UY1N: Różnice pomiędzy wersjami
->ciekawostki |
Nie podano opisu zmian |
||
| (Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
== Historia i zastosowanie == | == Historia i zastosowanie == | ||
Na przełomie lat 30 i 40 firma Philips wprowadziła do produkcji lampy "Miniwatt", charakteryzujące się zmniejszonym zużyciem energii na żarzenie katody. Umożliwiło to wprowadzenie na rynek odbiorników radiowych z "uniwersalnym" zasilaniem sieciowym (zarówno prądem stałym, jak i zmiennym) pobierających w układzie szeregowym prąd żarzenia 0,1A<ref name="Ph">Philips, ''Data and Circuits of Receiver and Amplifier Amplifier Valves (1st supplement)'', Eindhoven, 1949.</ref>. Wśród lampy prostowniczych przystosowanych do takiego żarzenia znalazła się też UY1N. | Na przełomie lat 30 i 40 firma Philips wprowadziła do produkcji lampy "Miniwatt", charakteryzujące się zmniejszonym zużyciem energii na żarzenie katody. Umożliwiło to wprowadzenie na rynek odbiorników radiowych z "uniwersalnym" zasilaniem sieciowym (zarówno prądem stałym, jak i zmiennym) pobierających w układzie szeregowym prąd żarzenia 0,1A<ref name="Ph">Philips, ''Data and Circuits of Receiver and Amplifier Amplifier Valves (1st supplement)'', Eindhoven, 1949.</ref>. Wśród lampy prostowniczych przystosowanych do takiego żarzenia znalazła się też UY1N. | ||
Na terenie kraju po raz pierwszy zastosowana około 1943 roku w produkowanych przez Philipsa (przez stworzone przez niego krajowe marki) odbiornikach Kosmos 1-43U i Korona 108U. W tym samym czasie produkowany był również odbiornik Telefunken 143GW-G wykorzystujący UY11. | |||
Po II wojnie światowej masowo produkowano lampy UY1N w [[Państwowa Wytwórnia Lamp Radiowych|Państwowej Wytwórni Lamp Radiowych (PWLR)]], [[Zakłady Wytwórcze Lamp Elektrycznych im. Róży Luksemburg|Zakładach Wytwórczych Lamp Elektrycznych (ZWLE)]] i [[Dolam|Doświadczalnych Zakładach Lamp Elektronowych (DOLAM)]]. W 1961 roku wyprodukowano 94 tysiące sztuk, a cena detaliczna wynosiła 17.50 zł<ref>{{Książka |tytuł=Vademecum polskiego przemysłu elektronicznego| miejsce=Warszawa |rok=1964 | strona= 410}}</ref>. Stosowano je w odbiornikach radiowych przeznaczonych do zasilania z sieci energetycznej zarówno prądu przemiennego jak i stałego o napięciu 127 i 220 V. Były one produkowane w dużej liczbie przez [[Diora|Diorę]], w układzie elektrycznym praktycznie identycznym z opublikowanym w nocie aplikacyjnej firmy Philips z lat 40<ref name="Ph" />, aż do połowy lat 60. Należały do nich: kilka wersji odbiornika [[Pionier]], [[Beskid]], [[Lotos]], [[Sonatina]] i [[Promyk]]. | Po II wojnie światowej masowo produkowano lampy UY1N w [[Państwowa Wytwórnia Lamp Radiowych|Państwowej Wytwórni Lamp Radiowych (PWLR)]], [[Zakłady Wytwórcze Lamp Elektrycznych im. Róży Luksemburg|Zakładach Wytwórczych Lamp Elektrycznych (ZWLE)]] i [[Dolam|Doświadczalnych Zakładach Lamp Elektronowych (DOLAM)]]. W 1961 roku wyprodukowano 94 tysiące sztuk, a cena detaliczna wynosiła 17.50 zł<ref>{{Książka |tytuł=Vademecum polskiego przemysłu elektronicznego| miejsce=Warszawa |rok=1964 | strona= 410}}</ref>. Stosowano je w odbiornikach radiowych przeznaczonych do zasilania z sieci energetycznej zarówno prądu przemiennego jak i stałego o napięciu 127 i 220 V. Były one produkowane w dużej liczbie przez [[Diora|Diorę]], w układzie elektrycznym praktycznie identycznym z opublikowanym w nocie aplikacyjnej firmy Philips z lat 40<ref name="Ph" />, aż do połowy lat 60. Należały do nich: kilka wersji odbiornika [[Pionier]], [[Beskid]], [[Lotos]], [[Sonatina]] i [[Promyk]]. | ||
| Linia 11: | Linia 13: | ||
== Ciekawostki == | == Ciekawostki == | ||
Oznaczenie lampy UY1N może się wydawać niezgodne z systemem oznaczeń europejskich - liczba "1" oznacza na ogół cokół bocznostykowy, a nie oktalowy, dla którego jest przewidziana liczba z zakresu 30-39. W chwili wprowadzenia serii oktalowej U1-9, istniała już seria 30-39, ale miała ona charakter lokalny (Wielka Brytania), podobnie jak starsze lampy z cokołem kołkowym brytyjskim. Nowe lampy oktalowe na rynek europejski były odpowiedzią na wprowadzone nowe serie lamp | Oznaczenie lampy UY1N może się wydawać niezgodne z systemem oznaczeń europejskich - liczba "1" oznacza na ogół cokół bocznostykowy, a nie oktalowy, dla którego jest przewidziana liczba z zakresu 30-39. W chwili wprowadzenia serii oktalowej U1-9, istniała już seria 30-39, ale miała ona charakter lokalny (Wielka Brytania), podobnie jak starsze lampy z cokołem kołkowym brytyjskim. Nowe lampy oktalowe na rynek europejski były odpowiedzią na wprowadzone przez firmę Telefunken nowe serie lamp stalowych - bateryjną D i uniwersalną U. Dlatego Philips wprowadził europejskie oktalowe serie U i D, przy czym pierwsza miała numerację z zakresu 1-9, a druga 21-22. W przeciwieństwie do brytyjskiej serii 30-39, żarzenie wyprowadzono na nóżkach 1,8, a średnice górnych wyprowadzeń siatkowych zachowano bez zmian. Bocznostykowa jest natomiast elektrycznie identyczna lampa UY3 wprowadzona pod koniec lat 40. Istniała również brytyjska wersja - UY31, która ma bardzo zbliżone parametry. Stosowana była w odbiornikach bateryjno sieciowych, gdzie oprócz dostarczania napięcia anodowego zasilała również grzejniki odbiorczych lamp bateryjnych. | ||
UY1N była często stosowana w odbiornikach radiowych zawierających pozostałe lampy z cokołem loktalowym ([[UCH21]], [[UBL21]]), mimo że loktalowa lampa prostownicza UY21 ma zupełnie identyczne parametry. | UY1N była często stosowana w odbiornikach radiowych zawierających pozostałe lampy z cokołem loktalowym ([[UCH21]], [[UBL21]]), mimo że loktalowa lampa prostownicza UY21 ma zupełnie identyczne parametry. | ||
Aktualna wersja na dzień 12:17, 19 wrz 2014
| UY1N | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||
| dioda prostownicza | ||||||||
| ||||||||
| ||||||||
 | ||||||||
| <htmlet nocache="yes">Frank_begin</htmlet> value=UY1N <htmlet nocache="yes">Frank_end</htmlet> | ||||||||
| w katalogu Franka | ||||||||
UY1N, UY1, UY1NS to pośrednio żarzona dioda prostownicza z cokołem oktalowym. Wprowadzona w latach II w.ś., była bardzo popularna w Europie latach 40 i 50.
Historia i zastosowanie
Na przełomie lat 30 i 40 firma Philips wprowadziła do produkcji lampy "Miniwatt", charakteryzujące się zmniejszonym zużyciem energii na żarzenie katody. Umożliwiło to wprowadzenie na rynek odbiorników radiowych z "uniwersalnym" zasilaniem sieciowym (zarówno prądem stałym, jak i zmiennym) pobierających w układzie szeregowym prąd żarzenia 0,1A[1]. Wśród lampy prostowniczych przystosowanych do takiego żarzenia znalazła się też UY1N.
Na terenie kraju po raz pierwszy zastosowana około 1943 roku w produkowanych przez Philipsa (przez stworzone przez niego krajowe marki) odbiornikach Kosmos 1-43U i Korona 108U. W tym samym czasie produkowany był również odbiornik Telefunken 143GW-G wykorzystujący UY11.
Po II wojnie światowej masowo produkowano lampy UY1N w Państwowej Wytwórni Lamp Radiowych (PWLR), Zakładach Wytwórczych Lamp Elektrycznych (ZWLE) i Doświadczalnych Zakładach Lamp Elektronowych (DOLAM). W 1961 roku wyprodukowano 94 tysiące sztuk, a cena detaliczna wynosiła 17.50 zł[2]. Stosowano je w odbiornikach radiowych przeznaczonych do zasilania z sieci energetycznej zarówno prądu przemiennego jak i stałego o napięciu 127 i 220 V. Były one produkowane w dużej liczbie przez Diorę, w układzie elektrycznym praktycznie identycznym z opublikowanym w nocie aplikacyjnej firmy Philips z lat 40[1], aż do połowy lat 60. Należały do nich: kilka wersji odbiornika Pionier, Beskid, Lotos, Sonatina i Promyk.
Odpowiedniki
Identyczne parametry elektryczne mają lampy UY3 (z cokołem bocznostykowym), UY11 (z cokołem metalowym) i UY21 (z cokołem loktalowym).
Ciekawostki
Oznaczenie lampy UY1N może się wydawać niezgodne z systemem oznaczeń europejskich - liczba "1" oznacza na ogół cokół bocznostykowy, a nie oktalowy, dla którego jest przewidziana liczba z zakresu 30-39. W chwili wprowadzenia serii oktalowej U1-9, istniała już seria 30-39, ale miała ona charakter lokalny (Wielka Brytania), podobnie jak starsze lampy z cokołem kołkowym brytyjskim. Nowe lampy oktalowe na rynek europejski były odpowiedzią na wprowadzone przez firmę Telefunken nowe serie lamp stalowych - bateryjną D i uniwersalną U. Dlatego Philips wprowadził europejskie oktalowe serie U i D, przy czym pierwsza miała numerację z zakresu 1-9, a druga 21-22. W przeciwieństwie do brytyjskiej serii 30-39, żarzenie wyprowadzono na nóżkach 1,8, a średnice górnych wyprowadzeń siatkowych zachowano bez zmian. Bocznostykowa jest natomiast elektrycznie identyczna lampa UY3 wprowadzona pod koniec lat 40. Istniała również brytyjska wersja - UY31, która ma bardzo zbliżone parametry. Stosowana była w odbiornikach bateryjno sieciowych, gdzie oprócz dostarczania napięcia anodowego zasilała również grzejniki odbiorczych lamp bateryjnych.
UY1N była często stosowana w odbiornikach radiowych zawierających pozostałe lampy z cokołem loktalowym (UCH21, UBL21), mimo że loktalowa lampa prostownicza UY21 ma zupełnie identyczne parametry.
Właściwości i propozycje wykorzystania
UY1N jest stosowana przede wszystkim do renowacji starych odbiorników radiowych. Ze względu na rodzaj zasilania w konstrukcjach amatorskich jej zastosowanie jest niewielkie.
Przypisy
Bibliografia
- Trusz J., Trusz W.: Odbiorniki radiowe, telewizyjne i magnetofony, WKŁ, Warszawa, 1969.
- Mikołajczyk Piotr, Paszkowski Bohdan: Electronic Universal Vade-mecum, WNT, Warszawa, 1964.
- Piotr Mikołajczyk: Vademecum Lamp Elektronowych, PWT, Warszawa, 1957.
Linki zewnętrzne
| Skróty oznaczeń używanych na Wiki Oktoda |
|---|
|