Heptoda: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
|||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
== Historia i budowa == | == Historia i budowa == | ||
<div | <div style="float:left">[[Plik:Heptode.svg|75px|thumb|left|Symbol heptody]]</div> | ||
W 1933 [[RCA]] wyprodukowała heptody przemiany 2A7 i 6A7 (różniące się jedynie napięciem żarzenia), przeznaczone do superheterodynowych odbiorników radiowych. Druga siatka lampy miała postać dwóch pręcików i pełniła rolę anody [[heterodyna|heterodyny]]. Sygnał wejściowy był doprowadzany do siatki czwartej, trzecia zaś i piąta pełniły rolę ekranujących. | W 1933 [[RCA]] wyprodukowała heptody przemiany 2A7 i 6A7 (różniące się jedynie napięciem żarzenia), przeznaczone do superheterodynowych odbiorników radiowych. Druga siatka lampy miała postać dwóch pręcików i pełniła rolę anody [[heterodyna|heterodyny]]. Sygnał wejściowy był doprowadzany do siatki czwartej, trzecia zaś i piąta pełniły rolę ekranujących. | ||
| Linia 16: | Linia 16: | ||
=== Heptoda oktodowa === | === Heptoda oktodowa === | ||
Heptoda oktodowa jest lampą funkcjonalnie zbliżoną do oktody - różni się od niej brakiem siatki szóstej (siatki hamującej). W tym typie lampy siatki sterujące to siatki pierwsza i czwarta, siatka druga to siatka specjalna | Heptoda oktodowa jest lampą funkcjonalnie bardzo zbliżoną do oktody - różni się od niej brakiem siatki szóstej (siatki hamującej). W tym typie lampy siatki sterujące to siatki pierwsza i czwarta, siatka druga to siatka specjalna, pełniąca rolę anoda oscylatora lokalnego - heterodyny, a siatki trzecia i piąta to siatki ekranujące. Pierwsze heptody należały właśnie do tego typu. | ||
=== W lampach złożonych === | === W lampach złożonych === | ||
Heptody najczęściej występowały w lampach złożonych - drugą sekcję stanowiła trioda, którą wukorzystywano do budowy heterodyny. Bardzo popularnymi przykładami takich lamp są [[ECH21]] i [[ECH81]]. Niektóre z pierwszych typów (na przykład ECH2, 6J8, 7S7) miały siatkę triody bezpośrednio połączoną z trzecią siatką heptody, co było typowym rozwiązaniem stosowanym w układach mieszaczy. Późniejsze lampy (w tym ECH21 i ECH81) miały obydwa systemy oddzielne, co umożliwiało ich wykorzystanie również w innej roli, na przykład heptody w charakterze wzmacniacza pośredniej, a triody małej częstotliwości. Umożliwiało to budowę odbiorników radiowych zawierających mniejszą liczbę typów lamp. | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
* Jan Hennel , ''Lampy elektronowe'' , Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Wydanie IV, Warszawa 1969 | * Jan Hennel , ''Lampy elektronowe'' , Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Wydanie IV, Warszawa 1969. | ||
* {{Książka | nazwisko = Okamura | imię = Sōgo | tytuł = History of electron tube | data = 1994 | wydawca = Ohmsha | miejsce = Tokio | isbn = 978-90-5199-145-1 | strony = 110 }}. | |||
== Linki zewnętrzne == | == Linki zewnętrzne == | ||
Radiomuseum: | |||
* [http://www.radiomuseum.org/tubes/tube_6a7.html 6A7], | |||
* [http://www.radiomuseum.org/tubes/tube_ech21.html ECH21]. | |||
[[Kategoria:Lampy elektronowe]] | [[Kategoria:Lampy elektronowe]] | ||
Wersja z 14:24, 23 lip 2012
Heptoda jest próżniową lampą elektronową zawierającą siedem elektrod - pięć siatek (stąd inna nazwa: pentagrid) oraz anodę i katodę. Heptody mogą występować w dwóch wersjach- jako heptoda heksodowa lub heptoda oktodowa.
Historia i budowa
W 1933 RCA wyprodukowała heptody przemiany 2A7 i 6A7 (różniące się jedynie napięciem żarzenia), przeznaczone do superheterodynowych odbiorników radiowych. Druga siatka lampy miała postać dwóch pręcików i pełniła rolę anody heterodyny. Sygnał wejściowy był doprowadzany do siatki czwartej, trzecia zaś i piąta pełniły rolę ekranujących.
W Europie brytyjski MOV od następnego roku produkował podobną lampę - MX40, inne firmy europejskie wprowadziły na rynek lampy mieszające o odmiennej konstrukcji: heksody (na przykład E448/RENS1224), oktody (AK1) czy złożone triody-heksody (ACH1). W rezultacie w Europie heptody nie zdobyły takiej popularnościu jak w USA, gdzie rozwinięto tą konstrukcję wprowadzając lampy 6A8, 7B8, 7Q7, 6SA7, 6BE6 (w Europie oznaczana EK90), 6BA7 i liczne podobne.
Rodzaje heptod
W zależności od budowy i wykorzystania poszczególnych siatek można wyróżnić heptody "heksodowe" i "oktodowe". W europejskim systemie oznaczeń lamp heptodzie heksodowej odpowiada litera H, a heptodzie oktodowej litera K.
Heptoda heksodowa
Heptoda heksodowa jest lampą funkcjonalnie bardzo podobną do heksody, różni się tylko obecnością siatki piątej która jest siatką hamującą elektrony wtórne wybite z anody i wracające do siatki czwartej. Działanie to jest podobne do działania siatka trzeciej pentody - zapobiega efektowi dynatronowemu. W tym typie heptod siatki sterujące to siatki pierwsza i trzecia, siatki ekranujące to siatki druga i czwarta, a siatka piąta to siatka hamująca.
Heptoda oktodowa
Heptoda oktodowa jest lampą funkcjonalnie bardzo zbliżoną do oktody - różni się od niej brakiem siatki szóstej (siatki hamującej). W tym typie lampy siatki sterujące to siatki pierwsza i czwarta, siatka druga to siatka specjalna, pełniąca rolę anoda oscylatora lokalnego - heterodyny, a siatki trzecia i piąta to siatki ekranujące. Pierwsze heptody należały właśnie do tego typu.
W lampach złożonych
Heptody najczęściej występowały w lampach złożonych - drugą sekcję stanowiła trioda, którą wukorzystywano do budowy heterodyny. Bardzo popularnymi przykładami takich lamp są ECH21 i ECH81. Niektóre z pierwszych typów (na przykład ECH2, 6J8, 7S7) miały siatkę triody bezpośrednio połączoną z trzecią siatką heptody, co było typowym rozwiązaniem stosowanym w układach mieszaczy. Późniejsze lampy (w tym ECH21 i ECH81) miały obydwa systemy oddzielne, co umożliwiało ich wykorzystanie również w innej roli, na przykład heptody w charakterze wzmacniacza pośredniej, a triody małej częstotliwości. Umożliwiało to budowę odbiorników radiowych zawierających mniejszą liczbę typów lamp.
Bibliografia
- Jan Hennel , Lampy elektronowe , Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Wydanie IV, Warszawa 1969.
- Okamura Sōgo: History of electron tube, Ohmsha, Tokio, 1994, str. 110, ISBN 978-90-5199-145-1..
Linki zewnętrzne
Radiomuseum: