UY1N: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
Na przełomie lat 30 i 40 firma Philips wprowadziła do produkcji lampy "Miniwatt", charakteryzujące się zmniejszonym zużyciem energii na żarzenie katody. Umożliwiło to wprowadzenie na rynek odbiorników radiowych z "uniwersalnym" zasilaniem sieciowym (zarówno prądem stałym, jak i zmiennym) pobierających w układzie szeregowym prąd żarzenia 0,1A<ref name="Ph">Philips, ''Data and Circuits of Receiver and Amplifier Amplifier Valves (1st supplement)'', Eindhoven, 1949.</ref>. Wśród lampy prostowniczych przystosowanych do takiego żarzenia znalazła się też UY1N. | Na przełomie lat 30 i 40 firma Philips wprowadziła do produkcji lampy "Miniwatt", charakteryzujące się zmniejszonym zużyciem energii na żarzenie katody. Umożliwiło to wprowadzenie na rynek odbiorników radiowych z "uniwersalnym" zasilaniem sieciowym (zarówno prądem stałym, jak i zmiennym) pobierających w układzie szeregowym prąd żarzenia 0,1A<ref name="Ph">Philips, ''Data and Circuits of Receiver and Amplifier Amplifier Valves (1st supplement)'', Eindhoven, 1949.</ref>. Wśród lampy prostowniczych przystosowanych do takiego żarzenia znalazła się też UY1N. | ||
Po II wojnie światowej masowo produkowano lampy UY1N w [[Państwowa Wytwórnia Lamp Radiowych|Państwowej Wytwórni Lamp Radiowych (PWLR)]], [[Zakłady Wytwórcze Lamp Elektrycznych im. Róży Luksemburg|Zakładach Wytwórczych Lamp Elektrycznych (ZWLE)]] i [[Dolam|Doświadczalnych Zakładach Lamp Elektronowych (DOLAM)]]. Stosowano je w odbiornikach radiowych przeznaczonych do zasilania z sieci energetycznej zarówno prądu przemiennego jak i stałego o napięciu 127 i 220 V. Były one produkowane w dużej liczbie przez [[Diora|Diorę]], w układzie elektrycznym praktycznie identycznym z opublikowanym w nocie aplikacyjnej firmy Philips z lat 40<ref name="Ph" />, aż do połowy lat 60. Należały do nich: kilka wersji odbiornika [[Pionier]], [[Beskid]], [[Lotos]], [[Sonatina]] i [[Promyk]]. | Po II wojnie światowej masowo produkowano lampy UY1N w [[Państwowa Wytwórnia Lamp Radiowych|Państwowej Wytwórni Lamp Radiowych (PWLR)]], [[Zakłady Wytwórcze Lamp Elektrycznych im. Róży Luksemburg|Zakładach Wytwórczych Lamp Elektrycznych (ZWLE)]] i [[Dolam|Doświadczalnych Zakładach Lamp Elektronowych (DOLAM)]]. W 1961 roku wyprodukowano 94 tysiące sztuk, a cena detaliczna wynosiła 17.50 zł<ref>{{Książka |tytuł=Vademecum polskiego przemysłu elektronicznego| miejsce=Warszawa |rok=1964 | strona= 410}}</ref>. Stosowano je w odbiornikach radiowych przeznaczonych do zasilania z sieci energetycznej zarówno prądu przemiennego jak i stałego o napięciu 127 i 220 V. Były one produkowane w dużej liczbie przez [[Diora|Diorę]], w układzie elektrycznym praktycznie identycznym z opublikowanym w nocie aplikacyjnej firmy Philips z lat 40<ref name="Ph" />, aż do połowy lat 60. Należały do nich: kilka wersji odbiornika [[Pionier]], [[Beskid]], [[Lotos]], [[Sonatina]] i [[Promyk]]. | ||
== Odpowiedniki == | == Odpowiedniki == | ||
Wersja z 20:31, 27 gru 2012
| UY1N | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||
| dioda prostownicza | ||||||||
| ||||||||
| ||||||||
 | ||||||||
| <htmlet nocache="yes">Frank_begin</htmlet> value=UY1N <htmlet nocache="yes">Frank_end</htmlet> | ||||||||
| w katalogu Franka | ||||||||
UY1N, UY1, UY1NS to pośrednio żarzona dioda prostownicza z cokołem oktalowym. Wprowadzona w latach II w.ś., była bardzo popularna w Europie latach 40 i 50.
Historia i zastosowanie
Na przełomie lat 30 i 40 firma Philips wprowadziła do produkcji lampy "Miniwatt", charakteryzujące się zmniejszonym zużyciem energii na żarzenie katody. Umożliwiło to wprowadzenie na rynek odbiorników radiowych z "uniwersalnym" zasilaniem sieciowym (zarówno prądem stałym, jak i zmiennym) pobierających w układzie szeregowym prąd żarzenia 0,1A[1]. Wśród lampy prostowniczych przystosowanych do takiego żarzenia znalazła się też UY1N.
Po II wojnie światowej masowo produkowano lampy UY1N w Państwowej Wytwórni Lamp Radiowych (PWLR), Zakładach Wytwórczych Lamp Elektrycznych (ZWLE) i Doświadczalnych Zakładach Lamp Elektronowych (DOLAM). W 1961 roku wyprodukowano 94 tysiące sztuk, a cena detaliczna wynosiła 17.50 zł[2]. Stosowano je w odbiornikach radiowych przeznaczonych do zasilania z sieci energetycznej zarówno prądu przemiennego jak i stałego o napięciu 127 i 220 V. Były one produkowane w dużej liczbie przez Diorę, w układzie elektrycznym praktycznie identycznym z opublikowanym w nocie aplikacyjnej firmy Philips z lat 40[1], aż do połowy lat 60. Należały do nich: kilka wersji odbiornika Pionier, Beskid, Lotos, Sonatina i Promyk.
Odpowiedniki
Identyczne parametry elektryczne mają lampy UY3 (z cokołem bocznostykowym), UY11 (z cokołem metalowym) i UY21 (z cokołem loktalowym).
Ciekawostki
Oznaczenie lampy UY1N jest niezgodne z systemem oznaczeń europejskich - liczba "1" oznacza cokół bocznostykowy, a nie oktalowy, dla którego jest przewidziana liczba z zakresu 30-39. Bocznostykowa jest natomiast elektrycznie identyczna lampa UY3.
UY1N była często stosowana w odbiornikach radiowych zawierających pozostałe lampy z cokołem loktalowym (UCH21, UBL21), mimo że loktalowa lampa prostownicza UY21 ma zupełnie identyczne parametry.
Właściwości i propozycje wykorzystania
UY1N jest stosowana przede wszystkim do renowacji starych odbiorników radiowych. Ze względu na rodzaj zasilania w konstrukcjach amatorskich jej zastosowanie jest niewielkie.
Przypisy
Bibliografia
- Trusz J., Trusz W.: Odbiorniki radiowe, telewizyjne i magnetofony, WKŁ, Warszawa, 1969.
- Mikołajczyk Piotr, Paszkowski Bohdan: Electronic Universal Vade-mecum, WNT, Warszawa, 1964.
- Piotr Mikołajczyk: Vademecum Lamp Elektronowych, PWT, Warszawa, 1957.
Linki zewnętrzne
| Skróty oznaczeń używanych na Wiki Oktoda |
|---|
|