ECC81

ECC81
podwójna trioda
Żarzenie pośrednie równoległe lub szeregowe Uż 6.3V, 12.6V Iż 0.3A, 0.15A
Parametry dopuszczalne Pamax 2.5 W Uamax 300 V Ikmax 15 mA Parametry charakterystyczne μ 60 V/V Sa 5.5 mA/V
<htmlet nocache="yes">Frank_begin</htmlet> value=ECC81 <htmlet nocache="yes">Frank_end</htmlet>
w katalogu Franka

ECC81, 12AT7, 12AT7A – popularna podwójna trioda, o cokole nowalowym, średnim wzmocnieniu, początkowo przeznaczona do głowic UKF, ale okazała się dosyć uniwersalna i znalazła inne zastosowania.

12AT7 i 12AT7A to oznaczenia amerykańskie, a ECC81 europejskie.

Historia i zastosowania

Lampa 12AT7 została wyprodukowana w USA w 1947. Była to podwójna trioda z nowo opracowanym cokołem nowalowym, przeznaczona do pracy w głowicach UKF osbiorników radiowych. Charakteryzowała się śrdnim wzmocnieniem i sporym nachyleniem charakterystyki. W 1951 Philips (wraz z zależnymi firmami Amperex i Mullard) opracował ECC81, lampę o identycznych parametrach, ale o znacząco mniejszym mikrofonowaniu i przekonstruowanym grzejniku (biflarnym), który umożliwiał stosowanie lampy również w układach z szeregowym żarzeniem i powodował mniejszy przydźwięk, co pozwalało na zastosowanie jej również we wzmacniaczach małych sygnałów. Większość amerykańskich firm wkrótce podjęła produkcję tak zmodernizowanej 12AT7 pod nazwą 12AT7A, niektóre zmodyfikowały konstrukcję pozostając przy starej nazwie.

W podstawowym zastosowaniu lampa ECC81/12AT7A została wkrótce zastąpiona przez ECC85, była jednak nadal produkowana, gdyż znalazła liczne zastosowania, również w układach prądu stałego i małej częstotliwości, zarówno w sprzęcie powszechnego użytku, jak układach profesjonalnych i przemysłowych.

W Polsce nie była produkowana, spotykane są lampy produkowane przez RFT z NRD.

Odpowiedniki

• Odpowiednikami ECC81 produkowanymi przez różne firmy były lampy 12AT7 12AT7A, B152, B309, CV455, ECC801, .
• Wersje specjalne, o zwiększonej niezawodności i trwałości (dla celów wojskowych, przemysłowych, lotniczych itp.) produkowano pod nazwami ECC801S, E81CC, M8162, QB329, 12AT7WA, 6060, 6201.

Bibliografia

1. Piotr Mikołajczyk i Bohdan Paszkowski: Electronic Universal Vade-mecum, WNT, Warszawa, 1964.

Linki zewnętrzne

• Radiomuseum: [1].

Skróty oznaczeń używanych na Wiki Oktoda

μ - wzmocnienie napięciowe μs2 - oddziaływanie napięciowe siatki drugiej α - wskazanie wskaźnika dostrojenia AM - modulacja amplitudy ARCz - automatyczna regulacja częstotliwości ARW - automatyczna regulacja wzmocnienia Ia - prąd anody Iaimax - maksymalny prąd anody w impulsie Il - prąd ekranu Is - prąd siatki Is1 - prąd siatki pierwszej Is2 - prąd siatki drugiej Is3 - prąd siatki trzeciej Is4 - prąd siatki czwartej Iamax - maksymalny prąd anody Ikmax - maksymalny prąd katody Io - maksymalny prąd wyprostowany Iż - prąd żarzenia FM - modulacja częstotliwości h - zniekształcenia nieliniowe m.cz. - małej częstotliwości Pamax - maksymalna moc strat w anodzie p.cz. - pośredniej częstotliwości Ps2max - maksymalna moc strat w siatce drugiej Pwy -moc wyjściowa ra - opór wewnętrzny Ra - opór obwodu anodowego Rk - rezystancja w katodzie Rg - rezystancja w obwodzie siatki Sa - nachylenie charakterystyki lampy Ua - napięcie anody Ua≈ - napięcie zmienne na anodzie Uaiwmax - maksymalne wsteczne napięcie anody w impulsie Uamax - maksymalne napięcie anody Ub - napięcie zasilania Ubmax - maksymalne napięcie zasilania Ul - napięcie ekranu Us - napięcie siatki Us1 - napięcie siatki pierwszej Us2 - napięcie siatki drugiej Us2max - maksymalne napięcie siatki drugiej Us3 - napięcie siatki trzeciej Us4 - napięcie siatki czwartej Utr - maksymalne napięcie prądu zmiennego Uż - napięcie żarzenia Uż-k - maksymalne napięcie między włóknem żarzenia a katodą