ECC85

Z Oktoda
(Przekierowano z UCC85)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
ECC85
podwójna trioda
Żarzenie
pośrednie równoległe
Uż 6.3 V
Iż 0.435 A
Parametry dopuszczalne
Pamax 2.5 W
Uamax 300 V
Ikmax 15 mA
Parametry charakterystyczne
μ 57 V/V
Sa 5.9 mA/V
<htmlet nocache="yes">Frank_begin</htmlet> value=ECC85 <htmlet nocache="yes">Frank_end</htmlet>
w katalogu Franka

ECC85, 6AQ8 – popularna podwójna trioda, o cokole nowalowym, średnim wzmocnieniu, przeznaczona do głowic UKF, ale niekiedy stosowana również w innych zastosowaniach.

6AQ8 to oznaczenie amerykańskie, a ECC85 europejskie.

Historia i zastosowania

Głowica UKF z lampą ECC85

Lampa ECC85 została wyprodukowana przez niemieckiego Telefunkena w 1954 roku. Była to podwójna trioda z cokołem nowalowym, przeznaczona do pracy w głowicach UKF odbiorników radiowych. Charakteryzowała się średnim wzmocnieniem i sporym nachyleniem charakterystyki. Zastąpiła lampy ECC81, od których różniła się ekranem umieszczonym pomiędzy sekcjami oraz nieznacznie większym nachyleniem charakterystyki, nie była też przystosowana do pracy z szeregowym zasilaniem żarzenia (do tego celu wypuszczono odrębną serię lamp).

Lampy ECC85 zdobyły dużą popularność (szczególnie w Europie) i były stosowane w ogromnej liczbie odbiorników radiowych, a niekiedy także w odbiornikach telewizyjnych. W 1961 roku wyprodukowano w Polsce 315 tysięcy lamp ECC85 (jej cena detaliczna wynosiła 35 zł) oraz 24 tysiące lamp PCC85 (cena 35.50 zł)[1].

Odpowiedniki

  • Odpowiednikami ECC85 produkowanymi przez różne firmy były lampy B719, 6AQ8, 6CC43 (Tesla), 6L12.
  • Wersje specjalne, o zwiększonej niezawodności i trwałości (dla celów wojskowych, przemysłowych, lotniczych itp.) produkowano pod nazwami ECC805S, ECC865.
  • Lampy przystosowane do szeregowego żarzenia to HCC85 (0.15 A), PCC85 (0.3 A), UCC85 (0.1 A). Od ECC85 różnią się też one trochę charakterystykami elektrycznymi (są lepiej przystosowane do pracy przy niższym napięciu).

Ciekawostki

Moduły pierwszej maszyny cyfrowej produkowanej w Polsce, UMC-1. Większość użytych lamp to ECC85.

W Polsce ECC85 była jedyną masowo produkowaną podwójną triodą z cokołem nowalowym, spotykana jest więc w zastosowaniach, do których nie była pierwotnie przeznaczona - na przykład we wzmacniaczach małej częstotliwości, a nawet w układach cyfrowych. Znajdowała się w modułach funkcjonalnych pierwszej produkowanej w Polsce (poza prototypami w latach 1962-1965 Elwro wyprodukowało 25 sztuk) maszyny cyfrowej UMC-1.

Propozycje wykorzystania

Podstawowy układ wzmacniacza napięciowego z automatyczną polaryzacją na triodzie.

Lampa ECC85 jest jeszcze stosunkowo popularna i łatwa do kupienia za stosunkowo niewielką cenę. Oprócz oczywistego zastosowania do renowacji zabytkowego sprzętu radiowego bywa wykorzystywana jako napięciowy wzmacniacz małej częstotliwości o średnim wzmocnieniu.

Porównanie typowych wzmacniaczy napięciowych z automatyczną polaryzacją na popularnych triodach[2]
Lampa Parametry charakterystyczne Parametry wzmacniacza Uwagi
μ r a [kΩ] przy Ia [mA] Ub [V] Ra [kΩ] Rg [kΩ] Rk [kΩ] Ia [mA] Ua≈ [V] μ (Ua≈/Ug≈) [V/V] h [%]
6CG7 20 7.7 9 100 50 300 2 15.5 13.5 4.2 identyczne: 6SN7, 6N8S (6Н8С)
250 100 500 4 53 15 4.6
ECC82 18 7.2 10 100 47 150 1.2 1.2 11 13.5 5.6 identyczne: 12AU7A
250 100 330 2.2 1.3 25 14 5.9
350 100 330 2.2 2.3 49 14 6.1
ECC81 66 11 8.5 180 100 240 1.4 28 33 identyczne: 12AT7A; podobne: ECC85
300 100 240 1.2 47 33
ECC83 100 62.5 1.2 200 100 330 1.8 0.65 20 50 4.8 identyczne: 12AX7A; podobne: 6N2P (6Н2П)
250 100 330 1.5 0.86 26 54.5 3.9
350 100 330 1 1.4 36 61 2.2
Zniekształcenia nieliniowe (h) są w przybliżeniu proporcjonalne do napięcia wyjściowego (Ua≈), przy mniejszych napięciach będą odpowiednio mniejsze.

 

Przypisy

  1. : Vademecum polskiego przemysłu elektronicznego, Warszawa, 1964, str. 410.
  2. Piotr Mikołajczyk i Bohdan Paszkowski: Electronic Universal Vade-mecum, WNT, Warszawa 1960.

Bibliografia

  1. Piotr Mikołajczyk i Bohdan Paszkowski: Electronic Universal Vade-mecum, WNT, Warszawa, 1964.

Linki zewnętrzne

Skróty oznaczeń używanych na Wiki Oktoda
  • μ - wzmocnienie napięciowe
  • μs2 - oddziaływanie napięciowe siatki drugiej
  • α - wskazanie wskaźnika dostrojenia
  • AM - modulacja amplitudy
  • ARCz - automatyczna regulacja częstotliwości
  • ARW - automatyczna regulacja wzmocnienia
  • Ia - prąd anody
  • Iaimax - maksymalny prąd anody w impulsie
  • Il - prąd ekranu
  • Is - prąd siatki
  • Is1 - prąd siatki pierwszej
  • Is2 - prąd siatki drugiej
  • Is3 - prąd siatki trzeciej
  • Is4 - prąd siatki czwartej
  • Iamax - maksymalny prąd anody
  • Ikmax - maksymalny prąd katody
  • Io - maksymalny prąd wyprostowany
  • Iż - prąd żarzenia
  • FM - modulacja częstotliwości
  • h - zniekształcenia nieliniowe
  • m.cz. - małej częstotliwości
  • Pamax - maksymalna moc strat w anodzie
  • p.cz. - pośredniej częstotliwości
  • Ps2max - maksymalna moc strat w siatce drugiej
  • Pwy -moc wyjściowa
  • ra - opór wewnętrzny
  • Ra - opór obwodu anodowego
  • Rk - rezystancja w katodzie
  • Rg - rezystancja w obwodzie siatki
  • Sa - nachylenie charakterystyki lampy
  • Ua - napięcie anody
  • Ua≈ - napięcie zmienne na anodzie
  • Uaiwmax - maksymalne wsteczne napięcie anody w impulsie
  • Uamax - maksymalne napięcie anody
  • Ub - napięcie zasilania
  • Ubmax - maksymalne napięcie zasilania
  • Ul - napięcie ekranu
  • Us - napięcie siatki
  • Us1 - napięcie siatki pierwszej
  • Us2 - napięcie siatki drugiej
  • Us2max - maksymalne napięcie siatki drugiej
  • Us3 - napięcie siatki trzeciej
  • Us4 - napięcie siatki czwartej
  • Utr - maksymalne napięcie prądu zmiennego
  • Uż - napięcie żarzenia
  • Uż-k - maksymalne napięcie między włóknem żarzenia a katodą