O stabilitronach: Różnice pomiędzy wersjami

Z Oktoda
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Jasiu (dyskusja | edycje)
Edytor, Forum:Admin, Forum:Mod, Administratorzy
993 edycje
Jasiu (dyskusja | edycje)
Edytor, Forum:Admin, Forum:Mod, Administratorzy
993 edycje
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
[[Plik:Stab1.jpg|thumb|300px]]
== Do czego one służą ==
== Do czego one służą ==
Jarzeniowe stabilizatory napięcia, zwane również stabilitronami, a potocznie jarzeniówkami albo neonówkami, to odpowiedniki diod Zenera z epoki lamp elektronowych. W sprzęcie powszechnego użytku stosowane były rzadko, tylko w najbardziej wyrafinowanych konstrukcjach. Często natomiast spotyka się je w urządzeniach profesjonalnych i pomiarowych. Były wytwarzne na napięcia pracy od około 70V do kilkudziesięciu kV.
Jarzeniowe stabilizatory napięcia, zwane również stabilitronami, a potocznie jarzeniówkami albo neonówkami, to odpowiedniki diod Zenera z epoki lamp elektronowych. W sprzęcie powszechnego użytku stosowane były rzadko, tylko w najbardziej wyrafinowanych konstrukcjach. Często natomiast spotyka się je w urządzeniach profesjonalnych i pomiarowych. Były wytwarzne na napięcia pracy od około 70V do kilkudziesięciu kV.
Linia 111: Linia 112:


== Wysokostabilne (referencyjne) ==
== Wysokostabilne (referencyjne) ==
{| style="border-spacing:0;"
{| table class="wikitable"
| colspan="8"  style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>'''Stabilistory wysykostabilne (referencyjne) '''</center>
 
|-
|-
| style="border:none;padding:0.49mm;"|
! Typ
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>'''Typ '''</center>
! Cokół
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>'''Cokół '''</center>
! Napięcie stabilizowane [V]
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>'''<nowiki>Napięcie stabilizowane [V] </nowiki>'''</center>
! Napięcie zapłonu (max) [V]
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>'''<nowiki>Napięcie zapłonu (max) [V] </nowiki>'''</center>
! Zakres prądów [mA]
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>'''<nowiki>Prąd znamionowy [mA] </nowiki>'''</center>
! Oporność wewnętrzna (typ) [Ohm]
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>'''<nowiki>Oporność wewnętrzna (max) [Ohm] </nowiki>'''</center>
! Uwagi
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>'''Uwagi '''</center>
|- align="center"
 
! [[Image:83a1.jpg|thumb|center]] <br>
|-
83A1
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>[[Image:83a1.jpg]] </center>
| [[Image:83a1cok.gif|150px|center]]
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>'''83A1'''</center>
| 82.6..84.1
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>[[Image:83a1cok.gif]] </center>
| 130
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>82.6..84.1 </center>
| 4.5 (3.5-6)
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>130 </center>
| 350
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>4.5 (3.5-6) </center>
| Stabilność temperaturowa 0.003%/stopień
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>350 </center>
|- align="center"
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>'''Stabilność temperaturowa 0.003%/stopień''' </center>
! [[Image:sg301s.jpg|thumb|center]] <br>
 
SG301S (СГ5С ZSRR)
|-
| [[Image:sg301cok.gif|150px|center]]
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>[[Image:sg301s.jpg]] </center>
| 390+/-10
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>'''SG301S (ZSRR)''' </center>
| 430
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>[[Image:sg301cok.gif]] </center>
| 0.1 (0.003-0.1)
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>390+/-10 </center>
| 140k
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>430 </center>
|
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>0.1 (0.003-0.1) </center>
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>140k </center>
| style="border:none;padding:0.49mm;"|
 
|}
|}


== Z elektrodą zapłonową ==
== Z elektrodą zapłonową ==
{| style="border-spacing:0;"
[[Image:zapl2.gif|thumb|left]]Dodatkowa elektroda ułatwia zapłon stabilistora, bo podane jest na nią pełne napięcie zasilania - bez spadku napięcia na rezystorze szeregowym wywłanego przepływem prądu obciążenia. Sama elektroda jest polaryzowana przez rezystor o znacznej wartości i w trakcie pracy stabilizatora nie ma znaczącego wpływu na jego działanie.<br clear=all>
| colspan="8"  style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>'''Ciekawostki '''</center>
{| table class="wikitable"
 
|-
|-
| style="border:none;padding:0.49mm;"|
! Typ
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>'''Typ '''</center>
! Cokół
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>'''Cokół '''</center>
! Napięcie stabilizowane [V]
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>'''<nowiki>Napięcie stabilizowane [V] </nowiki>'''</center>
! Napięcie zapłonu (max) [V]
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>'''Napięcie zapłonu (max) <nowiki>[V] </nowiki>'''</center>
! Zakres prądów [mA]
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>'''<nowiki>Prąd znamionowy [mA] </nowiki>'''</center>
! Oporność wewnętrzna (typ) [Ohm]
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>'''Oporność wewnętrzna (max) <nowiki>[Ohm] </nowiki>'''</center>
! Uwagi
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>'''Uwagi '''</center>
|- align="center"
 
! [[Image:gr20.jpg|thumb|center]] <br>
|-
GR20-612
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>[[Image:gr20.jpg]] </center>
| [[Image:gr20cok.gif|150px|center]]
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>'''GR20-612'''</center>
| 612(?)
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>[[Image:gr20cok.gif]] </center>
|  
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>612(?) </center>
|
| style="border:none;padding:0.49mm;"|  
|  
| style="border:none;padding:0.49mm;"|  
|  
| style="border:none;padding:0.49mm;"|  
|- align="center"
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>'''Z dodatkową elektrodą zapłonową'''[[Image:zapl2.gif]]Dodatkowa elektroda ułatwia zapłon stabilistora, bo podane jest na nią pełne napięcie zasilania - bez spadku napięcia na rezystorze szeregowym. </center>
! [[Image:gr150DA.jpg|thumb|center]] <br>
 
GR150DA GR20-1  
|-
| [[Image:gr20cok.gif|150px|center]]
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>[[Image:gr150DA.jpg]] </center>
| 150
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>'''GR150DA'''GR20-1 </center>
| 200
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>[[Image:gr20cok.gif]] </center>
| 10-60
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>150 </center>
|
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>200 </center>
| U<sub>aa</sub>=200V; R<sub>aa</sub>=1MΩ
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>10-60 </center>
|- align="center"
| style="border:none;padding:0.49mm;"|
! [[Image:qs95-10.jpg|thumb|center]] <br>
 
QS95/10
|-
| [[Image:qs95cok.gif|150px|center]]
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>[[Image:qs95-10.jpg]] </center>
| 95+/-5
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>'''QS95/10'''</center>
| 110
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>[[Image:qs95cok.gif]] </center>
| 2-10
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>95+/-5 </center>
|
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>110 </center>
|}
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>2-10 </center>
| style="border:none;padding:0.49mm;"|  


== Wielosekcyjne ==
{|
|-
|-
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>[[Image:stv280-40.jpg]] </center>
| style="border:none;padding:0.49mm;"| <center>[[Image:stv280-40.jpg]] </center>

Wersja z 13:14, 29 lip 2012

Do czego one służą

Jarzeniowe stabilizatory napięcia, zwane również stabilitronami, a potocznie jarzeniówkami albo neonówkami, to odpowiedniki diod Zenera z epoki lamp elektronowych. W sprzęcie powszechnego użytku stosowane były rzadko, tylko w najbardziej wyrafinowanych konstrukcjach. Często natomiast spotyka się je w urządzeniach profesjonalnych i pomiarowych. Były wytwarzne na napięcia pracy od około 70V do kilkudziesięciu kV.

Podstawowy układ pracy

Plik:Stab-cir11.jpg

Podstawowy układ pracy stabilitronu jest bardzo prosty i podobny do parametrycznego stabilizatora napięcia na diodzie Zenera. Ze względu na stosunkowo dużą moc stabilistorów możemy w ten sposób zbudować całkiem użyteczny zasilacz, a jego prostota jest bezkonkurencyjna - zawiera tylko dwa elementy: rezystor i sam stabilitron. W w literaturze i Internecie można znaleźć wiele lampowych stabilizatorów napięcia z wykorzystaniem tych elementów.

O czym należy pamiętać:

  • Napięcie zapłonu stabilitronów jest większe od napięcia stabilizowanego.Napięcie wejściowe stabilizatora U musi mieć odpowiedni zapas.
  • Należy bardzo uważać przy łączeniu kondensatorów równolegle ze stabilistorem. Zbyt duża jego wartość może spowodować powstanie oscylacji, a naprawdę duży kondesator może łatwo zniszczyć lampę.
  • Stabilizator ten jest "z definicji" zabezpieczony przed zwarciem, o ile rezystor R jest dobrany tak by wytrzymał wydzieloną na nim moc.
  • Stabilistorów nie należy łączyć równolegle, zawsze jeden z nich będzie miał mniejsze napięcie zapłonu i przejmie cały prąd.
  • W ciemności stabilistory "zapalają" sie dosyć długo - nawet kilkanaście sekund.

Typy standartowe

Cokół oktalowy

Typ Cokół Napięcie stabilizowane [V] Napięcie zapłonu (max) [V] Zakres prądów [mA] Oporność wewnętrzna (typ) [Ohm] Uwagi

0A3 SG2S (Pl, СГ2С ZSRR) VR75 QS75/40

75.5+/-5.5 105 5-40 190 W Polsce produkowany przez zakłady LAMINA

0C3 SG3S (Pl, СГ3С ZSRR) VR105

108+/-3.5 127 5-40 60 W Polsce produkowany przez zakłady LAMINA

0D3 SG4S (Pl, СГ4С ZSRR) VR150 QS150/40

152.5+/-7.5 180 5-30 160 W Polsce produkowany przez zakłady LAMINA

Miniaturowe

Typ Cokół Napięcie stabilizowane [V] Napięcie zapłonu (max) [V] Zakres prądów [mA] Oporność wewnętrzna (typ) [Ohm] Uwagi

0G3 StR85/10 (NRD) 85A2 STV85/10 CV449 M8098 AG5209

83..87 125 1-10 450 Choć nie był produkowany w Polsce, jest dosyć popularny

90C1 StR90/40 (NRD) SG16P (СГ16П ZSRR)

86..94 125 1-40 360

0B2 STV108/30 StR108/30 (NRD) 108C1 SG2P (СГ2П ZSRR)

106..111 127 5-30 140

0A2 150C2 SG1P (СГ1П ZSRR) StR150/30 (NRD

144..164 180 5-30 240

SG5B (СГ5Б ZSRR)

143..157 180 5-10 800

Wysokostabilne (referencyjne)

Typ Cokół Napięcie stabilizowane [V] Napięcie zapłonu (max) [V] Zakres prądów [mA] Oporność wewnętrzna (typ) [Ohm] Uwagi

83A1

82.6..84.1 130 4.5 (3.5-6) 350 Stabilność temperaturowa 0.003%/stopień

SG301S (СГ5С ZSRR)

390+/-10 430 0.1 (0.003-0.1) 140k

Z elektrodą zapłonową

Dodatkowa elektroda ułatwia zapłon stabilistora, bo podane jest na nią pełne napięcie zasilania - bez spadku napięcia na rezystorze szeregowym wywłanego przepływem prądu obciążenia. Sama elektroda jest polaryzowana przez rezystor o znacznej wartości i w trakcie pracy stabilizatora nie ma znaczącego wpływu na jego działanie.

Typ Cokół Napięcie stabilizowane [V] Napięcie zapłonu (max) [V] Zakres prądów [mA] Oporność wewnętrzna (typ) [Ohm] Uwagi

GR20-612

612(?)

GR150DA GR20-1

150 200 10-60 Uaa=200V; Raa=1MΩ

QS95/10

95+/-5 110 2-10

Wielosekcyjne
STV280/40StR280/40
270-300
335
5-(35,40,60,60) w poszczególnych sekcjach
60 (na każdą sekcję)
Cztery sekcjeStabilistory wielosekcyjne nazywają sie stabiliwoltami i umożliwiają jednoczesną stabilizację wielu napięć.
STV280/80StR280/80
270-300
335
10-(70,70,90,100) w poszczególnych sekcjach
40 (na każdą sekcję)
STV150/20
142-158
200
5-20
Dwie sekcjeBardzo wygodna lampa stabilizująca jednocześnie napięcia 75 i 150 V albo +/- 75V.
GR27-5
80
0.1-6
Niektóre typy stabilistorów miały bardzo nietypowe cokoły - czasem przypominały zwyczajne żarówki.
Źródło: „http://bee.mif.pg.gda.pl/Oktoda/index.php?title=O_stabilitronach&oldid=1331”