ECC82

ECC82
podwójna trioda
Żarzenie pośrednie równoległe lub szeregowe Uż 6.3V, 12.6V Iż 0.3A, 0.15A
Parametry dopuszczalne Pamax 2.75 W Uamax 300 V Ikmax 20 mA Parametry charakterystyczne μ 17 V/V Sa 2.2 mA/V
<htmlet nocache="yes">Frank_begin</htmlet> value=ECC82 <htmlet nocache="yes">Frank_end</htmlet>
w katalogu Franka

ECC82, 12AU7, 12AU7A – popularna podwójna trioda, o cokole nowalowym, niewielkim wzmocnieniu i uniwersalnym zastosowaniu.

12AU7 i 12AU7A to oznaczenia amerykańskie, a ECC82 europejskie.

Historia i zastosowania

Lampa 12AU7 została wyprodukowana w USA w 1946. Była to podwójna trioda z nowo opracowanym cokołem nowalowym, jej parametry elektryczne były zbliżone do wcześniejszej lampy 12AH7 z cokołem oktalowym. Charakteryzowała się niewielkim wzmocnieniem i małym oporem wewnętrznym. Predysponowało to ją do roli wzmacniacza dużych sygnałów napięciowych. W 1951 Philips (wraz z zależnymi firmami Amperex i Mullard) opracował ECC82, lampę o identycznych parametrach, ale o znacząco mniejszym mikrofonowaniu i przekonstruowanym grzejniku (biflarnym), który umożliwiał stosowanie lampy również w układach z szeregowym żarzeniem i powodował mniejszy przydźwięk, co pozwalało na zastosowanie jej również we wzmacniaczach małych sygnałów. Większość amerykańskich firm wkrótce podjęła produkcję tak zmodernizowanej 12AU7 pod nazwą 12AU7A, niektóre zmodyfikowały konstrukcję pozostając przy starej nazwie.

Lampa ECC82/12AU7A znalazła zastosowania w różnorakich układach prądu stałego i małej częstotliwości, zarówno w sprzęcie powszechnego użytku, jak układach profesjonalnych i przemysłowych.

W Polsce była produkowana w niewielkim zakresie, Unitra rozprowadzała również lampy produkowane przez RFT z NRD. W polskim sprzęcie powszechnego użytku stosowana była stosunkowo rzadko, przykładami mogą być urządzenia firmy Fonica: wzmacniacze W-600 i W-480f, gramofony WG-460 i WG-500f oraz szafy grające M-122 i M-123.

Odpowiedniki

Odpowiednikami ECC82 produkowanymi przez różne firmy były lampy B329, CK5814, ECC802, E2163, 5814, 6680, 7730, 95-126-01.

Wersje specjalne, o zwiększonej niezawodności i trwałości (dla celów wojskowych, przemysłowych, lotniczych itp.) produkowano pod nazwami ECC802S, E82CC, CK5114WA, M8136, QB329, 12AU7WA, 12AU7S, 6067, 5814WA i 6189. W Wielkiej Brytanii lampy przeznaczone do celów wojskowych oznaczano kodem CV491 lub CV4003.

Ciekawostki

• Niektóre z nowszych lamp w wersji profesjonalnej były produkowane z siatką napinaną.

Właściwości i propozycje zastosowania

Podstawowy układ wzmacniacza napięciowego z automatyczną polaryzacją na triodzie.

ECC82 to najczęściej spotykana podwójna trioda o niewielkiej oporności wewnętrznej. Doskonale nadaje się do driverów sterujących stopniami mocy. Choć nie jest ścisłym odpowiednikiem starszej oktalowej 6SN7 (jest nim 6CG7), to ma podobne charakterystyki i w większości zastosowań może ją bez problemu zastąpić.

Porównanie typowych wzmacniaczy napięciowych z automatyczną polaryzacją na popularnych triodach

Lampa	Parametry charakterystyczne			Parametry wzmacniacza								Uwagi
	μ	r a [kΩ]	przy Ia [mA]	Ub [V]	Ra [kΩ]	Rg [kΩ]	Rk [kΩ]	Ia [mA]	Ua≈ [V]	μ (Ua≈/Ug≈) [V/V]	h [%]
6CG7	20	7.7	9	100	50	300	2		15.5	13.5	4.2	identyczne: 6SN7, 6N8S (6Н8С)
				250	100	500	4		53	15	4.6
ECC82	18	7.2	10	100	47	150	1.2	1.2	11	13.5	5.6	identyczne: 12AU7A
				250	100	330	2.2	1.3	25	14	5.9
				350	100	330	2.2	2.3	49	14	6.1
ECC81	66	11	8.5	180	100	240	1.4		28	33		identyczne: 12AT7A; podobne: ECC85
				300	100	240	1.2		47	33
ECC83	100	62.5	1.2	200	100	330	1.8	0.65	20	50	4.8	identyczne: 12AX7A; podobne: 6N2P (6Н2П)
				250	100	330	1.5	0.86	26	54.5	3.9
				350	100	330	1	1.4	36	61	2.2
Zniekształcenia nieliniowe (h) są w przybliżeniu proporcjonalne do napięcia wyjściowego (Ua≈), przy mniejszych napięciach będą odpowiednio mniejsze.

Bibliografia

1. Piotr Mikołajczyk: Vademecum lamp elektronowych, PWT, Warszawa, 1957.
2. Piotr Mikołajczyk i Bohdan Paszkowski: Electronic Universal Vade-mecum, WNT, Warszawa, 1964.

Linki zewnętrzne

• Radiomuseum: [1].
• Karta katalogowa 12AU7 General Electric: [2].
• Karta katalogowa 12AU7A Mazda: [3].

Skróty oznaczeń używanych na Wiki Oktoda

μ - wzmocnienie napięciowe μs2 - oddziaływanie napięciowe siatki drugiej α - wskazanie wskaźnika dostrojenia AM - modulacja amplitudy ARCz - automatyczna regulacja częstotliwości ARW - automatyczna regulacja wzmocnienia Ia - prąd anody Iaimax - maksymalny prąd anody w impulsie Il - prąd ekranu Is - prąd siatki Is1 - prąd siatki pierwszej Is2 - prąd siatki drugiej Is3 - prąd siatki trzeciej Is4 - prąd siatki czwartej Iamax - maksymalny prąd anody Ikmax - maksymalny prąd katody Io - maksymalny prąd wyprostowany Iż - prąd żarzenia FM - modulacja częstotliwości h - zniekształcenia nieliniowe m.cz. - małej częstotliwości Pamax - maksymalna moc strat w anodzie p.cz. - pośredniej częstotliwości Ps2max - maksymalna moc strat w siatce drugiej Pwy -moc wyjściowa ra - opór wewnętrzny Ra - opór obwodu anodowego Rk - rezystancja w katodzie Rg - rezystancja w obwodzie siatki Sa - nachylenie charakterystyki lampy Ua - napięcie anody Ua≈ - napięcie zmienne na anodzie Uaiwmax - maksymalne wsteczne napięcie anody w impulsie Uamax - maksymalne napięcie anody Ub - napięcie zasilania Ubmax - maksymalne napięcie zasilania Ul - napięcie ekranu Us - napięcie siatki Us1 - napięcie siatki pierwszej Us2 - napięcie siatki drugiej Us2max - maksymalne napięcie siatki drugiej Us3 - napięcie siatki trzeciej Us4 - napięcie siatki czwartej Utr - maksymalne napięcie prądu zmiennego Uż - napięcie żarzenia Uż-k - maksymalne napięcie między włóknem żarzenia a katodą