Polskie Towarzystwo Radjotechniczne
Polskie Towarzystwo Radiotechniczne (PTR) – spółka akcyjna, pierwsze duże polskie przedsiębiorstwo radiotechniczne. Położyła ona bardzo duże zasługi dla rozwoju techniki radiowej w Polsce.
Historia
Polskie Towarzystwo Radiowe powstało w roku 1922 jako rezultat rozpisania przez Ministerstwo Spraw Wojskowych przetargu na dostawy sprzętu radiowego przez połączenie dwóch spółek: Farad i Radjopol. Pierwszym dyrektorem został Józef Adam Plebański.
Początkowo firma była jedynym dostawcą usządzeń dla wojska. W oparciu o licencje francuskie powstały pierwsze konstrukcje lamp elektronowych.
Od roku 1924 produkowano odbiorniki radiowe na licencji brytyjskiej firmy Marconi.
1 lutego 1925 roku PTR uruchomoł pierwszą w Polsce radiofoniczną stację nadawczą.
Po przegraniu przetargu na prowadzenie rozgłośni radiowych w 1926 r. PTR upadło. Jego oddział produkcyjny został w 1928 roku przejęty przez koncern Marconiego, a czesc „radiofoniczna” została wchłonięta przez Polskie Radio.
W końcowym okresie działalności około 75% udziałów w PTR miały koncerny zagraniczne, głównie Marconi Wireless Telegraph i Société Française Radioélectrique.
Działalność
Produkcja
Zajmowało się zarówno konstruowaniem jak i wytwarzaniem sprzętu radio]echnicznego: nadawczo-odbiorczych stacji radiotelegraficznych, lamp elektronowych, odbiorników radiowych.
W 1925 roku oferta PTR obejmowała osiem typów lamp: RA, RT, RM, DEV, DEQ, DER, R5V i MT5 (lampa nadawcza).
Stacja radiofoniczna
PTR odegrało istotną rolę w organizowaniu polskiej radiofonii, m.in. uruchomiło 1 lutego 1925 pierwszą w Polsce radiową stację nadawczą i przeprowadziło pierwszą audycję radiową na długości fali 385 m.