ECC83: Różnice pomiędzy wersjami

Z Oktoda
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
← poprzednia edycja
Jasiu (dyskusja | edycje)
Edytor, Forum:Admin, Forum:Mod, Administratorzy
993 edycje
Oktoda (dyskusja | edycje)
Edytor, Forum:Admin, Forum:Mod, Biurokraci, Administratorzy
1351 edycji
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 13 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{Lampa|typ=ECC83|rodzaj=Podwójna trioda|zdjęcie=Dubulttriode darbiibaa.jpg|Pamax=1W|Uamax=300 V|Ikmax=8 mA|K=100|żarzenie=równoległe lub szeregowe|Uż=6.3V, 12.6V|Iż=0.3A, 0.15A|cokół=Ecc83 cok.gif}}
{{Lampa|typ=ECC83|rodzaj=Podwójna trioda|zdjęcie=Dubulttriode darbiibaa.jpg|Pamax=1W|Uamax=300 V|Ikmax=8 mA|K=100|żarzenie=równoległe lub szeregowe|Uż=6.3V, 12.6V|Iż=0.3A, 0.15A|cokół=Ecc83 cok.gif|frank=ECC83 }}
'''ECC83''' jest bardzo popularną podwójną triodą o cokole nowalowym, przeznaczoną do wzmacniaczy małej częstotliwości i prądu stałego o dużym wzmocnieniu.
'''ECC83''' jest bardzo popularną podwójną [[trioda|triodą]] o [[cokoły|cokole]] nowalowym, przeznaczoną do wzmacniaczy małej częstotliwości i prądu stałego o dużym wzmocnieniu.


Amerykańskim oznaczeniem lampy ECC83 jest '''12AX7A'''.
Amerykańskim oznaczeniem lampy ECC83 jest '''12AX7A'''.


== Historia i zastosowania ==
== Historia i zastosowania ==
W latach 1947-48 firma RCA wprowadziła na rynek lampę 12AX7 – podwójną triodę o dużym wzmocnieniu i nowym cokole nowalowym (9-nóżkowym). W odpowiedzi Philips (wraz z zależnymi firmami Amperex i Mullard) opracował ECC83, podobną lampę, o znacząco mniejszym mikrofonowaniu i przekonstruowanym grzejniku (biflarnym), który umożliwiał stosowanie lampy również w układach z szeregowym żarzeniem i powodował mniejszy przydźwięk. Spowodowało to swoistą "walkę na ogłoszenia"<ref>''Wireless World'', Jan. 1950, str. 45.</ref><ref>''Wireless World'', Sept. 1952, str. 3.</ref><ref>''Wireless World'', Oct. 1950, str. 3, 70.</ref>. W rezultacie amerykański Sonoton wprowadził lampę 7025, o właściwościach takich samych jak ECC83. Większość amerykańskich firm wkrótce podjęła produkcję tak zmodernizowanej 12AX7 pod nazwą 12AX7A, niektóre zmodyfikowały konstrukcję pozostając przy starej nazwie.
W połowie 1947 firma RCA wprowadziła na rynek lampę 12AX7 – podwójną triodę o dużym wzmocnieniu i nowym cokole nowalowym (9-nóżkowym). Elektrycznie jest ona w zasadzie dwiema triodami "wyciągniętymi" z [[lampa kombinowana|kombinowanej]] lampy 6AV6 (duodioda-trioda, europejskie oznaczenie EBC91) umieszczonymi w jednej bańce. 6AV6 z kolei jest miniaturową wersją oktalowej lampy 6SQ7 (produkowanej również w ZSRR pod nazwą 6Г2). 6SQ7 jest zaś elektrycznie bardzo podobna do lampy 75 pochodzącej jeszcze z lat 30.
 
W odpowiedzi Philips (wraz z zależnymi firmami Amperex i Mullard) opracował ECC83, podobną lampę, o znacząco mniejszym mikrofonowaniu i przekonstruowanym grzejniku (biflarnym), który umożliwiał stosowanie lampy również w układach z szeregowym żarzeniem i powodował mniejszy przydźwięk. Spowodowało to swoistą "walkę na ogłoszenia"<ref>''Wireless World'', Jan. 1950, str. 45.</ref><ref>''Wireless World'', Sept. 1952, str. 3.</ref><ref>''Wireless World'', Oct. 1950, str. 3, 70.</ref>. W rezultacie amerykański Sonoton wprowadził lampę 7025, o właściwościach takich samych jak ECC83. Większość amerykańskich firm wkrótce podjęła produkcję tak zmodernizowanej 12AX7 pod nazwą 12AX7A, niektóre zmodyfikowały konstrukcję pozostając przy starej nazwie.


ECC83/12AX7A to lampa o bardzo wszechstronnym zastosowaniu, masowo stosowana w różnorakich układach prądu stałego i małej częstotliwości, zarówno w sprzęcie powszechnego użytku, jak układach profesjonalnych i przemysłowych.
ECC83/12AX7A to lampa o bardzo wszechstronnym zastosowaniu, masowo stosowana w różnorakich układach prądu stałego i małej częstotliwości, zarówno w sprzęcie powszechnego użytku, jak układach profesjonalnych i przemysłowych.


W Polsce ECC83 były produkowane (prawdopodobnie) w niewielkim zakresie, natomiast UNITRA rozprowadzała lampy importowane z NRD<ref>UNITRA (katalog), ''Lampy odbiorcze'', WEMA, Warszawa 1974.</ref>. [[Diora]] zastosowała lampy ECC83 w radioodbiornikach [[Aria]], [[Boston]], [[Carmen Stereo]] oraz we wzmacniaczu [[DSL-201]], a [[ZRK]] w odbiornikach [[Capella]], [[Eroica]], [[Turandot]], [[Wirtuoz]] oraz w magnetofonach [[ZK 120]] i [[ZK 140]]. Łódzka [[Fonica]] zastosowała je w [[szafa grająca|szafach grających]] M-110 Meloman, M-122 i M-123 oraz we wzmacniaczach W 600, W 701 i WG-260 Stereo.
W Polsce ECC83 były produkowane (prawdopodobnie) w niewielkim zakresie, natomiast UNITRA rozprowadzała lampy importowane z NRD<ref>UNITRA (katalog), ''Lampy odbiorcze'', WEMA, Warszawa 1974.</ref>. [[Diora]] zastosowała lampy ECC83 w radioodbiornikach [[Aria]], [[Boston]], [[Carmen Stereo]] oraz we wzmacniaczu [[DSL-201]], a [[ZRK]] w odbiornikach [[Capella]], [[Eroica]], [[Turandot]], [[Wirtuoz]] oraz w magnetofonach [[ZK 120]] i [[ZK 140]]. Łódzka [[Fonica]] zastosowała je w [[szafa grająca|szafach grających]] M-110 Meloman, M-122 i M-123 oraz we wzmacniaczach W 600, W 701 i WG-260 Stereo.
W 2012 produkowano ją jeszcze w Chinach (Shuguang), Rosji (sprzedawane pod wieloma nazwami) i Słowacji (JJ), głównie z przeznaczeniem do wzmacniaczy gitarowych.


== Odpowiedniki ==
== Odpowiedniki ==
Linia 15: Linia 19:
[[Plik:ECC83 var.jpg|thumb|300px|Lampy ECC83 i E83CC (wersja militarno-przemysłowa) różnych producentów europejskich]]
[[Plik:ECC83 var.jpg|thumb|300px|Lampy ECC83 i E83CC (wersja militarno-przemysłowa) różnych producentów europejskich]]
</div>
</div>
Odpowiednikami ECC83 produkowanymi przez różne firmy były lampy B339, ECC803, 6L13, 12AX7R, 12DF7, 12DT7, 6681, 7025 i 7729.
* Odpowiednikami ECC83 produkowanymi przez różne firmy były lampy B339, ECC803, 6L13, 12AX7R, 12DF7, 12DT7, 6681, 7025 i 7729.
 
* Wersje o zwiększonej niezawodności i trwałości (dla celów wojskowych, przemysłowych, lotniczych itp.) produkowano pod nazwami ECC803S, E83CC, M8137, QB339, 12AX7WA, 12AX7S, 5721, 5751WA i 6057. W Wielkiej Brytanii lampy przeznaczone do celów wojskowych oznaczano kodem CV4004.
Wersje o zwiększonej niezawodności i trwałości (dla celów wojskowych, przemysłowych, lotniczych itp.) produkowano pod nazwami ECC803S, E83CC, M8137, QB339, 12AX7WA, 12AX7S, 5721, 5751WA i 6057. W Wielkiej Brytanii lampy przeznaczone do celów wojskowych oznaczano kodem CV4004.
* W ZSRR nie produkowano ścisłego odpowiednika lampy ECC83, ale podobną lampę 6Н2П (6N2P).


W ZSRR nie produkowano ścisłego odpowiednika lampy ECC83, ale podobną lampę 6Н2П (6N2P).
[[Plik:K2-w Vacuum Tube Op-amp.jpg|thumb|120px|Wzmacniacz operacyjny Philbrick K2-W.]]
 
[[Plik:K2-w vaccuum tube op-amp.jpg|thumb|120px|Wzmacniacz operacyjny Philbrick K2-W.]]


== Ciekawostki ==
== Ciekawostki ==
Linia 27: Linia 29:
* Lampa ECC83 wraz z odmianami była (i nadal jest) najpopularniejszą lampą stosowaną w stopniach wstępnych lampowych wzmacniaczy gitarowych najbardziej znanych firm: Fender<ref name="www.fender.com">[http://www.fender.com/support/articles.php?section=downloads&category=amplifier-schematics Fender® Support]</ref>, Marshal<ref>[http://www.marshallamps.com/heritage/valvestate_i/valvestate_i_01.asp Marshall Amps Heritage]</ref>, Vox (między innymi AC15, AC30)<ref name="www.voxamps.com">[http://www.voxamps.com/support/circuits/ VOX Vintage Circuit Diagrams] </ref> i wielu innych.
* Lampa ECC83 wraz z odmianami była (i nadal jest) najpopularniejszą lampą stosowaną w stopniach wstępnych lampowych wzmacniaczy gitarowych najbardziej znanych firm: Fender<ref name="www.fender.com">[http://www.fender.com/support/articles.php?section=downloads&category=amplifier-schematics Fender® Support]</ref>, Marshal<ref>[http://www.marshallamps.com/heritage/valvestate_i/valvestate_i_01.asp Marshall Amps Heritage]</ref>, Vox (między innymi AC15, AC30)<ref name="www.voxamps.com">[http://www.voxamps.com/support/circuits/ VOX Vintage Circuit Diagrams] </ref> i wielu innych.
* Niektóre profesjonalne nowsze wersje lampy były produkowane z [[siatka napinana|siatką napinaną]], na przykład E83CC firmy Tesla.
* Niektóre profesjonalne nowsze wersje lampy były produkowane z [[siatka napinana|siatką napinaną]], na przykład E83CC firmy Tesla.
* Grzejnik niektórych wersji lampy ECC83 dosyć intensywnie rozbłyskuje po włączeniu zasilania, jest to całkowicie normalne i nie ma wpływu na trwałość lampy.


== Właściwości i propozycje wykorzystania ==
== Właściwości i propozycje wykorzystania ==
[[Plik:TriodeECC83Characteristic1.png|thumb|250px|left|Charakterystyka lampy ECC83.]]
[[Plik:ECC83_A1.png|thumb|250px|left|Podstawowy układ wzmacniacza napięciowego z automatyczną polaryzacją na triodzie ECC83.]]
ECC83 to najpopularniejsza lampa przeznaczona do wzmacniaczy napięciowych małej częstotliwości o dużym wzmocnieniu. Na kartach katalogowych można znaleźć liczne propozycje typowych punktów pracy w takich zastosowaniach.
[[Plik:TriodeECC83Characteristic1.png|thumb|250px|right|Charakterystyka lampy ECC83.]]
ECC83 to najpopularniejsza lampa przeznaczona do wzmacniaczy napięciowych małej częstotliwości o dużym wzmocnieniu (osiągalne wzmocnienie na jednej triodzie osiąga w praktyce wartość do około 60). Na kartach katalogowych (i w tabeli poniżej) można znaleźć liczne propozycje typowych punktów pracy w takich zastosowaniach.


Żarzenie jest możliwe zarówno w układzie szeregowym, jak równoległym.
Żarzenie jest możliwe zarówno w układzie szeregowym (prąd 0.3 A lub 0.15 A), jak równoległym (napięcie 6.3 V lub 12.6 V).
<br style="clear:left;" />
<br style="clear:left;" />
{| class="wikitable"
{| class="wikitable"
Linia 43: Linia 47:
! R<sub>k</sub> [kΩ]
! R<sub>k</sub> [kΩ]
! I<sub>a</sub> [mA]
! I<sub>a</sub> [mA]
! U<sub>a</sub> [V]
! U<sub>a</sub>≈ [V]
! μ [V/V]
! μ [V/V]
! h [%]
! h [%]
Linia 67: Linia 71:
|-align=right
|-align=right
| 220 || 680 || 2.2 || 0.63 || 36 || 72 || 2.6
| 220 || 680 || 2.2 || 0.63 || 36 || 72 || 2.6
|- align=right
| rowspan=3 | 350
| 47 || 150 || 0.82 || 1.98 || 33 || 40 || 4.4
|- align=right
| 100 || 330 || 1.0 || 1.4 || 36 || 57 || 2.2
|-align=right
| 220 || 680 || 1.5 || 0.85 || 37 || 72 || 1.6
|}
|}
{{Porównanie triod}}


== Przypisy ==
== Przypisy ==

Aktualna wersja na dzień 21:01, 13 mar 2013

ECC83
Podwójna trioda
Żarzenie
równoległe lub szeregowe
Uż 6.3V, 12.6V
Iż 0.3A, 0.15A
Parametry dopuszczalne
Pamax 1W
Uamax 300 V
Ikmax 8 mA
Parametry charakterystyczne
μ 100
<htmlet nocache="yes">Frank_begin</htmlet> value=ECC83 <htmlet nocache="yes">Frank_end</htmlet>
w katalogu Franka

ECC83 jest bardzo popularną podwójną triodą o cokole nowalowym, przeznaczoną do wzmacniaczy małej częstotliwości i prądu stałego o dużym wzmocnieniu.

Amerykańskim oznaczeniem lampy ECC83 jest 12AX7A.

Historia i zastosowania

W połowie 1947 firma RCA wprowadziła na rynek lampę 12AX7 – podwójną triodę o dużym wzmocnieniu i nowym cokole nowalowym (9-nóżkowym). Elektrycznie jest ona w zasadzie dwiema triodami "wyciągniętymi" z kombinowanej lampy 6AV6 (duodioda-trioda, europejskie oznaczenie EBC91) umieszczonymi w jednej bańce. 6AV6 z kolei jest miniaturową wersją oktalowej lampy 6SQ7 (produkowanej również w ZSRR pod nazwą 6Г2). 6SQ7 jest zaś elektrycznie bardzo podobna do lampy 75 pochodzącej jeszcze z lat 30.

W odpowiedzi Philips (wraz z zależnymi firmami Amperex i Mullard) opracował ECC83, podobną lampę, o znacząco mniejszym mikrofonowaniu i przekonstruowanym grzejniku (biflarnym), który umożliwiał stosowanie lampy również w układach z szeregowym żarzeniem i powodował mniejszy przydźwięk. Spowodowało to swoistą "walkę na ogłoszenia"[1][2][3]. W rezultacie amerykański Sonoton wprowadził lampę 7025, o właściwościach takich samych jak ECC83. Większość amerykańskich firm wkrótce podjęła produkcję tak zmodernizowanej 12AX7 pod nazwą 12AX7A, niektóre zmodyfikowały konstrukcję pozostając przy starej nazwie.

ECC83/12AX7A to lampa o bardzo wszechstronnym zastosowaniu, masowo stosowana w różnorakich układach prądu stałego i małej częstotliwości, zarówno w sprzęcie powszechnego użytku, jak układach profesjonalnych i przemysłowych.

W Polsce ECC83 były produkowane (prawdopodobnie) w niewielkim zakresie, natomiast UNITRA rozprowadzała lampy importowane z NRD[4]. Diora zastosowała lampy ECC83 w radioodbiornikach Aria, Boston, Carmen Stereo oraz we wzmacniaczu DSL-201, a ZRK w odbiornikach Capella, Eroica, Turandot, Wirtuoz oraz w magnetofonach ZK 120 i ZK 140. Łódzka Fonica zastosowała je w szafach grających M-110 Meloman, M-122 i M-123 oraz we wzmacniaczach W 600, W 701 i WG-260 Stereo.

W 2012 produkowano ją jeszcze w Chinach (Shuguang), Rosji (sprzedawane pod wieloma nazwami) i Słowacji (JJ), głównie z przeznaczeniem do wzmacniaczy gitarowych.

Odpowiedniki

Lampy ECC83 i E83CC (wersja militarno-przemysłowa) różnych producentów europejskich
  • Odpowiednikami ECC83 produkowanymi przez różne firmy były lampy B339, ECC803, 6L13, 12AX7R, 12DF7, 12DT7, 6681, 7025 i 7729.
  • Wersje o zwiększonej niezawodności i trwałości (dla celów wojskowych, przemysłowych, lotniczych itp.) produkowano pod nazwami ECC803S, E83CC, M8137, QB339, 12AX7WA, 12AX7S, 5721, 5751WA i 6057. W Wielkiej Brytanii lampy przeznaczone do celów wojskowych oznaczano kodem CV4004.
  • W ZSRR nie produkowano ścisłego odpowiednika lampy ECC83, ale podobną lampę 6Н2П (6N2P).
Wzmacniacz operacyjny Philbrick K2-W.

Ciekawostki

  • Pierwszy komercyjnie dostępny wzmacniacz operacyjny, K2-W wyprodukowany przez firmę George A. Philbrick Researches 1952 zawierał dwie lampy 12AX7. Był stosowany w modułach funkcyjnych komputerów analogowych[5].
  • Lampa ECC83 wraz z odmianami była (i nadal jest) najpopularniejszą lampą stosowaną w stopniach wstępnych lampowych wzmacniaczy gitarowych najbardziej znanych firm: Fender[6], Marshal[7], Vox (między innymi AC15, AC30)[8] i wielu innych.
  • Niektóre profesjonalne nowsze wersje lampy były produkowane z siatką napinaną, na przykład E83CC firmy Tesla.
  • Grzejnik niektórych wersji lampy ECC83 dosyć intensywnie rozbłyskuje po włączeniu zasilania, jest to całkowicie normalne i nie ma wpływu na trwałość lampy.

Właściwości i propozycje wykorzystania

Podstawowy układ wzmacniacza napięciowego z automatyczną polaryzacją na triodzie ECC83.
Charakterystyka lampy ECC83.

ECC83 to najpopularniejsza lampa przeznaczona do wzmacniaczy napięciowych małej częstotliwości o dużym wzmocnieniu (osiągalne wzmocnienie na jednej triodzie osiąga w praktyce wartość do około 60). Na kartach katalogowych (i w tabeli poniżej) można znaleźć liczne propozycje typowych punktów pracy w takich zastosowaniach.

Żarzenie jest możliwe zarówno w układzie szeregowym (prąd 0.3 A lub 0.15 A), jak równoległym (napięcie 6.3 V lub 12.6 V).

Typowe punkty pracy wzmacniacza RC z automatyczną polaryzacją
Ub [V] Ra [kΩ] Rg [kΩ] Rk [kΩ] Ia [mA] Ua≈ [V] μ [V/V] h [%]
200 47 150 1.5 0.86 18 34 8.5
100 330 1.8 0.65 20 50 4.8
220 680 3.3 0.36 24 56 4.6
250 47 150 1.2 1.18 23 37.5 7.0
100 330 1.5 0.86 26 54.5 3.9
220 680 2.7 0.48 28 66.5 3.4
300 47 150 1.0 1.55 26 40 5.0
100 330 1.2 1.11 30 57 2.7
220 680 2.2 0.63 36 72 2.6
350 47 150 0.82 1.98 33 40 4.4
100 330 1.0 1.4 36 57 2.2
220 680 1.5 0.85 37 72 1.6
Porównanie typowych wzmacniaczy napięciowych z automatyczną polaryzacją na popularnych triodach[9]
Lampa Parametry charakterystyczne Parametry wzmacniacza Uwagi
μ r a [kΩ] przy Ia [mA] Ub [V] Ra [kΩ] Rg [kΩ] Rk [kΩ] Ia [mA] Ua≈ [V] μ (Ua≈/Ug≈) [V/V] h [%]
6CG7 20 7.7 9 100 50 300 2 15.5 13.5 4.2 identyczne: 6SN7, 6N8S (6Н8С)
250 100 500 4 53 15 4.6
ECC82 18 7.2 10 100 47 150 1.2 1.2 11 13.5 5.6 identyczne: 12AU7A
250 100 330 2.2 1.3 25 14 5.9
350 100 330 2.2 2.3 49 14 6.1
ECC81 66 11 8.5 180 100 240 1.4 28 33 identyczne: 12AT7A; podobne: ECC85
300 100 240 1.2 47 33
ECC83 100 62.5 1.2 200 100 330 1.8 0.65 20 50 4.8 identyczne: 12AX7A; podobne: 6N2P (6Н2П)
250 100 330 1.5 0.86 26 54.5 3.9
350 100 330 1 1.4 36 61 2.2
Zniekształcenia nieliniowe (h) są w przybliżeniu proporcjonalne do napięcia wyjściowego (Ua≈), przy mniejszych napięciach będą odpowiednio mniejsze.


Przypisy

  1. ↑ Wireless World, Jan. 1950, str. 45.
  2. ↑ Wireless World, Sept. 1952, str. 3.
  3. ↑ Wireless World, Oct. 1950, str. 3, 70.
  4. ↑ UNITRA (katalog), Lampy odbiorcze, WEMA, Warszawa 1974.
  5. ↑ Elementy komputerów analogowych
  6. ↑ Fender® Support
  7. ↑ Marshall Amps Heritage
  8. ↑ VOX Vintage Circuit Diagrams
  9. ↑ Piotr Mikołajczyk i Bohdan Paszkowski: Electronic Universal Vade-mecum, WNT, Warszawa 1960.
Skróty oznaczeń używanych na Wiki Oktoda
  • μ - wzmocnienie napięciowe
  • μs2 - oddziaływanie napięciowe siatki drugiej
  • α - wskazanie wskaźnika dostrojenia
  • AM - modulacja amplitudy
  • ARCz - automatyczna regulacja częstotliwości
  • ARW - automatyczna regulacja wzmocnienia
  • Ia - prąd anody
  • Iaimax - maksymalny prąd anody w impulsie
  • Il - prąd ekranu
  • Is - prąd siatki
  • Is1 - prąd siatki pierwszej
  • Is2 - prąd siatki drugiej
  • Is3 - prąd siatki trzeciej
  • Is4 - prąd siatki czwartej
  • Iamax - maksymalny prąd anody
  • Ikmax - maksymalny prąd katody
  • Io - maksymalny prąd wyprostowany
  • Iż - prąd żarzenia
  • FM - modulacja częstotliwości
  • h - zniekształcenia nieliniowe
  • m.cz. - małej częstotliwości
  • Pamax - maksymalna moc strat w anodzie
  • p.cz. - pośredniej częstotliwości
  • Ps2max - maksymalna moc strat w siatce drugiej
  • Pwy -moc wyjściowa
  • ra - opór wewnętrzny
  • Ra - opór obwodu anodowego
  • Rk - rezystancja w katodzie
  • Rg - rezystancja w obwodzie siatki
  • Sa - nachylenie charakterystyki lampy
  • Ua - napięcie anody
  • Ua≈ - napięcie zmienne na anodzie
  • Uaiwmax - maksymalne wsteczne napięcie anody w impulsie
  • Uamax - maksymalne napięcie anody
  • Ub - napięcie zasilania
  • Ubmax - maksymalne napięcie zasilania
  • Ul - napięcie ekranu
  • Us - napięcie siatki
  • Us1 - napięcie siatki pierwszej
  • Us2 - napięcie siatki drugiej
  • Us2max - maksymalne napięcie siatki drugiej
  • Us3 - napięcie siatki trzeciej
  • Us4 - napięcie siatki czwartej
  • Utr - maksymalne napięcie prądu zmiennego
  • Uż - napięcie żarzenia
  • Uż-k - maksymalne napięcie między włóknem żarzenia a katodą
Źródło: „http://bee.mif.pg.gda.pl/Oktoda/index.php?title=ECC83&oldid=2457”