EF50: Różnice pomiędzy wersjami
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Nie podano opisu zmian |
|||
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
== Historia i zastosowania == | == Historia i zastosowania == | ||
W latach 30 podejmowano próby zwiększenia częstotliwości pracy lamp poprzez skrócenie wyprowadzeń elektrod. Powstało kilka konstrukcji, na przykład [[lampy żołędziowe]] firmy RCA, były one jednak drogie i trudne w masowej produkcji. W 1938 Philips opracował konstrukcję cokołu z prasowanego szkła, która miała znacznie mniejsze indukcyjności i pojemności wyprowadzeń od stosowanych wcześniej [[lamp spłaszczowych]], których konstrukcję opierano w dużej mierze na technologii stosowanej w żarówkach. Nowe rozwiązanie, w postaci talerzyka z zaprasowanymi w szkle wyprowadzeniami elektrod stało się wkrótce standardem w konstrukcji lamp elektronowych. Lampa EF50 była jedną z niewielu lamp produkowanych z dziewięcionóżkowym cokołem loktalowym. | W latach 30 podejmowano próby zwiększenia częstotliwości pracy lamp poprzez skrócenie wyprowadzeń elektrod. Powstało kilka konstrukcji, na przykład [[lampy żołędziowe]] firmy RCA, były one jednak drogie i trudne w masowej produkcji. W 1938 Philips opracował konstrukcję cokołu z prasowanego szkła, która miała znacznie mniejsze indukcyjności i pojemności wyprowadzeń od stosowanych wcześniej [[lamp spłaszczowych]], których konstrukcję opierano w dużej mierze na technologii stosowanej w żarówkach. Nowe rozwiązanie, w postaci talerzyka z zaprasowanymi w szkle wyprowadzeniami elektrod stało się wkrótce standardem w konstrukcji lamp elektronowych. Lampa EF50 była jedną z niewielu lamp produkowanych z dziewięcionóżkowym cokołem loktalowym. | ||
Pierwotnie była przeznaczona do techniki telewizyjnej, ale w trakcie wojny masowo stosowano ją w sprzęcie wojskowym - radarach i urządzeniach łączności. Została wyparta przez lampy zminiaturyzowane, w znaczniej mierze przez nowalową [[EF80]]. | Pierwotnie była przeznaczona do techniki telewizyjnej, ale w trakcie wojny masowo stosowano ją w sprzęcie wojskowym - radarach i urządzeniach łączności. Była dla Wielkiej Brytanii tym, czym [[RV12P2000]] dla Niemiec i [[6AC7]] dla USA. | ||
Została wyparta przez lampy zminiaturyzowane, w znaczniej mierze przez nowalową [[EF80]]. | |||
== Odpowiedniki == | == Odpowiedniki == | ||
| Linia 10: | Linia 12: | ||
== Ciekawostki == | == Ciekawostki == | ||
# Zastosowany po raz pierwszy w technice radarowej wzmacniacz pośredniej częstotliwości na lampach EF50 pochodził z telewizorów firmy PYE<ref>[http://www.pyetelecomhistory.org/prodhist/military/military.html#Radar_Systems_1939_-_1946 PYE - informacja o wzmacniaczu p.cz. do radarów.]</ref>. | # Pierwsze wersje prototypowy miały szklaną bańkę i zagięte do wewnątrz nóżki, które zatrzaskiwały się w podstawce. Wersje produkcyjne miały nóżki proste, a bańkę aluminiową. | ||
# 10 maja 1940, po ataku Niemców na Holandię, wszystkie półprodukty do lamp EF50 oraz maszyny do ich wytwarzania zostały przewiezione do Wielkiej Brytanii. Wykorzystano je do podjęcia masowej produkcji w zakładach Mullarda, brytyjskiej filii Philipsa. Kierownictwo firmy zostało ewakuowane na pokładzie niszczyciela razem z rodziną królewską. | # Zastosowany po raz pierwszy w technice radarowej wzmacniacz pośredniej częstotliwości na lampach EF50 pochodził z telewizorów firmy PYE model 915<ref>[http://www.pyetelecomhistory.org/prodhist/military/military.html#Radar_Systems_1939_-_1946 PYE - informacja o wzmacniaczu p.cz. do radarów.]</ref>. | ||
# 10 maja 1940, po ataku Niemców na Holandię, wszystkie półprodukty do lamp EF50 oraz maszyny do ich wytwarzania zostały przewiezione do Wielkiej Brytanii. Wykorzystano je do podjęcia masowej produkcji w zakładach Mullarda, brytyjskiej filii Philipsa. Kierownictwo firmy zostało ewakuowane na pokładzie niszczyciela razem z rodziną królewską. [[Plik:SSEM Manchester museum close up.jpg|thumb|300px|prawo|Wnętrze repliki maszyny SSEM.]] | |||
# Wariant lampy EF50 z katodą wyprowadzoną na cztery nóżki (oznaczany EF54) był w stanie pracować do 200 MHz i zastępował lampy żołędziowe. | # Wariant lampy EF50 z katodą wyprowadzoną na cztery nóżki (oznaczany EF54) był w stanie pracować do 200 MHz i zastępował lampy żołędziowe. | ||
# Pierwszy komputer wykonujący program zapisany w pamięci operacyjnej zawierał podstawowe układy logiczne zbudowane na lampach EF50. Był to skonstruowany na Uniwersytecie w Manchesterze SSEM (''Small Scale Experimental Machine''). Jego rozwinięciem był pierwszy naprawdę użyteczny komputer tego typu nazwany ''Mark I'' i pierwszy komputer komercyjny (wyprodukowany przez Ferranti). Również one były zbudowane z | # Pierwszy komputer wykonujący program zapisany w pamięci operacyjnej zawierał podstawowe układy logiczne zbudowane na lampach EF50. Był to skonstruowany na Uniwersytecie w Manchesterze SSEM (''Small Scale Experimental Machine''). Jego rozwinięciem był pierwszy naprawdę użyteczny komputer tego typu nazwany ''Mark I'' i pierwszy komputer komercyjny (wyprodukowany przez Ferranti). Również one były zbudowane z użyciem lamp EF50.<ref>S. H. Lavington, ''The Manchester Mark I and Atlas: A Historical Perspective'', Communications of the ACM, vol. 28, 1978, str. 4-12.</ref>. W 1998, w 50 rocznicę SSEM wykonano jego działającą replikę, która znajduje się w ''The Museum of Science and Industry'' w Manchesterze. W trakcie obchodów rocznicy odbyły się nawet zawody programistyczne na tym komputerze<ref>[http://www.computer50.org/ The University of Manchester Celebrates the Birth of the Modern Computer]</ref>. | ||
== Właściwości i możliwości wykorzystania == | == Właściwości i możliwości wykorzystania == | ||
Aktualna wersja na dzień 21:12, 11 sie 2016
| EF50 | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||
| Pentoda regulacyjna | ||||||||||||
| ||||||||||||
| ||||||||||||
 | ||||||||||||
| <htmlet nocache="yes">Frank_begin</htmlet> value=^EF50$ <htmlet nocache="yes">Frank_end</htmlet> | ||||||||||||
| w katalogu Franka | ||||||||||||
EF50 - Szerokopasmowa pentoda regulacyjna (selektoda) częstotliwości z loktalowym cokołem 9. nóżkowym. Została opracowana bezpośrednio przed II wojną światową, była szeroko stosowana w sprzęcie radarowym, łączności, telewizyjnym itp. Wywarła znaczący wpływ na rozwój techniki lampowej.
Historia i zastosowania
W latach 30 podejmowano próby zwiększenia częstotliwości pracy lamp poprzez skrócenie wyprowadzeń elektrod. Powstało kilka konstrukcji, na przykład lampy żołędziowe firmy RCA, były one jednak drogie i trudne w masowej produkcji. W 1938 Philips opracował konstrukcję cokołu z prasowanego szkła, która miała znacznie mniejsze indukcyjności i pojemności wyprowadzeń od stosowanych wcześniej lamp spłaszczowych, których konstrukcję opierano w dużej mierze na technologii stosowanej w żarówkach. Nowe rozwiązanie, w postaci talerzyka z zaprasowanymi w szkle wyprowadzeniami elektrod stało się wkrótce standardem w konstrukcji lamp elektronowych. Lampa EF50 była jedną z niewielu lamp produkowanych z dziewięcionóżkowym cokołem loktalowym. Pierwotnie była przeznaczona do techniki telewizyjnej, ale w trakcie wojny masowo stosowano ją w sprzęcie wojskowym - radarach i urządzeniach łączności. Była dla Wielkiej Brytanii tym, czym RV12P2000 dla Niemiec i 6AC7 dla USA.
Została wyparta przez lampy zminiaturyzowane, w znaczniej mierze przez nowalową EF80.
Odpowiedniki
VT-250, Z90, VR91, 10E/92, ARP35, ZA3058, CV1091, CV1578, 63-SPT
Ciekawostki
- Pierwsze wersje prototypowy miały szklaną bańkę i zagięte do wewnątrz nóżki, które zatrzaskiwały się w podstawce. Wersje produkcyjne miały nóżki proste, a bańkę aluminiową.
- Zastosowany po raz pierwszy w technice radarowej wzmacniacz pośredniej częstotliwości na lampach EF50 pochodził z telewizorów firmy PYE model 915[1].
- 10 maja 1940, po ataku Niemców na Holandię, wszystkie półprodukty do lamp EF50 oraz maszyny do ich wytwarzania zostały przewiezione do Wielkiej Brytanii. Wykorzystano je do podjęcia masowej produkcji w zakładach Mullarda, brytyjskiej filii Philipsa. Kierownictwo firmy zostało ewakuowane na pokładzie niszczyciela razem z rodziną królewską.
Wnętrze repliki maszyny SSEM. - Wariant lampy EF50 z katodą wyprowadzoną na cztery nóżki (oznaczany EF54) był w stanie pracować do 200 MHz i zastępował lampy żołędziowe.
- Pierwszy komputer wykonujący program zapisany w pamięci operacyjnej zawierał podstawowe układy logiczne zbudowane na lampach EF50. Był to skonstruowany na Uniwersytecie w Manchesterze SSEM (Small Scale Experimental Machine). Jego rozwinięciem był pierwszy naprawdę użyteczny komputer tego typu nazwany Mark I i pierwszy komputer komercyjny (wyprodukowany przez Ferranti). Również one były zbudowane z użyciem lamp EF50.[2]. W 1998, w 50 rocznicę SSEM wykonano jego działającą replikę, która znajduje się w The Museum of Science and Industry w Manchesterze. W trakcie obchodów rocznicy odbyły się nawet zawody programistyczne na tym komputerze[3].
Właściwości i możliwości wykorzystania
Choć EF50 była wyprodukowana w olbrzymiej liczbie, to obecnie w Polsce jest już dosyć rzadka.
Co prawda EF50 jest selektodą, ale zakres zmian nachylenia nie jest specjalnie duży, co powoduję że jest uniwersalna.
EF50 nadaje się również do efektywnego sterowania w siatce trzeciej[4].
Przypisy
- ↑ PYE - informacja o wzmacniaczu p.cz. do radarów.
- ↑ S. H. Lavington, The Manchester Mark I and Atlas: A Historical Perspective, Communications of the ACM, vol. 28, 1978, str. 4-12.
- ↑ The University of Manchester Celebrates the Birth of the Modern Computer
- ↑ Dyskusja na forum Radiomuseum.
Bibliografia
- Mikołajczyk Piotr, Paszkowski Bohdan: Electronic Universal Vade-mecum, WNT, Warszawa, 1964.
- The EF50, the Tube that helped to Win the War
Linki zewnętrzne
- EF50 na stronie Radiomuseum: http://www.radiomuseum.org/tubes/tube_ef50.html.
| Skróty oznaczeń używanych na Wiki Oktoda |
|---|
|