6SN7GT
6SN7 | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
podwójna trioda | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| ||||||||||||||
<htmlet nocache="yes">Frank_begin</htmlet> value=6SN7 <htmlet nocache="yes">Frank_end</htmlet> | ||||||||||||||
w katalogu Franka |
6SN7, 6SN7GT - bardzo popularna podwójna trioda o cokole oktalowym i wszechstronnym zastosowaniu.
Polskim oznaczeniem lampy 6SN7GT jest 6N8S.
Historia i zastosowania
W latach 1937 amerykańska firma RCA rozpoczęła produkcję podwójnej triody z cokołem oktalowym pod nazwą 6F8G. Parametry obu triod były identyczne z bardzo popularną wówczas triodą 6G5G, której produkcję uruchomiono w 1935, a która była oktalową wersją równie popularnej triody 76, posiadającej cokół kołkowy.
Wkrótce lampę 6F8G zastąpiono przez 6SN7GT, o identycznych parametrach, ale o mniejszej bańce i bez wyprowadzenia jednej z siatek na szczycie bańki. Przyrostek "GT" na końcu nazwy oznacza walcową bańkę szklaną (od glass tubular), ale ponieważ nigdy nie produkowano tej lampy w obudowie metalowej (co zwykle oznaczano nazwą typu bez przyrostka), "GT" w nazwie niekiedy się pomija.
Jest to podwójna, pośrednio żarzona trioda o niewielkim wzmocnieniu i małym oporze wewnętrznym, lampa o bardzo wszechstronnym zastosowaniu. Była masowo stosowana w różnorakich układach wzmacniaczy prądu stałego i małej częstotliwości, zarówno w sprzęcie powszechnego użytku, jak układach profesjonalnych i przemysłowych.
W Polsce odpowiedniki lamp 6SN7GT były produkowane pod oznaczeniem 6N8S przez Zakłady Wytwórcze Lamp Elektrycznych im. Róży Luksemburg. Nie stosowano ich w sprzęcie powszechnego użytku, ale w aparaturze profesjonalnej, pomiarowej, wzmacniaczach radiowęzłowych (na przykład Ampli 40) i kinowych. Często znajdowała zastosowanie w konstrukcjach amatorskich.
Lampy 6SN7 zostały w dużej mierze wyparte w latach 50-60 przez konstrukcje z cokołem nowalowym, ale w niewielkich ilościach są jeszcze (w roku 2011) produkowane w Rosji[1] i Chinach (pod nazwą typu 6N8P).
Odpowiedniki
Odpowiednikami 6SN7GT produkowanymi przez różne firmy były lampy B65, E1606, HF3129, 6CC10. W ZSRR stosowano oznaczenie 6Н8С, od niego pochodzi stosowane w Polsce 6N8S i w Chinach 6N8P.
Wersje o zwiększonej niezawodności i trwałości (dla celów wojskowych, przemysłowych, lotniczych itp.) produkowano pod nazwami 6SN7GTA, 6SN7GTB, 6SN7WGT, QA2408, 5692, 6180. W Wielkiej Brytanii lampy przeznaczone do celów wojskowych oznaczano kodem CV1988, w USA zaś VT231.
Wersje lampy 6SN7 z cokołem nowalowym produkowano pod nazwą 6CG7 i 6FQ7, a z loktalowym - 7N7. Produkowano również lampy różniące się od 6SN7 parametrami żarzenia (12SN7GT, 14N7, 25SN7GT).
Ciekawostki
- Lampa 6SN7GT została użyta przez D.T.N. Williamsona we wzmacniaczu wysokiej jakości, który dał nazwę całej klasie podobnych układów i jest uważany za jednego z protoplastów wzmacniaczy HiFi[2].
- Lampy 6SN7 były użyte w przerzutnikach w komputerze ENIAC.
- Duża liczba lamp 5692 (militarna wersja lampy 6SN7GT) wchodziła w skład komputerów tworzących system SAGE.
- W lipcowym numerze miesięcznika "Radioamator" z roku 1958 opisano zbudowany na lampach 6P3S i 6SN7 wzmacniacz HiFi (monofoniczny), którego produkcję uruchamiano w łódzkich zakładach Fonica. Brak śladów, że rzeczywiście wszedł do produkcji, ale jeżeli był produkowany, to jest pierwszym polskim urządzeniem określanym jako posiadający parametry HiFi[3].
Właściwości i propozycje zastosowania
Lampy 6N8S to najpopularniejsze w Polsce triody oktalowe, najłatwiej dostępne są produkcji radzieckiej. Można je wykorzystać do stopni sterujących wzmacniaczy akustycznych o "klimatycznym" wyglądzie (są dużo większe od popularnych ECC82 o podobnych właściwościach). Do stopni o dużym wzmocnieniu i małych sygnałach nadają się mniej, ze względu na przydźwięk i mikrofonowanie.
Lampa | Parametry charakterystyczne | Parametry wzmacniacza | Uwagi | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
μ | r a [kΩ] | przy Ia [mA] | Ub [V] | Ra [kΩ] | Rg [kΩ] | Rk [kΩ] | Ia [mA] | Ua≈ [V] | μ (Ua≈/Ug≈) [V/V] | h [%] | ||
6CG7 | 20 | 7.7 | 9 | 100 | 50 | 300 | 2 | 15.5 | 13.5 | 4.2 | identyczne: 6SN7, 6N8S (6Н8С) | |
250 | 100 | 500 | 4 | 53 | 15 | 4.6 | ||||||
ECC82 | 18 | 7.2 | 10 | 100 | 47 | 150 | 1.2 | 1.2 | 11 | 13.5 | 5.6 | identyczne: 12AU7A |
250 | 100 | 330 | 2.2 | 1.3 | 25 | 14 | 5.9 | |||||
350 | 100 | 330 | 2.2 | 2.3 | 49 | 14 | 6.1 | |||||
ECC81 | 66 | 11 | 8.5 | 180 | 100 | 240 | 1.4 | 28 | 33 | identyczne: 12AT7A; podobne: ECC85 | ||
300 | 100 | 240 | 1.2 | 47 | 33 | |||||||
ECC83 | 100 | 62.5 | 1.2 | 200 | 100 | 330 | 1.8 | 0.65 | 20 | 50 | 4.8 | identyczne: 12AX7A; podobne: 6N2P (6Н2П) |
250 | 100 | 330 | 1.5 | 0.86 | 26 | 54.5 | 3.9 | |||||
350 | 100 | 330 | 1 | 1.4 | 36 | 61 | 2.2 | |||||
Zniekształcenia nieliniowe (h) są w przybliżeniu proporcjonalne do napięcia wyjściowego (Ua≈), przy mniejszych napięciach będą odpowiednio mniejsze. |
Przypisy
- ↑ Rosyjski producent Svetlana: [1]
- ↑ Williamson D.T.N. w The Williamson Amplifier; A Collection of Articles on "Design for a High-quality Amplifier", reprint Iliffe & Sons dla "Wireless World", oryginalnie w "Wireless World", 04.1947 i 05.1947.
- ↑ Wzmacniacz "HiFi" polskiej produkcji, Radioamator 07.1958, str. = 7-10.
- ↑ Piotr Mikołajczyk i Bohdan Paszkowski: Electronic Universal Vade-mecum, WNT, Warszawa 1960.
Bibliografia
- Mikołajczyk Piotr: Vademecum lamp elektronowych, PWT, Warszawa, 1957.
- Mikołajczyk Piotr, Paszkowski Bohdan: Electronic Universal Vade-mecum, WNT, Warszawa, 1964.
Linki zewnętrzne
- Radiomuseum: [2]
Skróty oznaczeń używanych na Wiki Oktoda |
---|
|