EF95
|
Pentoda wielkiej częstotliwości
|
Żarzenie
|
pośrednie, równoległe
|
Uż
|
6,3 V
|
Iż
|
175 mA
|
|
Parametry dopuszczalne
|
Pamax
|
1.8 W
|
Uamax
|
200V
|
Ikmax
|
20 mA
|
Us2max
|
155V
|
Parametry charakterystyczne
|
Ua
|
180 V
|
Us2
|
120 V
|
Ia
|
7,7 mA
|
Is2
|
2,4 mA
|
Sa
|
5,1 mA/V
|
Us1
|
-2 V
|
|
|
<htmlet nocache="yes">Frank_begin</htmlet> value=^EF95$ <htmlet nocache="yes">Frank_end</htmlet>
|
w katalogu Franka
|
EF95 - popularna pentoda o cokole heptalowym, o małych szumach, przeznaczona do stosowana we wzmacniaczach wielkiej częstotliwości.
Historia i zastosowania
Wzorcem dla EF95 była prawdopodobnie niemiecka wojskowa lampa opracowana w drugiej połowie lat 30, a bardzo popularna w latach II wojny światowej RV12P2000. Ma ona zbliżone charakterystyki, a konstrukcja wewnętrzna jest praktycznie identyczna. Jako pierwsza, krótko po wprowadzeniu cokołu heptalowego na początku lat 40, ukazała się na rynku wersja amerykańska - 6AK5. W Europie weszła do szerszego użytku, jako EF95, na początku lat 50.
Jest to lampa uniwersalna, była stosowanan w wielu rozmaitych urządzeniach, zarówno powszechnego użytku (zwłaszcza w ZSRR), jak i profesjonalnych (radiostacje, urządzenia przemysłowe, sprzęt laboratoryjny i pomiarowy). W Polsce EF95 nie była produkowana, ale często spotyka się jej radziecką wersję 6Ж1П.
Odpowiedniki
Od lewej do prawej: EF95 (Phillips), 6AK5 (NEC), 6Ж1П (Novosibirsk), 6Ж1П (Svetlana).
- Odpowiednikami EF95 są: 6AK5 (amerykańska), 6Ж1П (radziecka), 6F32 (Tesla), DP61, EF905, HF3132.
- Wersje o zwiększonej odporności i trwałości noszą nazwy: E95F, 6AK5-W, 6AK5-WA, 5654, 5591, 6069, 6J1-Q, CV850, M8100, 403A, 731A, 6Ж1П-ЕВ.
- Wersja z żarzeniem szeregowym prądem 50 mA nazywa się 18AK5.
- Z innym cokołem:
- F/5654, FF/5654, XF5654, SF/5654 - z bańki wyprowadzone długie przewody do bezpośredniego lutowania;
- lampy miniaturowe (paluszkowe): 605CX, 623CX, 5702, 6Ж1Б.
Ciekawostki
- Lampa EF85 była używana w wyprodukowanych w dużej ilości dla radiofonii zachodnioniemieckiej stołach mikserskich serii V72. Stołów tych używały również firmy nagraniowe (EMI, Decca, Telefunken)[1].
- Wersje z długimi wyprowadzeniami przystosowanymi do bezpośredniego lutowania znalazły zastosowanie w rdiosondach meteo. Były to wypuszczane za pomocą balonów urzadzenia jednorazowego użytku.
Przypisy
Bibliografia
- Mikołajczyk Piotr, Paszkowski Bohdan: Electronic Universal Vade-mecum, WNT, Warszawa, 1964.
Linki zewnętrzne