ECC85

ECC85
podwójna trioda
Żarzenie pośrednie równoległe Uż 6.3 V Iż 0.435 A
Parametry dopuszczalne Pamax 2.5 W Uamax 550 V Ikmax 15 mA Parametry charakterystyczne μ 57 V/V Sa 5.9 mA/V
<htmlet nocache="yes">Frank_begin</htmlet> value=ECC85 <htmlet nocache="yes">Frank_end</htmlet>
w katalogu Franka

ECC85, 6AQ8 – popularna podwójna trioda, o cokole nowalowym, średnim wzmocnieniu,przeznaczona do głowic UKF, ale niekiedy stosowana również w innych zastosowaniach.

6AQ8 to oznaczenie amerykańskie, a ECC85 europejskie.

Historia i zastosowania

Głowica UKF z lampą ECC85

Moduły pierwszej maszyny cyfrowej produkowanej w Polsce, UMC-1. Większość użytych lamp to ECC85.

Lampa ECC85 została wyprodukowana przez niemieckiego Telefunkenaw 1954 roku. Była to podwójna trioda z cokołem nowalowym, przeznaczona do pracy w głowicach UKF odbiorników radiowych. Charakteryzowała się śrdnim wzmocnieniem i sporym nachyleniem charakterystyki. Zastąpiły lampy ECC81, od których różniły się ekranem umieszczonym pomiędzy sekcjami oraz nieznacznie większym nachyleniem charakterystyki, nie były też przeznaczone do pracy z szeregowym zasilaniem żarzenia (do tego celu wypuszczono odrębną serię lamp).

Lampy ECC85 zdobyły dużą popularność (szczególnie w Europie) i były stosowane w ogromnej liczbie odbiorników radiowych, a także w odbiornikach telewizyjnych.

W Polsce ECC85 była jedyną masowo produkowaną podwójną triodą z cokołem nowalowym, spotykana jest więc w zastosowaniach, do których nie była pierwotnie przeznaczona - na przykład we wzmacniaczach małej częstotliwości, a nawet w układach cyfrowych. Znajdowała się w modułach funkcjonalnych pierwszej produkowanej w Polsce w pierwszej połowie lat 60 maszyny cyfrowej UMC-1.

Odpowiedniki

• Odpowiednikami ECC85 produkowanymi przez różne firmy były lampy B719, 6AQ8, 6CC43 (Tesla), 6L12.
• Wersje specjalne, o zwiększonej niezawodności i trwałości (dla celów wojskowych, przemysłowych, lotniczych itp.) produkowano pod nazwami ECC805S, ECC865.
• Lampy o innym żarzeniu to HCC85 (0.15 A), PCC85 (0.3 A), UCC85 (0.1 A). Od ECC85 różnią się też one nieco charakterystykami elektrycznymi.

Bibliografia

1. Piotr Mikołajczyk i Bohdan Paszkowski: Electronic Universal Vade-mecum, WNT, Warszawa, 1964.

Linki zewnętrzne

Radiomuseum:

• ECC85.
• PCC85.

Skróty oznaczeń używanych na Wiki Oktoda

μ - wzmocnienie napięciowe μs2 - oddziaływanie napięciowe siatki drugiej α - wskazanie wskaźnika dostrojenia AM - modulacja amplitudy ARCz - automatyczna regulacja częstotliwości ARW - automatyczna regulacja wzmocnienia Ia - prąd anody Iaimax - maksymalny prąd anody w impulsie Il - prąd ekranu Is - prąd siatki Is1 - prąd siatki pierwszej Is2 - prąd siatki drugiej Is3 - prąd siatki trzeciej Is4 - prąd siatki czwartej Iamax - maksymalny prąd anody Ikmax - maksymalny prąd katody Io - maksymalny prąd wyprostowany Iż - prąd żarzenia FM - modulacja częstotliwości h - zniekształcenia nieliniowe m.cz. - małej częstotliwości Pamax - maksymalna moc strat w anodzie p.cz. - pośredniej częstotliwości Ps2max - maksymalna moc strat w siatce drugiej Pwy -moc wyjściowa ra - opór wewnętrzny Ra - opór obwodu anodowego Rk - rezystancja w katodzie Rg - rezystancja w obwodzie siatki Sa - nachylenie charakterystyki lampy Ua - napięcie anody Ua≈ - napięcie zmienne na anodzie Uaiwmax - maksymalne wsteczne napięcie anody w impulsie Uamax - maksymalne napięcie anody Ub - napięcie zasilania Ubmax - maksymalne napięcie zasilania Ul - napięcie ekranu Us - napięcie siatki Us1 - napięcie siatki pierwszej Us2 - napięcie siatki drugiej Us2max - maksymalne napięcie siatki drugiej Us3 - napięcie siatki trzeciej Us4 - napięcie siatki czwartej Utr - maksymalne napięcie prądu zmiennego Uż - napięcie żarzenia Uż-k - maksymalne napięcie między włóknem żarzenia a katodą