły się komercyjnie około 1927 roku. Ich zalety ujawniły się przy okazji rozwoju radiofonii krótkofalowej. Firma Marconi wprowadziła lampę S625, a Philips kilka typów lamp barowych o znacznie lepszych parametrach (A442, B442).
- W 1927 Bernard D.H. Tellegen wynalazł klasyczną lampę z trzema siatkami - pentodę[10]. W tym samym roku wprowadzono lampy pośrednio żarzone, co umożliwiło ich żarzenie z sieci energetycznej prądu przemiennego.
- We wrześniu 1927 Philips wypuścił pierwszą pentodę - głośnikową B443.
- W 1936 pierwszą tetrodę strumieniową 6L6 wyprodukowała firma RCA.
- Szacunkowa produkcja lamp elektronowych w 1945 roku wyniosła sto milionów sztuk[8]
Przypisy
- ↑ McNicol, Radio's..., str 157.
- ↑ Patent US0307031.
- ↑ A.K. Wróblewski, Historia fizyki..., str. 416-418
- ↑ Milestones:Fleming Valve, 1904 - GHN: IEEE Global History Network.
- ↑ Patent US0879532
- ↑ Patent USA 1558437.
- ↑ Patent DRP 300617.
- ↑ 8,0 8,1 G.R. Jessop, Developments...
- ↑ Television system - Patent 1691324
- ↑ [url = http://www.freepatentsonline.com/1945040.html Means for amplifying electric oscillations - Patent 1945040]
Bibliografia
- McNicol Donald: Radio's Conquest of Space, Murray Hill Books, New York, London, 1946.
- Jessop, G.R., Developments in thermionic valves during the last sixty years, Electronic and Radio Engineers, Journal of the Institution of, vol. 57, 1987, str. 769.