O stabilitronach: Różnice pomiędzy wersjami

Z Oktoda
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
← poprzednia edycja
Jasiu (dyskusja | edycje)
Edytor, Forum:Admin, Forum:Mod, Administratorzy
993 edycje
Jasiu (dyskusja | edycje)
Edytor, Forum:Admin, Forum:Mod, Administratorzy
993 edycje
 
(Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 4: Linia 4:


=== Podstawowy układ pracy ===
=== Podstawowy układ pracy ===
[[Image:stab-cir11.jpg|thumb|left]]
[[Image:stab-cir11.gif|thumb|left]]
{{Main|jarzeniówka stabilizacyjna}}
Podstawowy układ pracy stabilitronu jest bardzo prosty i podobny do parametrycznego stabilizatora napięcia na diodzie Zenera. Ze względu na stosunkowo dużą moc stabilistorów możemy w ten sposób zbudować całkiem użyteczny zasilacz, a jego prostota jest bezkonkurencyjna - zawiera tylko dwa elementy: rezystor i sam stabilitron. W w literaturze i Internecie można znaleźć wiele lampowych stabilizatorów napięcia z wykorzystaniem tych elementów.
Podstawowy układ pracy stabilitronu jest bardzo prosty i podobny do parametrycznego stabilizatora napięcia na diodzie Zenera. Ze względu na stosunkowo dużą moc stabilistorów możemy w ten sposób zbudować całkiem użyteczny zasilacz, a jego prostota jest bezkonkurencyjna - zawiera tylko dwa elementy: rezystor i sam stabilitron. W w literaturze i Internecie można znaleźć wiele lampowych stabilizatorów napięcia z wykorzystaniem tych elementów.


Linia 142: Linia 143:


== Z elektrodą zapłonową ==
== Z elektrodą zapłonową ==
[[Image:zapl2.gif|thumb|left]]Dodatkowa elektroda ułatwia zapłon stabilistora, bo podane jest na nią pełne napięcie zasilania - bez spadku napięcia na rezystorze szeregowym wywłanego przepływem prądu obciążenia. Sama elektroda jest polaryzowana przez rezystor o znacznej wartości i w trakcie pracy stabilizatora nie ma znaczącego wpływu na jego działanie.<br clear=all>
[[Image:zapl2.gif|thumb|left]]Dodatkowa elektroda ułatwia zapłon stabilistora, bo podane jest na nią pełne napięcie zasilania - bez spadku napięcia na rezystorze szeregowym wywołanego przepływem prądu obciążenia.<br clear=all>
{| table class="wikitable"
{| table class="wikitable"
|-
|-
Linia 182: Linia 183:
== Wielosekcyjne ==
== Wielosekcyjne ==
[[Image:stabilivolt.gif|thumb|left]]
[[Image:stabilivolt.gif|thumb|left]]
Stabilistory wielosekcyjne nazywają umożliwiają jednoczesną stabilizację wielu napięć. Masa układu może być przyłączona również do jednej z elektrod wewnętrznych, co umożliwia jednoczesne stabilizowanie napięć o różnym znaku. Do poszczególnych elektrod można połączyć rezystory wyrównujące przepływ prądu i ułatwiające zapłon lampy. Tego typu lampy nazywano również stabiliwoltami.<br clear=all>
Stabilistory wielosekcyjne nazywają umożliwiają jednoczesną stabilizację wielu napięć. Masa układu może być przyłączona również do jednej z elektrod wewnętrznych, co umożliwia jednoczesne stabilizowanie napięć o różnym znaku. Do poszczególnych elektrod można połączyć rezystory wyrównujące przepływ prądu i ułatwiające zapłon lampy.<br clear=all>
{| table class="wikitable"
{| table class="wikitable"
|-
|-

Aktualna wersja na dzień 04:37, 23 sie 2012

Do czego one służą

Jarzeniowe stabilizatory napięcia, zwane również stabilitronami, stabiliwoltami, a potocznie jarzeniówkami albo neonówkami, to odpowiedniki diod Zenera z epoki lamp elektronowych. W sprzęcie powszechnego użytku stosowane były rzadko, tylko w najbardziej wyrafinowanych konstrukcjach. Często natomiast spotyka się je w urządzeniach profesjonalnych i pomiarowych. Były wytwarzne na napięcia pracy od około 70V do kilkudziesięciu kV.

Podstawowy układ pracy

Osobna strona - jarzeniówka stabilizacyjna

Podstawowy układ pracy stabilitronu jest bardzo prosty i podobny do parametrycznego stabilizatora napięcia na diodzie Zenera. Ze względu na stosunkowo dużą moc stabilistorów możemy w ten sposób zbudować całkiem użyteczny zasilacz, a jego prostota jest bezkonkurencyjna - zawiera tylko dwa elementy: rezystor i sam stabilitron. W w literaturze i Internecie można znaleźć wiele lampowych stabilizatorów napięcia z wykorzystaniem tych elementów.

O czym należy pamiętać:

  • Napięcie zapłonu stabilitronów jest większe od napięcia stabilizowanego.Napięcie wejściowe stabilizatora U musi mieć odpowiedni zapas.
  • Należy bardzo uważać przy łączeniu kondensatorów równolegle ze stabilistorem. Zbyt duża jego wartość może spowodować powstanie oscylacji, a naprawdę duży kondesator może łatwo zniszczyć lampę.
  • Stabilizator ten jest "z definicji" zabezpieczony przed zwarciem, o ile rezystor R jest dobrany tak by wytrzymał wydzieloną na nim moc.
  • Stabilistorów nie należy łączyć równolegle, zawsze jeden z nich będzie miał mniejsze napięcie zapłonu i przejmie cały prąd.
  • W ciemności stabilistory "zapalają" sie dosyć długo - nawet kilkanaście sekund.

Typy standartowe

Cokół oktalowy

Typ Cokół Napięcie stabilizowane [V] Napięcie zapłonu (max) [V] Zakres prądów [mA] Oporność wewnętrzna (typ) [Ω] Uwagi

0A3 SG2S (Pl, СГ2С ZSRR) VR75 QS75/40

75.5+/-5.5 105 5-40 190 W Polsce produkowany przez zakłady LAMINA

0C3 SG3S (Pl, СГ3С ZSRR) VR105

108+/-3.5 127 5-40 60 W Polsce produkowany przez zakłady LAMINA

0D3 SG4S (Pl, СГ4С ZSRR) VR150 QS150/40

152.5+/-7.5 180 5-30 160 W Polsce produkowany przez zakłady LAMINA

Miniaturowe

Typ Cokół Napięcie stabilizowane [V] Napięcie zapłonu (max) [V] Zakres prądów [mA] Oporność wewnętrzna (typ) [Ω] Uwagi

0G3 StR85/10 (NRD) 85A2 STV85/10 CV449 M8098 AG5209

83..87 125 1-10 450 Choć nie był produkowany w Polsce, jest dosyć popularny

90C1 StR90/40 (NRD) SG16P (СГ16П ZSRR)

86..94 125 1-40 360

0B2 STV108/30 StR108/30 (NRD) 108C1 SG2P (СГ2П ZSRR)

106..111 127 5-30 140

0A2 150C2 SG1P (СГ1П ZSRR) StR150/30 (NRD

144..164 180 5-30 240

SG5B (СГ5Б ZSRR)

143..157 180 5-10 800

Wysokostabilne (referencyjne)

Typ Cokół Napięcie stabilizowane [V] Napięcie zapłonu (max) [V] Zakres prądów [mA] Oporność wewnętrzna (typ) [Ω] Uwagi

83A1

82.6..84.1 130 4.5 (3.5-6) 350 Stabilność temperaturowa 0.003%/stopień

SG301S (СГ5С ZSRR)

390+/-10 430 0.1 (0.003-0.1) 140k

Z elektrodą zapłonową

Dodatkowa elektroda ułatwia zapłon stabilistora, bo podane jest na nią pełne napięcie zasilania - bez spadku napięcia na rezystorze szeregowym wywołanego przepływem prądu obciążenia.

Typ Cokół Napięcie stabilizowane [V] Napięcie zapłonu (max) [V] Zakres prądów [mA] Oporność wewnętrzna (typ) [Ω] Uwagi

GR20-612

612(?)

GR150DA GR20-1

150 200 10-60 Uaa=200V; Raa=1MΩ

QS95/10

95+/-5 110 2-10

Wielosekcyjne

Stabilistory wielosekcyjne nazywają umożliwiają jednoczesną stabilizację wielu napięć. Masa układu może być przyłączona również do jednej z elektrod wewnętrznych, co umożliwia jednoczesne stabilizowanie napięć o różnym znaku. Do poszczególnych elektrod można połączyć rezystory wyrównujące przepływ prądu i ułatwiające zapłon lampy.

Typ Cokół Napięcie stabilizowane [V] Napięcie zapłonu (max) [V] Zakres prądów [mA] Oporność wewnętrzna (typ) [Ω] Uwagi

STV150/20

142-158 200 5-20 Wygodna lampa dwusekcyjna, stabilizująca jednocześnie napięcia 75 i 150 V albo +/- 75V.

STV280/40 StR280/40 (NRD)

270-300 335 5-(35,40,60,60) w poszczególnych sekcjach 60 (na każdą sekcję) Cztery sekcje

STV280/80 StR280/80 (NRD)

270-300 335 10-(70,70,90,100) 40 (na każdą sekcję) Cztery sekcje

Z nietypowymi cokołami

Typ Cokół Napięcie stabilizowane [V] Napięcie zapłonu (max) [V] Zakres prądów [mA] Oporność wewnętrzna (typ) [Ω] Uwagi

GR27-5

80 0.1-6 Żarówkowy trzonek E14.

StR70-6

72-82 100 2.5-6 Żarówkowy trzonek bagnetowy.

STV150/15

140-160 200 1-15 1000
Źródło: „http://bee.mif.pg.gda.pl/Oktoda/index.php?title=O_stabilitronach&oldid=1668”