Polskie Towarzystwo Radjotechniczne

Budynek PTR przy ulicy Narbutta 29 w Warszawie.

Polskie Towarzystwo Radiotechniczne (PTR) – spółka akcyjna, pierwsze duże polskie przedsiębiorstwo radiotechniczne. Położyła ona bardzo duże zasługi dla rozwoju techniki radiowej w Polsce.

Historia

Polskie Towarzystwo Radiowe powstało w roku 1922 jako rezultat rozpisania przez Ministerstwo Spraw Wojskowych przetargu na dostawy sprzętu radiowego przez połączenie dwóch spółek: Farad i Radjopol. Pierwszym dyrektorem został Józef Adam Plebański.

Początkowo firma była jedynym dostawcą usządzeń dla wojska. W oparciu o licencje francuskie powstały pierwsze konstrukcje lamp elektronowych.

Od roku 1924 produkowano odbiorniki radiowe na licencji brytyjskiej firmy Marconi.

1 lutego 1925 roku PTR uruchomoł pierwszą w Polsce radiofoniczną stację nadawczą.

Po przegraniu przetargu na prowadzenie rozgłośni radiowych w 1926 r. PTR upadło. Jego oddział produkcyjny został w 1928 roku przejęty przez koncern Marconiego, a czesc „radiofoniczna” została wchłonięta przez Polskie Radio.

W końcowym okresie działalności około 75% udziałów w PTR miały koncerny zagraniczne, głównie Marconi Wireless Telegraph i Société Française Radioélectrique.

Działalność

Produkcja

Montaż sprzętu radiowego w PTR na ulicy Narbutta w Warszawie.

Zajmowało się zarówno konstruowaniem jak i wytwarzaniem sprzętu radio]echnicznego: nadawczo-odbiorczych stacji radiotelegraficznych, lamp elektronowych, odbiorników radiowych.

W 1925 roku oferta PTR obejmowała osiem typów lamp: RA, RT, RM, DEV, DEQ, DER, R5V i MT5 (lampa nadawcza).

Stacja radiofoniczna

Studio PTR, uroczystość z okazji setnej audycji.

Uroczystość z okazji nadania 100 audycji: artyści podczas zwiedzania radiostacji.

PTR odegrało istotną rolę w organizowaniu polskiej radiofonii, m.in. uruchomiło 1 lutego 1925 pierwszą w Polsce radiową stację nadawczą i przeprowadziło pierwszą audycję radiową na długości fali 385 m.