ECC85

ECC85
podwójna trioda
Żarzenie pośrednie równoległe Uż 6.3 V Iż 0.435 A
Parametry dopuszczalne Pamax 2.5 W Uamax 300 V Ikmax 15 mA Parametry charakterystyczne μ 57 V/V Sa 5.9 mA/V
<htmlet nocache="yes">Frank_begin</htmlet> value=ECC85 <htmlet nocache="yes">Frank_end</htmlet>
w katalogu Franka

ECC85, 6AQ8 – popularna podwójna trioda, o cokole nowalowym, średnim wzmocnieniu, przeznaczona do głowic UKF, ale niekiedy stosowana również w innych zastosowaniach.

6AQ8 to oznaczenie amerykańskie, a ECC85 europejskie.

Historia i zastosowania

Głowica UKF z lampą ECC85

Lampa ECC85 została wyprodukowana przez niemieckiego Telefunkena w 1954 roku. Była to podwójna trioda z cokołem nowalowym, przeznaczona do pracy w głowicach UKF odbiorników radiowych. Charakteryzowała się średnim wzmocnieniem i sporym nachyleniem charakterystyki. Zastąpiła lampy ECC81, od których różniła się ekranem umieszczonym pomiędzy sekcjami oraz nieznacznie większym nachyleniem charakterystyki, nie była też przystosowana do pracy z szeregowym zasilaniem żarzenia (do tego celu wypuszczono odrębną serię lamp).

Lampy ECC85 zdobyły dużą popularność (szczególnie w Europie) i były stosowane w ogromnej liczbie odbiorników radiowych, a niekiedy także w odbiornikach telewizyjnych. W 1961 roku wyprodukowano w Polsce 315 tysięcy lamp ECC85 (jej cena detaliczna wynosiła 35 zł) oraz 24 tysiące lamp PCC85 (cena 35.50 zł).

Odpowiedniki

• Odpowiednikami ECC85 produkowanymi przez różne firmy były lampy B719, 6AQ8, 6CC43 (Tesla), 6L12.
• Wersje specjalne, o zwiększonej niezawodności i trwałości (dla celów wojskowych, przemysłowych, lotniczych itp.) produkowano pod nazwami ECC805S, ECC865.
• Lampy przystosowane do szeregowego żarzenia to HCC85 (0.15 A), PCC85 (0.3 A), UCC85 (0.1 A). Od ECC85 różnią się też one trochę charakterystykami elektrycznymi (są lepiej przystosowane do pracy przy niższym napięciu).

Ciekawostki

Moduły pierwszej maszyny cyfrowej produkowanej w Polsce, UMC-1. Większość użytych lamp to ECC85.

W Polsce ECC85 była jedyną masowo produkowaną podwójną triodą z cokołem nowalowym, spotykana jest więc w zastosowaniach, do których nie była pierwotnie przeznaczona - na przykład we wzmacniaczach małej częstotliwości, a nawet w układach cyfrowych. Znajdowała się w modułach funkcjonalnych pierwszej produkowanej w Polsce (poza prototypami w latach 1962-1965 Elwro wyprodukowało 25 sztuk) maszyny cyfrowej UMC-1.

Propozycje wykorzystania

Podstawowy układ wzmacniacza napięciowego z automatyczną polaryzacją na triodzie.

Lampa ECC85 jest jeszcze stosunkowo popularna i łatwa do kupienia za stosunkowo niewielką cenę. Oprócz oczywistego zastosowania do renowacji zabytkowego sprzętu radiowego bywa wykorzystywana jako napięciowy wzmacniacz małej częstotliwości o średnim wzmocnieniu.

Porównanie typowych wzmacniaczy napięciowych z automatyczną polaryzacją na popularnych triodach

Lampa	Parametry charakterystyczne			Parametry wzmacniacza								Uwagi
	μ	r a [kΩ]	przy Ia [mA]	Ub [V]	Ra [kΩ]	Rg [kΩ]	Rk [kΩ]	Ia [mA]	Ua≈ [V]	μ (Ua≈/Ug≈) [V/V]	h [%]
6CG7	20	7.7	9	100	50	300	2		15.5	13.5	4.2	identyczne: 6SN7, 6N8S (6Н8С)
				250	100	500	4		53	15	4.6
ECC82	18	7.2	10	100	47	150	1.2	1.2	11	13.5	5.6	identyczne: 12AU7A
				250	100	330	2.2	1.3	25	14	5.9
				350	100	330	2.2	2.3	49	14	6.1
ECC81	66	11	8.5	180	100	240	1.4		28	33		identyczne: 12AT7A; podobne: ECC85
				300	100	240	1.2		47	33
ECC83	100	62.5	1.2	200	100	330	1.8	0.65	20	50	4.8	identyczne: 12AX7A; podobne: 6N2P (6Н2П)
				250	100	330	1.5	0.86	26	54.5	3.9
				350	100	330	1	1.4	36	61	2.2
Zniekształcenia nieliniowe (h) są w przybliżeniu proporcjonalne do napięcia wyjściowego (Ua≈), przy mniejszych napięciach będą odpowiednio mniejsze.

 

Bibliografia

1. Piotr Mikołajczyk i Bohdan Paszkowski: Electronic Universal Vade-mecum, WNT, Warszawa, 1964.

Linki zewnętrzne

• Radiomuseum: ECC85, PCC85.

Skróty oznaczeń używanych na Wiki Oktoda

μ - wzmocnienie napięciowe μs2 - oddziaływanie napięciowe siatki drugiej α - wskazanie wskaźnika dostrojenia AM - modulacja amplitudy ARCz - automatyczna regulacja częstotliwości ARW - automatyczna regulacja wzmocnienia Ia - prąd anody Iaimax - maksymalny prąd anody w impulsie Il - prąd ekranu Is - prąd siatki Is1 - prąd siatki pierwszej Is2 - prąd siatki drugiej Is3 - prąd siatki trzeciej Is4 - prąd siatki czwartej Iamax - maksymalny prąd anody Ikmax - maksymalny prąd katody Io - maksymalny prąd wyprostowany Iż - prąd żarzenia FM - modulacja częstotliwości h - zniekształcenia nieliniowe m.cz. - małej częstotliwości Pamax - maksymalna moc strat w anodzie p.cz. - pośredniej częstotliwości Ps2max - maksymalna moc strat w siatce drugiej Pwy -moc wyjściowa ra - opór wewnętrzny Ra - opór obwodu anodowego Rk - rezystancja w katodzie Rg - rezystancja w obwodzie siatki Sa - nachylenie charakterystyki lampy Ua - napięcie anody Ua≈ - napięcie zmienne na anodzie Uaiwmax - maksymalne wsteczne napięcie anody w impulsie Uamax - maksymalne napięcie anody Ub - napięcie zasilania Ubmax - maksymalne napięcie zasilania Ul - napięcie ekranu Us - napięcie siatki Us1 - napięcie siatki pierwszej Us2 - napięcie siatki drugiej Us2max - maksymalne napięcie siatki drugiej Us3 - napięcie siatki trzeciej Us4 - napięcie siatki czwartej Utr - maksymalne napięcie prądu zmiennego Uż - napięcie żarzenia Uż-k - maksymalne napięcie między włóknem żarzenia a katodą