EBL21

EBL21
Pentoda mocy - duodioda
Żarzenie równoległe pośrednie Uż 6.3V Iż 800 mA
Pentoda mocy
Parametry dopuszczalne Pamax 11 W Uamax 300 V Ikmax 60 mA Parametry charakterystyczne Sa 9.5 mA/V
Duodioda detekcyjna
Parametry dopuszczalne Uamax 200V Io 0,8 mA Parametry charakterystyczne
<htmlet nocache="yes">Frank_begin</htmlet> value=EBL21 <htmlet nocache="yes">Frank_end</htmlet>
w katalogu Franka

EBL21 to lampa kombinowana, pentoda mocy z duodiodą detekcyjną, jedna z najbardziej rozpowszechnionych lamp tego typu. Żarzenie pośrednie, cokół loktalowy, ośmionóżkowy. Wersja przeznaczona do szeregowego żarzenia prądem 100 mA nosi nazwę UBL21.

Historia i zastosowania

Lampa wprowadzona w roku 1941, jako następczyni typów wcześniejszych: ABL1, EBL1, EBL31. Po wojnie używana w sporej ilości polskich odbiorników radiowych, z najbardziej znanych np. w różnych odmianach "Agi", w "Stolicy", różnych wersjach "Mazura". We wzmacniacze z tą lampą wyposażone były gramofony "Karolinka" i "Karolinka 2".

Odmiana z żarzeniem szeregowym, UBL21, była bardzo chętnie stosowana przez Philipsa w latach 40, zwłaszcza w modelach o niewielkich gabarytach (np. model "Philetta" 208U). Z powojennych odbiorników, najbardziej znanym w Polsce jest legendarny "Pionier", pierwszy polski powojenny odbiornik radiowy, a także bliźniaczy układowo czechosłowacki "Talisman" w kilku odmianach.

Odpowiedniki

• EBL71
• PDD2

Ciekawostki

Podobnie jak w przypadku innych lamp serii loctal, pierwotnie lampa ta miała mieć cokół o dziewięciu sztyftach, oraz dodatkowy, trzeci system diodowy na wypadek zastosowania w odbiornikach luksusowych z trzydiodowym detektorem. Miała się więc nazywać EABL21, a wersja dla żarzenia szeregowego - CABL21.

Bibliografia

1. Mikołajczyk Piotr, Paszkowski Bohdan: Electronic Universal Vade-mecum, WNT, Warszawa, 1964.

Linki zewnętrzne

• EBL21 na stronie Radiomuseum: http://www.radiomuseum.org/tubes/tube_ebl21.html.
• Karta katalogowa EBL21: http://www.mif.pg.gda.pl/homepages/frank/sheets/046/e/EBL21.pdf
• Odbiorniki Talisman: http://www.oldradio.cz/radtes.htm

Skróty oznaczeń używanych na Wiki Oktoda

μ - wzmocnienie napięciowe μs2 - oddziaływanie napięciowe siatki drugiej α - wskazanie wskaźnika dostrojenia AM - modulacja amplitudy ARCz - automatyczna regulacja częstotliwości ARW - automatyczna regulacja wzmocnienia Ia - prąd anody Iaimax - maksymalny prąd anody w impulsie Il - prąd ekranu Is - prąd siatki Is1 - prąd siatki pierwszej Is2 - prąd siatki drugiej Is3 - prąd siatki trzeciej Is4 - prąd siatki czwartej Iamax - maksymalny prąd anody Ikmax - maksymalny prąd katody Io - maksymalny prąd wyprostowany Iż - prąd żarzenia FM - modulacja częstotliwości h - zniekształcenia nieliniowe m.cz. - małej częstotliwości Pamax - maksymalna moc strat w anodzie p.cz. - pośredniej częstotliwości Ps2max - maksymalna moc strat w siatce drugiej Pwy -moc wyjściowa ra - opór wewnętrzny Ra - opór obwodu anodowego Rk - rezystancja w katodzie Rg - rezystancja w obwodzie siatki Sa - nachylenie charakterystyki lampy Ua - napięcie anody Ua≈ - napięcie zmienne na anodzie Uaiwmax - maksymalne wsteczne napięcie anody w impulsie Uamax - maksymalne napięcie anody Ub - napięcie zasilania Ubmax - maksymalne napięcie zasilania Ul - napięcie ekranu Us - napięcie siatki Us1 - napięcie siatki pierwszej Us2 - napięcie siatki drugiej Us2max - maksymalne napięcie siatki drugiej Us3 - napięcie siatki trzeciej Us4 - napięcie siatki czwartej Utr - maksymalne napięcie prądu zmiennego Uż - napięcie żarzenia Uż-k - maksymalne napięcie między włóknem żarzenia a katodą