Polskie Towarzystwo Radjotechniczne

Z Oktoda
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Budynek PTR przy ulicy Narbutta 29 w Warszawie.

Polskie Towarzystwo Radjotechniczne (PTR) – spółka akcyjna, pierwsze duże polskie przedsiębiorstwo radiotechniczne. Położyła ona bardzo duże zasługi dla rozwoju techniki radiowej w Polsce.

Historia

Polskie Towarzystwo Radjotechniczne powstało w roku 1922 jako rezultat rozpisania przez Ministerstwo Spraw Wojskowych przetargu na dostawy sprzętu radiowego przez połączenie dwóch spółek: Farad i Radjopol. Pierwszym dyrektorem został Józef Adam Plebański.

Początkowo firma była jedynym dostawcą usządzeń dla wojska. Jeszcze w pierwszym roku działalności w oparciu o licencje francuskie powstały pierwsze konstrukcje lamp elektronowych.

Od roku 1923 produkowano podjęto seryjną licencyją produkcję lamp elektronowych, a rok później odbiorników radiowych na licencji brytyjskiej firmy Marconi.

1 lutego 1925 roku PTR uruchomoł pierwszą w Polsce radiofoniczną stację nadawczą.

Po przegraniu przetargu na prowadzenie rozgłośni radiowych w 1926 r. PTR upadło. Jego oddział produkcyjny został w 1928 roku przejęty przez koncern Marconiego, a czesc „radiofoniczna” została wchłonięta przez Polskie Radio.

W końcowym okresie działalności około 75% udziałów w PTR miały koncerny zagraniczne, głównie Marconi Wireless Telegraph i Société Française Radioélectrique.

Działalność

Produkcja

Montaż sprzętu radiowego w PTR na ulicy Narbutta w Warszawie.

Zajmowało się zarówno konstruowaniem jak i wytwarzaniem sprzętu radio]echnicznego: nadawczo-odbiorczych stacji radiotelegraficznych, lamp elektronowych, odbiorników radiowych.

W 1925 roku oferta PTR obejmowała osiem typów lamp: RA, RT, RM, DEV, DEQ, DER, R5V i MT5 (lampa nadawcza).

Produkowane typy odbiorników radiowych:

  • 1 LM - autodyna;
  • 2 LE - autodyna ze wzmacniaczem transformatorowym małej częstotliwości;
  • 2 LM - autodyna ze wzmacniaczem transformatorowym małej częstotliwości;
  • 3 LE - autodyna z dwustopniowym oporowym wzmacniaczem małej częstotliwości;
  • 3 LB - autodyna z dwustopniowym oporowym i transformatorowym wzmacniaczem małej częstotliwości;
  • 4 LE, 4 LB, 5 LB - autodyny z wielostopniowymi wzmacniaczami różnych typów;
  • 5 LC, 5 LC/2 - neutrodyny z dwoma i trzema obwodami strojonymi;
  • 5 SL/1 - odbiornik z lampą Rounda.

Stacja radiofoniczna

Studio PTR, uroczystość z okazji setnej audycji.
Uroczystość z okazji nadania 100 audycji: artyści podczas zwiedzania radiostacji.

Uruchamiając pierwszy program radiofoniczny (na fali o długości 385 metrów) PTR odegrało istotną rolę w organizacji polskiej radifonii. 1 lutego 1925 nadano pierwszą w Polsce radiową audycję - inaugurację przerowadził dyrektor naczelny PTR Roman Rudniewski, a następnie nadano poloneza Fredyryka Chopina. W okresie od lutego do czerwca 1925 nadawano codzienną godzinną audycję o godzinie 18. Zawierała ona głównie muzykę, a również komunikaty Polskiej Agencji Telegraficznej i biuletyny meteorlogiczne, później ograniczyła nadawanie tylko do sobót w godzinach 20-22.

Na początku sierpnia całkowicie wstrzymano nadawanie programu. Ministerstwo Przemysłu i Handlu ogłosiło konkurs na organizację radiofonii, 18 sierpnia 1925 nastąpiło jego rozstrzygnięcie, zwyciężcą została grupa Towarzystwo Polskie Radio S.A., która otrzymała monopolistyczną koncesję. Uniemożliwiło to dalsze działanie nadajnika PTR.

Współpracownicy

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne