Liczniki promieniowania: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 109: | Linia 109: | ||
* Liczba impulsów tła: 20/min | * Liczba impulsów tła: 20/min | ||
|- | |- | ||
! colspan = 3 | VEB Vakutronik | ! colspan = 3 | VEB Vakutronik VA-Z-312 | ||
|- | |- | ||
| [[Image:dscf1156.jpg|thumb|150px|center]] | | [[Image:dscf1156.jpg|thumb|150px|center]] | ||
| Linia 121: | Linia 121: | ||
* Czas dejonizacji: Td=200us | * Czas dejonizacji: Td=200us | ||
|- | |- | ||
! colspan = 3 | VEB Vakutronik | ! colspan = 3 | VEB Vakutronik VA-Z-310 | ||
|- | |- | ||
| [[Image:dscf1458.jpg|thumb|150px|center]] | | [[Image:dscf1458.jpg|thumb|150px|center]] | ||
Wersja z 06:45, 29 lip 2012
Liczniki promienowania jonizującego były szczególnie popularne w latach zimnej wojny. Liczba produkowanych (jednostkowo i w krótkich seriach) typów była całkiem spora. W Polsce oprócz liczników rodzimej produkcji (PIE, AGH, WAT) dosyć popularne były liczniki produkcji ZSRR i NRD.
Najczęściej spotykaną konstrukcją był samogaszący licznik Geigera-Müllera. Istotne elementy jego konstrukcji to walcowata katoda (czasami stanowiła ją metalowa obudowa licznika) i umieszczona osiowo anoda w postaci metalowa pręta lub drucika. Licznik najczęściej wypełniany był mieszaniną gazu szlachetnego i chlorowca lub par organicznych pod ciśnieniem rzędu kilkudziesięciu mm Hg.
Klasyczne liczniki Geigera - Müllera
Liczniki Geigera-Müllera z mikowym oknem
Liczniki z oknem wykonanym z cienkiej warstwy stosunkowo lekkiego materiału umożliwiają zliczanie promieniowania o mniejszej przenikliwości: alfa i beta. Jako materiał okna stosuje się zwykle mikę.















