Oktoda: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Grafika: | [[Grafika:Oktoda AK2.jpeg|thumb| Oktoda AK-2]] | ||
'''Oktoda''' jest [[lampa elektronowa|elektronową]] lampą próżniową zawierającą zgodnie z nazwą osiem elektrod - [[anoda|anodę]], [[katoda|katodę]] oraz sześć [[siatka|siatek]]. | '''Oktoda''' jest [[lampa elektronowa|elektronową]] lampą próżniową zawierającą zgodnie z nazwą osiem elektrod - [[anoda|anodę]], [[katoda|katodę]] oraz sześć [[siatka|siatek]]. | ||
== Historia i budowa == | == Historia i budowa == | ||
[[Grafika:oktoda_symbol.png|thumb|left|Symbol oktody]] | |||
Pierwsze oktody były odpowiedzią firmy [[Philips]] na wypuszczone przez amerykańską firmę [[RCA]] w 1933 roku mieszające heptody 2A7 i 6A7. Wyprodukowana w następnym roku oktoda Philipsa AK1 miała budowę podobną do heptody, dodano jednak szóstą siatkę, której rolą było hamowanie elektronów wtórnych wybitych z anody i przeciwdziałanie efektowi dynatronowemu. Koncepcja oktod mieszających była nadal rozwijana głównie przez Philipsa (w USA stosowano raczej heptody, a niemiecki Telefunken rozwijał konstrukcję kombinowanej triody-heksody). Powstały AK2 (i odmiany o innym żarzeniu EK1, CK1), EK2 (w [[czerwona seria|serii czerwonej]])i EK3 (CK3). | Pierwsze oktody były odpowiedzią firmy [[Philips]] na wypuszczone przez amerykańską firmę [[RCA]] w 1933 roku mieszające heptody 2A7 i 6A7. Wyprodukowana w następnym roku oktoda Philipsa AK1 miała budowę podobną do heptody, dodano jednak szóstą siatkę, której rolą było hamowanie elektronów wtórnych wybitych z anody i przeciwdziałanie efektowi dynatronowemu. Koncepcja oktod mieszających była nadal rozwijana głównie przez Philipsa (w USA stosowano raczej heptody, a niemiecki Telefunken rozwijał konstrukcję kombinowanej triody-heksody). Powstały AK2 (i odmiany o innym żarzeniu EK1, CK1), EK2 (w [[czerwona seria|serii czerwonej]])i EK3 (CK3). | ||
| Linia 9: | Linia 10: | ||
Oktody mieszające zostały wyparte przez kombinowane triody-heksody i triody-heptody, gdyż miały gorsze parametry w [[fale krótkie|zakresie krótkofalowym]]. Ostatnimi opracowanymi lampami tej grupy były bateryjne DK40 (z cokołem rimlock) i DK25 (z cokołem loktalowym). | Oktody mieszające zostały wyparte przez kombinowane triody-heksody i triody-heptody, gdyż miały gorsze parametry w [[fale krótkie|zakresie krótkofalowym]]. Ostatnimi opracowanymi lampami tej grupy były bateryjne DK40 (z cokołem rimlock) i DK25 (z cokołem loktalowym). | ||
== | == Zastosowania == | ||
Oktoda jest lampą specjalnie zaprojektowaną do budowy mieszaczy - uproszczony schemat mieszacza na oktodzie widoczny jest | [[Grafika:mixer_oktode.png|thumb|left|Mieszacz na oktodzie]] | ||
Oktoda jest lampą specjalnie zaprojektowaną do budowy mieszaczy - uproszczony schemat mieszacza na oktodzie widoczny jest na rysunku. Siatka pierwsza wraz z siatką drugą tworzy [[trioda|triodę]] oscylacyjną generatora lokalnego ([[heterodyna|heterodyny]]), siatka druga oktody pełni funkcję anody tej triody. Ponieważ jednak jest siatką a nie jednolitą powierzchnią, to większość docierającego do niej strumienia elektronowego przez nią przechodzi i dolatuje do dalszych elektrod, strumień ten jest zmodulowany częstotliwością generatora. Następna w kolejności siatka - siatka trzecia podłączona jest do stałego dodatniego napięcia i ekranuje od siebie siatkę drugą (anodę oscylatora) od siatki czwartej - drugiej siatki sterującej. Analogicznie działa siatka piąta - on izoluje od siebie drugą siatkę sterującą od anody. Sygnał wejściowy doprowadzony jest do następnej siatki sterującej - siatki czwartej oktody. Zmienia ona rozpływ prądu pomiędzy siatkę trzecią a anodę - ostatecznie strumień elektronów mijający siatkę czwartą jest zmodulowany podwójnie - sygnałem wejściowym i sygnałem z generatora. Ostatnią siatką jest siatka szósta - jest to siatka hamująca elektrony wtórne z anody podążające z powrotem do siatki piątej. | |||
Sygnał wejściowy doprowadzony jest do | |||
Ostatnią siatką jest siatka szósta - jest to siatka hamująca elektrony wtórne z anody podążające z powrotem do siatki piątej | |||
W europejskim [[oznaczenia lamp elektronowych|systemie oznaczeń]] lamp oktody mają symbol '''K'''. | W europejskim [[oznaczenia lamp elektronowych|systemie oznaczeń]] lamp oktody mają symbol '''K'''. | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
* Jan Hennel, ''Zarys lamp elektronowych'' (tom 1), Państwowe Wydawnictwa Techniczne, Wydanie I, Warszawa 1961 | * Jan Hennel, ''Zarys lamp elektronowych'' (tom 1), Państwowe Wydawnictwa Techniczne, Wydanie I, Warszawa 1961 | ||
== Linki zewnętrzne == | == Linki zewnętrzne == | ||
* [http://www. | Radiomuseum: | ||
* [http://www.radiomuseum.org/tubes/tube_ek2.html EK2], | |||
* [http://www.radiomuseum.org/tubes/tube_ak1.html AK1]. | |||
[[Kategoria:Lampy elektronowe]] | [[Kategoria:Lampy elektronowe]] | ||
Wersja z 22:50, 23 lip 2012
Oktoda jest elektronową lampą próżniową zawierającą zgodnie z nazwą osiem elektrod - anodę, katodę oraz sześć siatek.
Historia i budowa
Pierwsze oktody były odpowiedzią firmy Philips na wypuszczone przez amerykańską firmę RCA w 1933 roku mieszające heptody 2A7 i 6A7. Wyprodukowana w następnym roku oktoda Philipsa AK1 miała budowę podobną do heptody, dodano jednak szóstą siatkę, której rolą było hamowanie elektronów wtórnych wybitych z anody i przeciwdziałanie efektowi dynatronowemu. Koncepcja oktod mieszających była nadal rozwijana głównie przez Philipsa (w USA stosowano raczej heptody, a niemiecki Telefunken rozwijał konstrukcję kombinowanej triody-heksody). Powstały AK2 (i odmiany o innym żarzeniu EK1, CK1), EK2 (w serii czerwonej)i EK3 (CK3).
Siatka pierwsza i czwarta są w tych lampach siatkami sterującymi, siatka druga jest siatką specjalną (pełniącą rolę anody heterodyny), siatki trzecia i piąta to siatki ekranujące (ich znaczenie jest identyczne jak siatki drugiej w tetrodzie) a siatka szósta to siatka hamująca.
Oktody mieszające zostały wyparte przez kombinowane triody-heksody i triody-heptody, gdyż miały gorsze parametry w zakresie krótkofalowym. Ostatnimi opracowanymi lampami tej grupy były bateryjne DK40 (z cokołem rimlock) i DK25 (z cokołem loktalowym).
Zastosowania
Oktoda jest lampą specjalnie zaprojektowaną do budowy mieszaczy - uproszczony schemat mieszacza na oktodzie widoczny jest na rysunku. Siatka pierwsza wraz z siatką drugą tworzy triodę oscylacyjną generatora lokalnego (heterodyny), siatka druga oktody pełni funkcję anody tej triody. Ponieważ jednak jest siatką a nie jednolitą powierzchnią, to większość docierającego do niej strumienia elektronowego przez nią przechodzi i dolatuje do dalszych elektrod, strumień ten jest zmodulowany częstotliwością generatora. Następna w kolejności siatka - siatka trzecia podłączona jest do stałego dodatniego napięcia i ekranuje od siebie siatkę drugą (anodę oscylatora) od siatki czwartej - drugiej siatki sterującej. Analogicznie działa siatka piąta - on izoluje od siebie drugą siatkę sterującą od anody. Sygnał wejściowy doprowadzony jest do następnej siatki sterującej - siatki czwartej oktody. Zmienia ona rozpływ prądu pomiędzy siatkę trzecią a anodę - ostatecznie strumień elektronów mijający siatkę czwartą jest zmodulowany podwójnie - sygnałem wejściowym i sygnałem z generatora. Ostatnią siatką jest siatka szósta - jest to siatka hamująca elektrony wtórne z anody podążające z powrotem do siatki piątej.
W europejskim systemie oznaczeń lamp oktody mają symbol K.
Bibliografia
- Jan Hennel, Zarys lamp elektronowych (tom 1), Państwowe Wydawnictwa Techniczne, Wydanie I, Warszawa 1961
Linki zewnętrzne
Radiomuseum: